𝕾𝖔𝖑𝖉 𝖙𝖔 𝖙𝖍𝖊 𝖒𝖆𝖋𝖎𝖆

Είμαι Εδώ Τώρα

KRIS Pov
Έχει περάσει ήδη μια ώρα και η μόνη μου σκέψει είναι στην Εμμα. Που είναι? Είναι καλά? Χαμένος στις σκέψεις μου στο γραφείο μου, ανοίγω το μπουκάλι με το ουίσκι βάζω άτσαλα σε να ποτήρι και πίνω μια γουλιά νιώθω το ποτό να καίει το λαιμό μου και έτσι το κατεβάζω όλο μονορούφι. Τότε ξαφνικά ακούω τον ήχο του κινητού μου να χτυπά και γυρνάω απότομα το πιάνω βιαστικά και το σηκώνω χωρίς να δώσω σημασία στον αριθμό.
Ναι??! Λέω με ένταση.
Εμμα Pov
Ακούω την φωνή του Κρίστιαν ρίγος διαπερνά το σώμα μου και ανεξέλεγκτα δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα μου.
-Κρίστιαν.?!! Λέω με την φωνή μου τα τρέμει.
-Εμμα ευτυχώς! , είσαι καλά? Τον ακούω να λέει ανήσυχος.
-Καλά είμαι. Μην ανησυχείς. Του απάντησα και βλέπω τον μπράβο του πατέρα μου,να με παρατήσει προσεχτικά σαν να μου λέει να προσέχω τα λόγια μου.
-Κρίστιαν δεν μπορώ να πω πολλά.!
-Το ξέρω, μην φοβάσαι.
-Κρίστιαν,η Άρια. Προσπάθησα να πω χαμηλόφωνα .
-Εχω στείλει άντρες εκεί δεν πρόκειται να την πάρει από εκεί.
-Ωραία. Είδα τον άντρα να με πλησιάζει και κατάλαβα πως δεν εχω πολύ χρόνο ακόμα.
-Που είσαι?
-Η οικογένεια είναι πολύ σημαντική. Απάντησα δίνοντας του ενα στοιχείο χωρίς να του λέω που είμαι.
Κατάλαβα θα ερθω σύντομα. Πήγα να πω κάτι τελευταίο αλλα δεν πρόλαβα ο άντρας μου άρπαξε το κινητό και το έκλεισε.
-Πήγαινε στο δωμάτιο σου. Είπε και εγώ σηκώθηκα διστακτικά και πήγα στο δωμάτιο μου.
KRIS POV
-ΜΠΡΆΟΥΝ!! Φώναξα τον Μπράουν με το που έκλεισα το κινητό.
-Μάλιστα κύριε!!
-Ετοιμαστείτε ξέρω που είναι.!
Κύριε μα, μα, οι άντρες δεν φτάνουν οι άντρες του Αλεξάντερ είναι περισσότεροι σε αριθμό.
-Το ΓΝΩΡΊΖΩ ΜΠΡΆΟΥΝ!!!
-Τι θα κάνετε κύριε? Θα του τηλεφωνήσετε?
-Δεν εχω άλλη επιλογή....
Εμμα Pov
Στριφογυρνούσα στο δωμάτιο μου πάνω κάνω για ώρες σκεφτόμουν τόσα πολλά πράγματα γιατί να το κάνει αυτό ο Αλεξάντερ?
Η πόρτα χτύπησε τρεις φορές.
-Ναι? Ρώτησα.
-Κατεβείτε κάτω. Άκουσα κάποιον να λέει και μετά από λίγα λεπτά αφού ηρέμησα κατέβηκα κάτω και είδα στην κουζίνα το τραπέζι στρωμένο με φαγητό για τρία άτομα. Αφού κατάλαβα την έπεται να γίνει πήρα μια βαθειά ανάσα.
-Γειά σου κοπέλα μου δεν ήξερα πως να δειπνήσεις μαζί μας. Άκουσα την μαμά μου να λέει,και γύρισα απότομα με το που άκουσα την φωνή της. Δεν ήθελα να την ταράξω άλλο δεν θα την αποκαλέσω άλλο μαμά σκέφτηκα τι γλυκιά λέξη, η λέξη μαμά τι σπουδαία, εμπνέει χαρά, γαλήνη, αποφασιστηκότητα, δυναμικότητα.
