Hopeless

Hoofdstuk 3: mijn vader?!

Ik kan mijn "oren" niet geloven. Zei die man nou dat ik hem moet helpen zoeken naar mijn vader? Ik wil het liefst huilen. Maar ik houd mijn tranen in. Ik voel mezelf rood worden. Omdat ik niks zeg begint de man weer met praten. 'Denise, ik weet dat dit als een klap in je gezicht aankomt. Maar we moeten hem vinden.' Zegt de man. Ik begin te trillen. Wilt hij mij voor de gek houden? Is dit een flauwe grap van Ed? Ik weet dat Ed een vieze smeerlap is maar dat hij zó laag kan zingen. 'Is dit een grap? Wie ben jij? Moest je dit doen van Ed?' Vraag ik. Dat Ed dit durft te doen. Hij heeft al mijn moeder en broertje voor mijn ogen vermoord. Wat probeert hij te zeggen? Dat hij mijn vader ook vermoord heeft. Ik kan mijn tranen niet inhouden. En begin als een gek te hyperventileren. 'Rustig Denise,' zegt de man ' kalm blijven.' De man pakt mijn armen vast en houd ze omhoog. Ik word rustiger en stop met hyperventileren. De man opent zijn tas en haalt er een flesje water uit. 'Drink op' zegt hij. Ik drink wat water terwijl hij doorgaat met praten. 'Jou vader zat bij de politie. Ik was zijn "hulpje". Hij zat vaak in zijn kantoor. Soms hoorde ik hem vloeken en met dingen smijten. Je vader kreeg zware depressie. Op een dag verdween hij. Ik keek in zijn kantoor, en zag een project waar hij al jaren aan gewerkt had. Dat project ging over Ed en jou, Denise. Hij wist dat je werd ontvoerd door je stiefvader. Het project leek bijna klaar te zijn. Dus ik ging verder met wat hij begon. Jammer genoeg ontdekte ik dat je vader een deel van het project heeft meegenomen. Daarom moeten we hem vinden. Ed wordt al jaren gezocht. We moeten hem oppakken en alle meiden bevrijden. Op een manier zodat hij niet kan ontsnappen.' Ik voel me vreemd. Alsof ik ineens hoop heb. Deze man kan ons allemaal helpen. Maar toch klopt er iets niet. 'Als je Ed wilt oppakken waarom heb je hem dan niet opgepakt? En je hebt geen medeagenten meegenomen?' Vraag ik. 'Jou vader had vast een goede reden waarom hij het niemand liet zien. Daarom deed ik dat ook niet. En Ed is zo sluw als een vos. Als ik binnen kwam stormen met mijn collega's, zou hij ontsnappen.' Zei de man. Het klonk erg logisch. Maar ik weet niet of hij te vertrouwen is. 'Laat me er een dag over denken. Kom morgen terug, en ik vertel je of ik meedoe.' De man knikt en loopt de kamer uit. 'Wacht,' roep ik erachteraan 'wat is je naam?' De man draait zich om. 'Mark Johns' zegt Mark. Ik glimlach en ga naar mijn kamer. Nu nog bedenken, of ik meedoe...