Katilime Âşık Oldum!

-11

Uzun zaman sonra tekrardan Merhabaaaa. Daha çok Dafne Savaş bölümü isteyenler lütfen yoruma bıraksın..

--
Peynirlerimin üstüne çırptığım yumurtamıda ekleyip Omletimi karıştırdım. Salatalık domatese ve zeytini de ekleyip ne eksik diye baktım.

"Poğaçalar!" Hızla fırına gittim. Çok şükür yanmamıştı. Sabah erkenden uyanmıştım tabi 3 öküz hala uyuyor du..Bugün ev bakacaktık daha doğrusu Barış ile ben.. Zira Savaş Dafneye süpriz yapmak istiyordu. E bi zahmet o kadar laftan sonra.. Dafne ailemizin en kırılgan ve uzlaşmacı kızı olmuştu her zaman ve onu o huyuyla çok severdim. Selma teyzem abime bana ve Dafneye kurabiye yapar paylaşın aranızda derdi. Abim hepsini alıp kaçardı bizde kalan la idare ederdik ama sevgili kuzenim hep bana daha fazlasını verirdi.

Ayak seslerine ve su aygırı esnemesini duyarak kafamı uzattım. Savaş ve Dafne gelmişti. "Günaydın bay ve bayan su aygırı!" Savaş kulağını ovarak bana ters bi bakış attı.

"Bağırmasana be" dudaklarımı birbirine bastırarak elimi belime koydum. Dafneye dönerek sarıldım sıcak bi şekilde karşılık verdi.  Savaş salatalık tan bi çatal alırken eline vurdum. "Şş daha Barış gelmedi."

"Uyanmadı mı o?" Onaylamazcasına Başımı sallarken Savaş sırıtarak surahideki buzlu suyu alıp yukarı çıktı. "Eyvah.."

Ben poğaçaları tabağa koyarken yukarı dan gelen bağırış sesiyle irkilerek bi kaç tanesini düşürdüm.

"LAAAAAN!"

"SAVAŞ BİTTİN OLUM SEN!"

"KAÇ SAVAŞ KAÇ!"

Dafneyle kahkaha atarak yukarı çıktık yukarı dan Savaş uçarak merdivenler den inerken saçları dağılmış gri eşofmanı ve siyah atletiyle Barış'ı görünce dudaklarımı ısırdım.Sırasımı şuan kızım!

Barış kırmızı görmüş boğa gibi aşağı inerken sarılarak onu durdurdum kollarını bana dolayarak karşılık verdi. "Günaydın hayatım.."

"Günaydın bebeğim."

"Bune vıcıklık lan" Barış kasılarak dik dik kardeşine baktı.
" İzninle güzelim." Bende aradan çekilip kollarımı göğsümde birleştirip olanı izledim. Savaş ağzındaki poğaça ile yan yan bakarken sertçe yutkundu tam kaçacakken Barış boynundan tutup ağzına 4 5 poğaçayı sıkıştırınca gözlerimizi açarak iki kardeşi izledik.

"Boroş nofos olomoyoguruak"  ellerimi ağzıma götürüp direk müdahale ettim.

"Ayy Barış tamam dur ölcek adam" Barış Gülerek sandalyesine geçerken Savaş öksürüyordu Dafne su verip rahatlamasını sağladı. Kaşlarımı çatarak çayından yudum alan sevgilime baktım. "10 yaşındaki çocuklar gibisiniz. " öpücük atınca göz devirdim. Kahvaltı etmeye başladık.

Kıtlıktan çıkmış gibi yiyorduk. E zaten marifetliydim. Savaş ve Barış iş konuşmasına dalarken Dafne bana internetteki olandan gördüğü evi gösterdi. Dikkatimi direk ona vererek gülümsedim. "Arya şu eve baksana çok güzel."  İki çift bakış ağır ağır bize dönerken kaşlar çatılmıştı. "Güzelim ev konusu açılmamak üzere kapanıyor nokta." Kaşlarımı bu sefer ben çatmıştım Dafne ve Savaş da ayrı tartışıyordu.

