"Bedenen bir adamdan daha güçlü olmaman, onu yenemeyeceğin anlamına gelmez."
***
"Senin için dans etmeyeceğim," dedim net bir ifadeyle.
Yüzünde ukala bir gülümseme peyda oldu. "Başkaları için dans ediyorsun ama," dedi ve bardağını masaya bırakıp ay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dakikalar belki de saatler geçmişti. Artık zaman kavramını yitirmiştim, tek yapabildiğim karşımdaki kıza bakmaktı. Öyle ki bir kız bir odaya kilitlenmişti ve berbat görünüyordu. Gözlerindeki korku görülmeyecek gibi değildi. Onu böyle görmek içimdeki tüm duyguları alt üst etti. Bu durumda olmanın ne demek olduğunu bilirdim, hem de çok iyi bilirdim.
Ondan daha güçlü olan insanların zulmüne uğramıştı. Belki de kaçmak için elinden geleni yapmıştı ama başaramamıştı. Üstelik tek bir suçu vardı, o da babasının kızı olmasıydı. Aynı benim gibi.
Tek fark en azından bu kızın babası onu düşünüyordu. Kurtulması için elinden geleni yapıyordu. Benim babam ise tam tersiydi, beni umursamıyordu bile. Ne zaman umursamıştı ki zaten...
Savaş'la yan yanaydık, o benim gibi şaşırmış görünmüyordu. Kızı bu durumda bulacağımızı beklemiş olmalıydı. Sonuçta Çağrı Arslan bu kızı buraya getirmişti, o adamdan her şey beklenirdi. Bunu artık bende biliyordum. Bunun artık bende farkındaydım.
Korkuyla birkaç adım geriye gittim. O kızın yerinde ben orada olabilirdim. Düşüncesi bile o kadar korkutucuydu ki tenim buz kesti. Kaskatı kesilmiştim etrafımda olan bitenleri tam anlamıyla algılayamıyordum. Göz ucumla gördüğüm kadarıyla Savaş kızın yanına gitmişti ve kollarını çözüyordu. Yardım etmem gerekti, kızın korkmamasını söylemem gerekti. Ama yapamıyordum. Bu kızı bu şekilde görmek ve buradan kaçıp gideceğimizi düşünmek... Eğer ben Savaş'ı zorlamasaydım kızı burada bırakacaktık. Çağrı Arslan'ın elinde bırakacaktık. Eğer ben Savaş'a gitmeyelim deseydim bu kız burada kalmaya devam edecekti. Belki de daha berbat bir durumda olacaktı.
Derin bir nefes aldım ve kendimi kıza gitmek için zorladım. Şu anda bu kıza benim yardımcı olmam lazımdı. Savaş'ın ona dokunmasından rahatsız oluyordu, bunun farkındaydım. Halbuki Savaş sadece yardım etmeye çalışıyordu. Kıza ellememek için üstün çaba sarf ediyordu, aynı bende de yaptığı gibi. Kızın gözlerindeki korkuyu, endişeyi ve acıyı görünce midemin bulandığını hissettim. Saklamaya çalıştığım tüm duygular yine gün yüzüne çıktı. Unutmak istediğim o iğrenç yüz ve o gülümseme... Bu kızın yaşadıklarını düşündükçe senelerce saklamaya çalıştığım o karanlık anlar ortaya çıktı.
