𝕾𝖔𝖑𝖉 𝖙𝖔 𝖙𝖍𝖊 𝖒𝖆𝖋𝖎𝖆

Ποια Είσαι?

-Ποια Είσαι?
-Μαμά τ-τι λες της είπα και κράτησα τα χέρια της σφιχτά.
Αρκετά για τωρα. Είπε ο πατέρας μου και με έπιασε από τους ώμους από τραβώντας με μακριά της. Τότε τον χτύπησα με τον αγκώνα μου στην κοιλιά και πάτησα το πόδι του με το δικό μου. Η προπόνηση τόσο καιρό ανταπέδωσε αρκετά καλά.
Μη σταματά.. Τι κάνεις? Ρώτησε ανάστατη η γυναίκα που στέκονταν δίπλα μου. Στην όψη θύμιζε την γυναίκα που κάποτε αποκαλούσα μητέρα μου ο χρόνος την είχε ακουμπήσει γλυκά και μόνο λίγες ρυτίδες είχαν εμφανιστεί στο πρόσωπο της. Δεν μπορεί να κάνω λάθος αυτή είναι η μαμά μου,μα πως γίνεται να μην με θυμάται....
ΚΡΊΣΤΙΑΝ POV
Άνοιξα τα μάτια μου και βρισκόμουν στο πάτωμα είχα έναν δυνατό πόνο στην πλάτη τότε θύμηθηκα όλα όσα έγιναν.
-Γαμωτο!! . Φώναξα όταν είδα οτι η Εμμα δεν ήταν γύρω μου.
-Κύριε! Άκουσα τον Μπράουν να λέει καθώς προσπαθούσε να σηκωθεί οι υπόλοιποι άνδρες δεμένοι κάποιοι νεκροί. Αργότερα αφού σηκωθήκαμε όσοι απόμείναμε  πήγαμε στο δωμάτιο συνελεύσεις εκεί όπου βρίσκονται οι κάμερες.
-Μόλις περάσαμε ένα μεγάλο χτύπημα. Είπα και ακούμπησα ένα σακουλάκι με πάγο στο αυχένα μου.
-Κύριε τι πρέπει να κάνουμε?
-Τίποτα για την ώρα. Είπα και κοίταξα έναν έναν τους άνδρες μου.
-Κύριε μ-μα. Πήγε να πει ο Μπράουν αλλά τον κοίταξα επίμονα.
-Μάλιστα κύριε. Είπε και κοίταξε κάτω.
Βγήκα από το δωμάτιο σχεδόν σίγουρος πως σύντομα θα δεχθώ τηλεφώνημα από τον Αλεξάντερ. Ένα αργήσει δύο ώρες θα πρέπει να δράσω.
EMMA POV
Ο Πατέρας μου άφησε ένα επιφώνημα πόνου και έκανε λίγα βήματα πίσω οι άντρες του έτοιμοι να επέμβουν τους έκανε νόημα να μείνουν στην θέση τους.
Η μητέρα μου συνοδευόταν από μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας που ήδη την συνόδευε μέσα. Η γυναίκα είχε γκρίζα μαλλιά και φορούσε ένα μαύρο πουλόβερ και μαύρη φούστα μακριά μέχρι το γόνατο. Γύρισα και είδα την μαμά μου να απομακρύνετε με εκείνη την γυναίκα να την κρατάει αγκαζέ.
Ο Πατέρας μου άρπαξε την ευκαιρία πως αποσπάστηκε η προσοχή μου και έβαλε έκανε άντρα του να μου βάλει ένα υπνωτικό με ένα πανάκι στην μύτη. Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά τα μάτια μου γρήγορα έκλεισαν και οι αισθήσεις μου με εγκατέλειψαν χάνοντας έτσι την αίσθηση του χρόνου και του τόπου.
