Letter to you | ✓

{ 1 } - Ένα γράμμα

Ήταν αποφασισμένη. Θα τα έγραφε αυτά τα γράμματα.

Όχι επειδή ήταν κολλημένη στο παρελθόν, αλλά επειδή ήθελε να βγάλει όλα αυτά από την ψυχή της και να πάει ευκολότερα 100 βήματα μπροστά, χωρίς να έχει κάτι να την τραβάει έστω και ελάχιστα πίσω. Ήθελε να κάνει μια καινούρια αρχή και να αποκτήσει όσα ονειρευόταν τόσα χρόνια. Μια φίλη, έναν φίλο και σεβασμό από όλους. Όχι υποταγή σε αυτήν, μόνο σεβασμό.

Σκεφτόταν ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να αφήσει το παρελθόν και τα σημάδια που άφησε αυτό στην ψυχή της πίσω. Έτσι, ξεκίνησε να γράφει και το πρωί πριν φύγει παρέδωσε τα γράμματα στον πρώτο παραλήπτη.

Και κάπως έτσι, άρχισε το ταξίδι το δικό της για την νέα της ζωή και των γραμμάτων της για απελευθέρωση της ψυχής της.

Γεια σας!

Είμαι η Νάνσυ Νικολαΐδου. Ξέρετε εκείνο το κορίτσι που είναι πάντα σοβαρό και μελαγχολικό. Εκείνο το κορίτσι που παρατήσατε, βρίσατε, παρενοχλήσατε και αγνοήσατε άπειρες φορές. Ναι. Αυτή είμαι. Και σας γράφω αυτό το γράμμα.

Για να διαβάζετε αυτό το γράμμα τώρα θα έχω ήδη φύγει. Θα είμαι είτε στον δρόμο για το καινούριο μου σπίτι μακριά από εδώ είτε θα είμαι ήδη εκεί. Δεν έχω ενημερώσει κανέναν όχι ότι θα ενδιαφέρονταν και πολλοί αλλά εσείς είστε ο λίγοι τυχεροί που μαθαίνετε πρώτοι τα νέα. Μπορείτε ελεύθερα να το πείτε παντού. Και ξαναλέω, όχι ότι θα νοιαστούν πολλοί.

Θα μου πείτε τώρα, πόσο πίσω από την τεχνολογία είσαι πια, ούτε ένα μήνυμα δεν μπορείς να στείλεις. Και για να ξέρετε, μπορώ να στείλω μήνυμα απλά είναι πιο ενδιαφέρον, πιο fancy βρε αδελφέ έτσι.

Φαντάζομαι θα αναρωτιέστε τι δουλειά έχω και σας γράφω αυτό το γράμμα. Κι εγώ θα σας πω, Συγχαρητήρια είστε οι εκλεκτοί που έκαναν την ζωή μου σκατά ή κάπως καλύτερη ( θα το δούμε μετά ποιοι είναι ποιοι) . Σας χρωστάω ένα τεράστιο κωλοδάχτυλο ή μια τεράστια αγκαλιά , και τα δύο μέσα από την καρδιά μου.

Σας έγραψα αυτά τα γράμματα επειδή θέλω να βγάλω ότι νιώθω από μέσα μου. Πότε δεν εξέφρασα τα συναισθήματα μου ελεύθερα γιατί φοβόμουν τις αντιδράσεις όλων σας κι αυτό με έπνιγε κάθε βράδυ. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, το μαξιλάρι μου ήταν πάντα μούσκεμα από τα δάκρυα μου, δεν μπορούσα να πάρω κανονική ανάσα από τους λυγμούς μου.

Και για όλα αυτά, αιτία ήσασταν εσείς. Βασικά όχι όλοι σας. Γιατί λίγα άτομα ήταν πολύ βοηθητικά για μένα. Ακόμη και να μην το ήξεραν ήταν πραγματικά βοηθητικά. Γι' αυτό γράφω και σε αυτά. Για να καταλάβουν πόσο σημαντικά ήταν για μένα και να τα ευχαριστήσω.