Letter to you | ✓

{ 6 } - Σάντυ

Γεια σου Σάντυ!

Εμείς οι δύο ποτέ δεν κάναμε παρέα. Ήμασταν από το νηπιαγωγείο, ακόμη, απλές γνωστές. Κι όμως, κατάφερες να είσαι ένα από τα άτομα που κατέστρεψαν την ζωή μου και με έκαναν να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου.

Όπως προείπα, γνωριζόμαστε από το νηπιαγωγείο. Ήμασταν στο ίδιο τμήμα την δεύτερη χρονιά, αλλά ποτέ δεν ήμασταν φίλες, ούτε κάναμε παρέα.

Στο δημοτικό χωριστήκαμε, μιας και εσύ πήγες στο άλλο του χωριού μας.

Μετά, όμως, ήρθε το γυμνάσιο κι εκεί ήταν που άρχισαν όλα. Ήταν η αρχή του τέλους. Η παρακμή μου. Όχι μόνο όσον αφορά εσένα, αλλά και με όλους τους άλλους.

Όπως έχω αναφέρει και σε ένα άλλο γράμμα, είχα πάντα τους καλύτερους βαθμούς. Δεν το επιδίωκα, απλά ήταν, κάπως, αποτέλεσμα της αγάπης μου για νέες γνώσεις.

Πολλές φορές, είχα δεχτεί κριτική και "εκφοβισμό" για αυτή τη κατάσταση. Κι εσύ ήσουν ένα από αυτά τα άτομα που μου ασκούσαν ψυχολογική βία.

Ήταν καλοκαίρι. Μόλις είχαμε τελειώσει την α' γυμνασίου κι εγώ είχα επιτέλους βγει με μια κοπέλα για βόλτα. Ήταν από τις λίγες φορές. Όχι επειδή δεν ήθελα να βγω, απλώς δεν είχα παρέα.

Και έτσι πως βολτάραμε σε όλο το χωριό, φτάσαμε και στην πλατεία. Εκεί ήσουν εσύ μαζί με μία άλλη κοπέλα και καθόσασταν σε ένα παγκάκι κοντά στο περίπτερο.

Εμείς ήρθαμε, σας χαιρετήσαμε και κάτσαμε για λίγο στην παρέα σας.

Μετά από λίγη ώρα, η συζήτηση έφτασε στις εξετάσεις και στους βαθμούς. Ήταν φυσιολογικό αν σκεφτείς πως είχε περάσει μόλις μια εβδομάδα από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και των ελέγχων.

Έτσι, ήρθε και η σειρά μου να πω τον δικό μου βαθμό, που ήταν 20. Κι εσύ με ρώτησες "20 καθαρό;" και σου έγνεψα θετικά. Και τότε μου είπες κάτι που δεν περίμενα με τίποτα και που με σημάδεψε τα επόμενα χρόνια. " Α για σένα χρειαζόμαστε τότε μια γλάστρα κι λίγο χώμα".

Εκεί ήταν που έμεινα. Δεν ήξερα τι να πω, δεν ήξερα τι να κάνω. Ή μάλλον ήξερα τι ήθελα να κάνω. Ήθελα να κλάψω μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα. 

Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος με πρόσβαλε με αυτόν τον τρόπο. Ομολογουμένως, έξυπνος, αλλά τόσο αγενής και άξεστος. Πώς γίνεται ένας άνθρωπος, ένα παιδί, στην ουσία, να προσβάλλει κάποιον με τέτοιον τρόπο. Τα παιδιά υποτίθεται είναι τα πιο αγαθά, αγνά και καλόκαρδα πλάσματα. Πώς γίνεται, λοιπόν, ένα παιδί να βγάζει τόσο μίσος;