𝕾𝖔𝖑𝖉 𝖙𝖔 𝖙𝖍𝖊 𝖒𝖆𝖋𝖎𝖆

Η Προετοιμασία

Κριστιάν pov
Το ίδιο βράδυ αργότερα αφού ξαπλώσαμε δεν είχα ύπνο έτσι σηκώθηκα σιγά σιγά από το κρεβάτι σκέπασα την Εμμα και βγήκα έξω στο μπαλκόνι, άναψα ένα τσιγάρο-δεν καπνίζω αλλά σήμερα μετά από όλα αυτά που συνέβησαν το χρειαζόμουν -
. Ένιωσα την Εμμα να μου χαϊδεύει τον ώμο.
-Έγινε κάτι? Με ρώτησε ενώ την είχα αγκαλιά κοίταξα τα μάτια της και χάθηκα μέσα στην γαλήνη και την ηρεμία τους.
-Όχι απλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Της είπα και την φίλησα.
Ούτε εγώ είναι η αλήθεια δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ο-. Προσπάθησα να πω αλλά ο Κρίστιαν με διέκοψε. Το κάνει συνέχεια αυτό.
-Έχεις πάει στο τρίτο όροφο ποτέ?
-Γιατί υπάρχει τρίτος όροφος?
-Έλα μαζί μου. Είπε και με έπιασε από το χέρι με οδήγησε σε μια πλευρά του σπιτιού που δεν είχα ξαναδεί. Ανεβήκαμε μια ξύλινη γυριστή σκάλα, όταν ανεβήκαμε επάνω άνοιξε την πόρτα που ήταν δεξιά με το που ανεβαίνεις την σκάλα. Όταν η πόρτα άνοιξε έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ένα τζακούζι με καυτό νερό και led φωτάκια.
Εμμα Pov
-Βγάλε τα ρούχα σου. Μου είπε ενώ έχω είχα μείνει άναυδη κοιτώντας αυτό το δωμάτιο και το τζακούζι.
Εσύ πρώτος. Του είπα και γέλασε, αμέσως αμέσως έβγαλε τα ρούχα του και έμεινε με το εσώρουχο. Μπήκε κατευθείαν μέσα και είπε. Θα σε περιμένω κιαλο?
Χαμογέλασα πλατιά,έβγαλα το πουκάμισο που φορούσα και έμεινα με τα δαντελωτά μαύρα εσώρουχα μου μπήκα μέσα και αγκάλιασα τον Κρίστιαν δίνοντας του ένα φιλί