Ξύπνησα σε ένα δωμάτιο ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι. Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πώς βρίσκομαι στο παλιό μου σπίτι εκεί που ζούσα πρίν με πάρει η Κριστιάν. Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι έτσι που ζαλίστηκα καί ακούμπησα τον κρύο τοίχο για να κρατηθώ. Το σπίτι ήταν κρύο προφανώς μόλις με είχαν πάει εκεί. Έκανα μια κίνηση να φτάσω την πόρτα. Πλησίασα το πόμολο διστακτικά με σταθερές κινήσεις για να μην κάνω θόρυβο γύρισα το πόμολο και η πόρτα άνοιξε αφήνοντας ένα τρίξιμο, έβγαλα έξω το κεφάλι μου κοίταξα δεξιά και αριστερά δεν ήταν κανείς, η ησυχία ήταν παράξενη. Κατέβηκα κάτω και είδα τον πατέρα μου καί την μαμά μου να πίνουν τσάι στο σαλόνι.
-Μαμά! Φώναξα καθώς ακόμα δεν είχα ξεπεράσει το σοκ ,η μαμά μου βρίσκονταν μπροστά μου ολοζώντανη με σάρκα και οστά.
Γύρισε και με κοίταξε με ενα κενό άψυχο βλέμμα,πήγα να δακρύσω αλλά κρατήθηκα.
-Θέλω να μιλήσουμε είπα και κοίταξα τον πατέρα μου.
-Μάλιστα γλυκιά μου. Απάντησε και ένιωσα αηδία.
-Επιστρέφω σε λίγο καλή μου. Είπε και έδωσε ενα φιλί στο μέτωπο της μαμάς μου. Με πλησίασε και είπε:
-Ελα μαζί μου. Τον ακολούθησα περνώντας μια βαθειά ανάσα. Ανεβήκαμε  τις σκάλες και πήγαμε στο γραφείο του κάθισε στην καρέκλα του πίσω από το γραφείο και εγω ακριβώς απέναντι του σε μια άβολη δερμάτινη καρέκλα.
-Γιατί με έφερες εδώ? Ρώτησα χωρίς να χάνω χρόνο.
-Τι? Θα προτιμούσες να σε άφηνα κλεισμένη κάπου αλλού.? Ρώτησε και γέλασε λιγάκι ειρωνικά.
-Εννοώ εδώ! Στο παλιό μας σπίτι.?!!
-Οικογενειακή επανένωση είναι, δεν πιστεύεις πως αυτό είναι το κατάλληλο μέρος.?
-Γιατί η μαμά δεν με θυμάται.?
-Μάλλον, εμμ ναι θα είναι εκείνα τα χάπια που της δίνουν ναι, ναι αυτά θα είναι μπλοκάρουν την μνήμη της.
-ΤΙ? Είσαι με τα καλά σου.?!! Φώναξα εξοργισμένη και γούρλωσα τα μάτια μου.
-Ηρέμησε όταν έρθει και η Άρια τα χάπια θα σταματήσουν.
Η Άρια?
-Και η Άρια δεν είναι οικογένειά?
-Θέλω να μιλήσω με τον Κρίστιαν.. Είπα και τον κοίταξα σοβαρά.
-Όχι όταν το ζητάς έτσι.! Θυμήθηκα όταν το έλεγε αυτό και όταν ήμουν μικρή με νευρίαζε κάθε φορά και πάντα κατέληγα να λέω οτι ήθελε, του είχα αδυναμία δεν έβλεπα το πόσο αρρωστημένος ήταν.
-Δεν είμαι ενα μικρό κοριτσάκι πλέον μάλλον το παρατήρησες.
-Μάρκους!! Φώναξε και ένας άντρας με γενιά μπήκε μέσα και μου έδωσε ενα κινητό.
-Έχεις 10'λεπτά. Μην του πεις που είσαι κρίμα να πάθει κακό η μανούλα σου. Είπε και έφυγε από το δωμάτιο. Πληκτρολόγησα τον αριθμό πήρα τηλέφωνο.....

      ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΉΡΘΕ ΠΟΙΟ ΓΡΉΓΟΡΑ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΊΧΕ ΣΚΗΝΉ ΜΕ ΚΡΊΣ ΚΑΙ ΕΜΜΑ ΑΛΛΑ ΕΊΔΑΜΕ ΤΗΝ ΜΑΜΆ ΤΗΣ ΕΜΜΑ ΕΠΑΝΈΝΩΣΗ ΜΕ ΚΡΊΣ ΣΤΟ ΕΠΌΜΕΝΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ 💕💖❤️❣️❣️💕😻😻😻