"Bedenen bir adamdan daha güçlü olmaman, onu yenemeyeceğin anlamına gelmez."
***
"Senin için dans etmeyeceğim," dedim net bir ifadeyle.
Yüzünde ukala bir gülümseme peyda oldu. "Başkaları için dans ediyorsun ama," dedi ve bardağını masaya bırakıp ay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynadaki yansıma sanki bana ait değildi. Derin bir nefes alarak yüzümdeki aşırı makyaja bir kez daha baktım. Her ne kadar bu kadar fazla makyaj istemediğimi söylesem de Sevde ısrar etmişti. Dudağımdaki bordo ruj bile tek başına fazlayken bir de yeşil gözlerimi ortaya çıkarmak için koyu bir göz makyajı yapmıştı.
"Bu çok fazla," dedim Sevde'ye bakarak. "Bu kadar makyaja ve böyle bir elbiseye gerek var mı gerçekten de?"
"Gideceğin yere uygunsun, öyle abartılıda değil hem. Merak etme."
Dudaklarımı dişledim ve rahatsız bir şekilde elbisenin eteğini çekiştirdim. Normalde fazla rahatsız olmasam da nasıl insanların ortasına gideceğimi bilmiyordum. Bu yüzden de bakışlarını ve düşünce yapılarını tahmin edemiyordum. Üzerimde uzun kollu siyah bir elbise vardı. Elbise uzun kollu olsa da bacak dekoltesi oturduğum zaman neredeyse kalçama doğru geliyordu.
"Sevde," dedim titreyen bir sesle. "Ben gitmek istemiyorum, nasıl bir yere götürecek beni? Ne yapmamı isteyecek hiçbir fikrim yok ve bu beni korkutuyor..."
Sevde elini kahverengi kıvırcık saçlarının arasından geçirdi. "Korkma," dedi sevecen bir tavırla, "bir şey olmayacak. Bütün bunlar çok fazla farkındayım, ama biraz sabret olur mu?"
Beni anlamıyordu ve anlamayacaktı. Ya da bir çıkış yolu olmadığını düşündüğünden böyleydi, bilmiyorum. Tek bildiğim buradan çıkmak istediğimdi.
"Beni anlamıyorsun," dedim buruk bir tebessümle. "Yakında alınmak için çok uğraştığım o okula gitmezsem, tüm hayallerim mahvolacak. Burada kalmaya devam edersem aklı dengem bozulacak, bütün bu insanların bana davranışları ve bakışları beni mahvediyor... Kendimi öyle ucuz, öyle basit hissediyorum ki..."
"Asel, yapma öyle güzelim."
Sevde hiç düşünmeden kollarını etrafıma sardı. Böyle bir temasa alışık olmadığım için bir an ne yapacağımı bilemedim. Şaşkınlıkla kollarım iki yanımda kaldı. Annemin ölümünden sonra kimse bana bu şekilde yaklaşmamıştı, kimse beni kolları arasına alıp acılarımı paylaşmamıştı.