Ναι, έτσι φαίνεται. Απάντησα με ένα χαμόγελο, μου χαμογέλασε και εκείνη. Μου είχε λείψει αυτό το χαμόγελο κάθε φορά την σκεφτόμουν με νοσταλγία και τώρα βρίσκετε μπροστά μου αλλά δεν με θυμάται.
-Βλέπω είμαστε όλοι εδώ. Είπε ο πατέρας μου που μόλις μπήκε στον χώρο.
-Καθίστε. Είπε και καθίσαμε όλοι στο τραπέζι. Αρχίσαμε να τρώμε και κανένας δεν μιλούσε ποτέ όταν τρώγαμε δεν μιλούσαμε ενοχλούσε τον πατέρα μου που ήταν πάντα δύστροπος και ενοχλούνταν με όλα.
-Πόσο χρονών είσαι καλή μου. Με ρώτησε γλυκά η μαμά μου. Δεν άντεξα να κάνει αυτήν την ερώτηση η μαμά μου. Την έπιασα το χέρι καθόταν δίπλα μου το έσφιξα και είπα :
-Μαμά! εγώ είμαι γιατί δεν με θυμάσαι??!! .
-Τι?! μα τι λες κορίτσι μου.
-Είσαι η μαμά μου αλλά παίρνεις χάπια που μπλοκάρουν την μνήμη σου. Μαμά σε παρακαλώ εγώ είμαι η Εμμα. Ο πατέρας μου γούρλωσε τα μάτια του και διέταξε να με πάρουν. Με άρπαξαν από το τραπέζι έτσι που έπεσαν όλα τα πιάτα κάτω.
-Μαμαα!!!! Ούρλιαζα και έκλαιγα είχα γίνει κόκκινη από το κλαμα.
-Αλεξάντερ τι κάνεις άφησε το κορίτσι ήσυχο. Είπε και με κοίταξε με λύπη. Σηκώθηκε όρθια. Εγώ ξέφυγα κάπως από την γερή λαβή του άντρα.
Μαμά θυμήσου πάντα με φώναζες Μέλα από το μέλι που έτρωγα με κουταλιά της σούπας. Μαμά θυμάσαι.? Είπα και το κλαμα μου σταμάτησε σαν την ησυχία που επικρατεί λίγο πριν την καταιγίδα να ξεσπάσει. Τότε ξέσπασε είδα τα μάτια της μαμάς μου να γεμίζουν με δάκρυα και ένα δάκρυ πικρό κύλισε στο μάγουλο της. Έπεσε στα γόνατα και έπεσα και εγω μαζί της. Με αγκάλιασε σφιχτά και είπε
-Μην φοβάσαι άλλο είμαι εδώ τώρα!....
Ανατρίχιασα.
-Με θυμήθηκες. Της είπα και ρούφηξα το άρωμα της.
-Μια μάνα για πάντα θυμάται Μέλα μου..
KRIS POV
Κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο με τον Μπράουν. Μπήκαμε στην μάντρα οι άντρες του Φελίπ βγήκανε από παντού.
-Ποιοι είστε? Ρώτησε ένα και όλοι μας σημάδεψαν με τα όπλα
-Ήρθα για να δω τον αδελφό μου. Είπα και άνοιξαν τον δρόμο.

    ΣΟΚΚΚ ΚΙΑΛΟ ΜΑΝΆΡΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΆ ΤΗΣ ΘΥΜΉΘΗΚΕ ΤΟ ΜΈΛΑ ΕΊΝΑΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΖΩΉ ΜΟΥ ΈΤΣΙ ΜΕ ΦΩΝΆΖΕΙ Η ΜΑΜΆ ΜΟΥ 😍💕😍😍😍💕😍😭😍💕😍Το επόμενο κεφάλαιο θα βγει λογικά το σαββατοκύριακο.