Πίσω είχε μια τεράστια τζαμαρία που είχε θολώσει από το ζεστό νερό. Α χέρια του Κρίστιαν γύρω μου με έκανα να ανατριχιάζω. Καθίσαμε εκεί για ώρα αγκαλιά.
-Εμμα εχθές κατά την διάρκεια της δεξίωσης ο πατέρας σου έκανε ένα περίεργο τηλεφώνημα...
-Είναι για την μαμά μου? Ρώτησα καθώς τον κοιτούσα στα μάτια. Εκείνος μου κούνησε το κεφάλι καταφατικά.
-Κρίστιαν πες μου.!
-Ξέρω που είναι και σχεδιάζω μέσα στον επόμενο μήνα να παμε. Θα είναι δύσκολη αποστολή έτσι δεν θέλω να έρθεις.
-Κρίστιαν δεν μπορείς να μου το ζητάς αυτό.!!! Φώναξα.
-Εμμα...
-Ωραία κοίτα σε καταλαβαίνω αλλά θέλω να με καταλάβεις και εσυ, η μαμά μου ήταν νεκρή για εμένα τόσο καιρό και θα έχω την ευκαιρία να την δω μετά από τόσο καιρό.
-Εντάξει.
-Τι αυτό ήταν.
-Μου είπες να σε καταλάβω και σε κατάλαβα. Είπε και τον φίλησα παθιασμένα με έπιασε από την μέση και με σήκωσε σα χέρια του. Βγήκαμε από το τζακούζι και πήγαμε στο δωμάτιο μας ο Κρίστιαν με πέταξε επάνω στα μαύρα σεντόνια και έπεσε πάνω μου δίνοντας φιλιά στον λαιμό μου, μου έβγαλε τα εσώρουχα και αυτός τα δικά του. Τότε έγινε μου είχε λείψει το άγγιγμα του επάνω στο γυμνό κορμί μου. Τα μαλακα χείλια του να ακουμπούν τα δικά μου η ανάστατη αναπνοή του που είναι ζέστη και γρήγορη. Ξαπλώσαμε δίπλα ο ένας στον άλλο με σκέπασε με το σεντόνι και με πήρε αγκαλιά μας πήρε ο ύπνος καθώς ξημέρωνε....
. Το επόμενο πρωί.
-Εμμα.. Εμμα. Είπε ο Κρίστιαν καθώς φιλούσε στον μάγουλο και στο λαιμό.
-Μμμμ.... Τι έγινε? Ρώτησα και άνοιξα τα μάτια μου.
-Έχουμε προπόνηση. Σήκω.
-Προπόνηση για ποιο πράγμα?
-Θα δεις....! Είπε και σηκώθηκε.
Σηκώθηκα απότομα ντύθηκα και κατέβηκα κάτω.
-Είσαι γρήγορη βλέπω. Μου είπε και με αγκάλιασε.
-Λοιποοον....???
Θα μάθεις πως να πυροβολείς.
-Τι?
-Ναι ναι δεν πιστεύω πως νόμιζες ότι θα ερχόσουν μαζί μας χωρίς να ξέρεις τα απαραίτητα.
-Αμα είναι έτσι εντάξει. Είπα περήφανη. Κατα βάθος όμως είχα άγχος ήθελα να εντυπωσιάσω τον Κρίστιαν ανα και ξέρω πως είμαι ανίκανη στον στόχο. Έκανα κάποτε τοξοβολία και έφυγα σε μια εβδομάδα ήμουν απαίσια.
Βγήκαμε από το σπίτι και πήγαμε με ένα παλιό γυμναστήριο. Μπήκαμε μέσα και ο Κρίστιαν χαιρέτησε τους άντρες που ήταν εκεί.
-Κρίστιαν χρόνια και ζαμάνια... Του είπαν και έδωσαν την κλασσική χειραψία των ανδρών.
Βασικά δεν είμαι εδώ για εμένα είμαι για αυτήν.
-Πρέπει να τις μάθετε να απαραίτητα μαθήματα, για τα όπλα.
-Μην ανησυχείς το έχουμε. Είπαν.
Είμαι ο Σαμ είπε ο ένας και μου έδωσε το χέρι.
-Εμμα χάρηκα. Είπα και ανταπέδωσα την χειραψία, ο Κρίστιαν τον κοίταξε με μισό μάτι. Μου έδωσε ακουστικά και ένα όπλο ήταν μικρό. Πήγα στο σημείο που στοχεύουμε και απέναντι μου είχα έναν" άνθρωπο" γεμάτο τρύπες από σφαίρες.
-Πάρε μια βαθειά ανάσα,σημάδεψε και ρίξε τόσο απλό. Μου είπε ο Σαμ.
Πήρα μια βαθειά ανάσα, γέμισα τους πνεύμονες μου με οξυγόνο, σημάδεψα κλείνοντας το ένα μάτι. Άφησα τον αέρα και έριξα. Η σφαίρα βρήκε κοντά στο κέντρο.
Ο Κρίστιαν με πλησίασε με έπιασε από την μέση και είπε.
-Πολυ καλά μωρό μου. Τον χτύπησα ελαφρά με τον αγκώνα μου και χαμογέλασα. Οι μέρες περνούσαν καί η μεγάλη μέρα πλησίαζε.Η μέρα πού θα αντίκριζα την μαμά του ξανά μετά από τόσα χρόνια. Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι αλήθεια μοιάζει με όνειρο μια παράλυση μια οφθαλμαπάτη που σε λίγο θα ξυπνήσω και θα μισώ τον εαυτό μου που ξύπνησα....

Τελικά το κεφάλαιο αυτό τελειώνει εδώ χωρίς συνάντηση... Συγνώμη αλλά.. αρχικά πάω πρώτη λυκείου καί τώρα έχουμε τα online μαθήματα οπότε δεν θα έχω και πολύ χρόνο για να γράφω συγνώμη και πάλι το βιβλίο λογικά θα τελειώσει Ιανουάριο..