Ne kadar hasret varsa ruhta yara o kadar derindedir.
Bir çay sıcaklığı kadar yakar durur kalbi.
Bir kahve kadar kırk yıl hatrı vardır.
Bitmeyen bir mevsimin içini ürperten soğukluğunu taşır.
Sessizce esen rüzgarın bir yaprağı bile kıpırdatmayışıdır.
Hasret bir pınar olsaydı denize dönüşürdü.
Yollar tükenir,yollarında.
Uzakların sesinden hüznü koklamaktır.
Elini uzatanın hiçbir zaman ulaşamayacağı bir varlıktır.
İçinin acısını gülümsemeyle dışa vurmaktır.
Gözlerden düşen her yaşı tek tek toplayıp kavanozda toplamaktır.
Olurda birgün sussuz kalan bir çiçek görünce sulamak için.
Hangi şarkının, hangi şiirin, hangi kalemin seni anlattığını bilmektir hasret.
İlk defa göz göze gelip bütün sırların ifşasına şahitliktir.
Farklı gözlerden aynı yaşları dökmektir.
Farklı bedenlerde aynı ruhu sonsuza dek taşımaktır.
Aynı duyguları aynı anda farklı mekanlarda yaşamaktır.
Kimsesizliğin, yalnızlığın adıdır hasret.
Ölmektir ama ayakta dolaşmaktır ruhun varlığından habersizce.
Sussuz kalıp deryada boğulmaktır.
Anlatamamaktır...
Anlaşılamamaktır...
İki bedenin ayrı düşüp ruhların hiçbir zaman ayrılamamasıdır.
Kalpten kalbe hüzün dolu yolların varlığıdır.
Gecenin aynı saatinde uyanıp yokluğa ağlamaktır.
Hasret var olmaktır.
Aşkın tatlı acısını ruhunda taşımaktır.
Başka bir ruhun varlığını içinde taşımaktır.
Yokluk içinde sadece birbirinin varlığını bilmektir.
Hiçbir zaman tükenmeyen kaynaktır.
Hasret kapısının tokmağıdır ayrılık.
Hasret yokluktur.
Varlıktan haberdar olup yok olmaktır.
