Katilime Âşık Oldum!

-9

Savaş sertçe Dafneye yaklaştı ve Kolundan tuttu. Genç kız ufak bi çığlık atıp kollarını kurtarmaya başladı.

"Derdin ne senin ya!"

"Ne diye ona Arya'nın ev tutacağını söylüyorsun! Boş boğaz mısın kızım sen?"

Dafne bu sefer üzüntülü bi şekilde düşündü kendini adamın kollarından çekti. "Kötü bir niyetim yoktu!" Savaş tepki vermemişti. Tırnaklarını kemirmeye başladı. Daha sonra tekrar karşısında ki adama döndü "B-ben yanlış yaptım demi?"

"Hayır Dafne. Sen sadece üstüne vazife olmayan durumlara atılan gereksiz birisin." Savaş bunu yüzünü buruşturarak söylemişti. Dafne'nin kırıldığını anlamamak için kör olmak lazımdı ama belli etmeden genç kızı arkasında bırakarak yukarıya çıktı. Dafne ise gözleri dolmuş bir şekilde boşluğa bakıyordu.

Arya Demir
Barış bana yaklaşırken geri çekildim. Gözlerim dolmuştu. Anlamazcasına bana baktı. Ama pes etmeden elimi tuttu bu sefer.

"Arya-" Elimi dudaklarına götürüp ona biraz daha yaklaştım. Gözlerimden yaşlar süzülünce sarmaladı beni.

"Gözümü her kapadığımda o acımasız bakışların önüme geliyor. Depo da beni çaresiz bırakışın. Sana olan  aşkımî görmek istemeyişin. Üzgünüm seni affedemem Soray.."

Gözyaşlarımla uzaklaştım oradan. Gitme dememişti, kal dememişti, Kolumdan tutup sarılmamıştı. Belki de bizim maceramızın buraya kadar olduğunu artık anlamalıydım. Onu seviyordum. Onun için  kurşunun önüne atladığıma da pişman değildim, yine olsa yine yapacağım kesindi. Ama bazı şeyleri görmez den gelemiyordum, bazı şeyler benim çok zoruma gidiyordu.

Ağlayarak Barış'ın evine yakın olan ormana doğru yürüdüm. İçimi boşaltmam lazımdı. Gür bi çığlık attım ağlayarak. Sonra oturdum. Bi süre öylece yerde bacaklarımı kendime çekerek oturdum sadece. Abimi düşündüm. Küçükken benimle çok ilgilenirdi. Hiç unutmuyordum 5 yaşındayken bana zarar veren bi çocuğu dövüp öğütler vermişti.

Ağlayarak eve doğru yürüyordum. Bi yandan abime sesleniyordum. Abim kapıdan çıkıp telaşla yanıma geldi.

"Aryaa ne oldu sana böyle !" Abim kendine çekip sarıldı sırtımı sıvazlayıp alnımdan öptü .

"Abi-" iç çektim. " Oğuj bana vuydu! " tekrar ağlamaya başladım. Abim sinirle beni bırakıp Oğuzların evine doğru koştu. Bu arada Oğuz çocukluk aşkım dı. Sarı saçları vardı beni küçükken saçları cezbetmişti.

Abim bahçede top oynayan Oğuz'u görünce yakasından tuttuğu gibi fırlattı ve üzerine çıktı. Oğuz Şaşkınca ne olduğu anlamadan korkarak abime bakıyordu.

"Ulan bidaha kardeşime vurduğunu veya yan gözle bile baktığını görüyüm seni gerdanlık yaparım!" Oğuz hızlı bi şekilde kafasını salladı. Abim beni oradan uzaklaştırırken öğüt de veriyordu. Gülümseyerek baktım ve ona sarıldım. "Kahyamanımsın abi !"