" Ne yapcaksınız kızım tek başınıza koca evde sen zaten yürüyen ayaklı felaket gibisin."  Dafne Savaş'a çemkirirken yüzünü eliyle kapadı. "Sanane ya! Sana noluyor istediğim yerde kalır yatarım!"

"Barış ben çocuk değilim bana 5 yaşındaymış gibi davranma!" Sandalyemi sertçe çekerek masadan kalktım hızla odaya çıktım arkamdan Barış bağırırken Dafne ve Savaş susmuştu.

Sinirli bi şekilde elimi saçlarımdan geçirdim. Yönetilmekten asla hoşlanmazdım. Asla. Tek isteğim kendi ayaklarımın üzerinde durabilmekti. Barış ile bu sorunu çözmezsek bu iş daha kötüye gideceği kesindi. Yerimden kalkarak kıyafetlerimi katlamaya başladım en sevdiğim sinir geçiren yöntemlerden biridir.. Kapı açılma sesi ile durdum ama arkamı dönmedim. Yavaş ayak seslerini dinledim.

"Güzelim konuşalım." Göz devirdim. Kollarımı göğsümde bağlayarak Barış'a döndüm.

"Neyi?" Umursamaz tavrım ona derin nefes aldırırken dikkatlice baktım.

"Seni korumaya çalışıyorum Arya, baban hala ortalıkta dolaşıyor ne kadar endişeleniyorum görmüyor musun ?!"

"Sende beni anla Barış ben esir değilim! Çocuk da değilim. Ömrümün sonuna kadar babam yapacak korkusuyla yaşamak istemiyorum.." Göz yaşlarımı tutamayarak yatağa oturdum. Beni kollarına sararken boynuna daha çok sığındım. Saçlarıma öpücük kondurarak iyice sarıldı bana. İşte ben bu adma aşıktım. Hiç şüphesiz bana o olmayan baba sevgimi dolduracak adamdı.

"Seni seviyorum küçük kız ben varken sana kimse bir şey yapamaz."

3 gün sonra

Beyaz elbiseme son bi kez bakış atıp çantamı aldım. Soray bey mesaj atmıştı hazırlan diye ve dışarı çıkmanın heyecanı ile güzelce giyinmiştim. Telefonumun melodisini duyunca meşgule atıp hemen aşağı indim. Barış beyaz gömleği ve kotu ile beni yine büyülerken ağzımın suyu da akmıştı. Bazen düşünüyorum o depoya beni bağlayan Barış bu Barış mı diye..

"Çok güzel olmuşsun." Gülümseyerek sarıldım. Elimi tutarak beni yönlendirdi. Arabayı es geçince tek kaşımı kaldırdım. "  Yakın biyere mi gidiyoruz?" "Sabret güzelim." Dudak büzerek peşinden gittim. Yaklaşık 5 dakika sonunda şirin bi villanın önüneydik. Kaşlarımı çatarak baktım. Güzel bi bahçesi,hamağı ve sandalyesiyle çiçeklerle donatılmıştı.  İçeri girdiğimiz de Savaş Dafne ve tanımadığım bi adam vardı. Gülümseyerek bize baktılar.

"Barış noluyor?" Gülümseyerek bana baktı ama bir şey dememişti. "Barış bey hoşgeldiniz gerekli evrakları Savaş beye verdim Güle güle oturun."

Barış adamla tokalaşırken şaşkınlıkla bakıyordum. Dafne bana sarılırken bende ona karşılık verdim. "Çok güzel olacak kızım!"  "Ne güzel olacak ?" Ben mal mıyım niye anlamıyorum? Elime uzatılan anahtarlarla baktım.

"Hayırlı olsun güzelim yeni eviniz.. "

Bayadır bölüm atamiyordum. Bunun sebebi vote düşüklüğü ve sınavlardi. Siz nasilsiniz şekerlerim