Our Innocent Date [On Going]

[32] Homework

I sighed habang pinapanood ang sarili ko sa salamin. Ilang minuto ko din muna pinagmasdan ang aking sarili bago mapagpasiyahan na ayusin na ang aking buhok at mukha.

A light make-up is enough for me. Naglagay din ako ng lip-gloss for my thin---not super thin lip. Sinuklay at bahagyang winave ko ang sarili kong buhok. I put a hair-clip in my right side hair. And I'm done!

Lumabas na ako sa walk in closet at kinuha ang bag ko bago lumabas. Saktong paglabas ko ang paglabas din ni Ritz mula sa kaniyang kwarto.

He's wearing a black face-mask para takpan ang kaniyang mga pasa sa bibig. And also, there's a band-aid in his side forehead. Hindi na gaano kalala ang mga sugat niya kumpara noong isang araw. I guess, naalis na ang mga ito and thanks to Dr. Mangoba for the healing gels.

"Sure ka bang papasok ka?" I asked. Nag-aalala pa kasi ako baka may malanghap na bakterya ang kaniyang mga sugat. Tapos bigla na namang lumala."Ayaw mo bang mag-stay muna talaga sa bahay?"

He shooked his head. Hindi sang-ayon sa sinabi ko. "Don't worry about me, Bianca. I'm totally fine." tinuro niya ang face-mask. "Itatago ko muna pansamantala ang mukha ko."

Naglabas ako ng konting hangin. Wala na din naman akong magagawa if gusto niyang pumasok. Lumapit ako ng bahagya sa kaniya at inayus ang kaniyang buhok. Itinago ko ang kaniyang nakaband-aid na sugat sa kaniyang dark colored hair.

He just smiled bago ako anyayahan na bumaba na.

"Kaya niyo na ba talagang pumasok?" bungad na tanong ni Kuya Louise sa amin nang makarating kami sa living area. Ganiyan din ang tanong ko kanina, Kuya. "Did our parent know about this?"

Ritz tossed his back in the sofa for a minute. "Yes Kuya, nagpaalam na ako kila Mom na papasok kami ngayon." wika niya habang inaayos ang kaniyang sleeve. "At first, hindi sila pumayag. But thankfully, napilitan ko naman din sila."

My big brother sighed bago lumapit sa kaniya at inayus din ang kaniyang uniform ni Ritz. "Okay, fine. Just call me immediately if something happened or you need something, okay?"

"Yes, Kuya." we said in chorus. Pagkatapos ng maikli at hindi naman ganoon kahalagang usapan ay inihatid na niya kami hanggang sa sasakyan ni Ritz.

Ritz opened his car by pressing the smart key of his. Binuksan ko na ang pintuan at ganoon din ang kasama kong si Ritz.

"Mag-ingat kayo sa byahe, okay?" paalala ni Kuya Louise sa amin. He turned his dark-brown eyes to Ritz na papasok palang sa driving seat. "Lalo ka na, Ritz. Ingat sa pagda-drive, gets? Huwag kang makipagkarera sa mga kotse sa daan."

Ritz chuckled. "As if naman nakikipagkarera ako, Kuya."

"Kahit na, Ritz. I want you to be careful, lalo na sa daan. There's a lot out of mind people driving a different transportations. So, I want you to be careful. Always."

Ritz nodded. "Yes, Sir." wika niya. We murmured our goodbyes to each other before he started the engine and left the subdivision.

Habang nasa daan, nagpapakanta lang si Ritz nang kaniyang favorite niyang mga kanta. Shempre, hinayaan ko na lang siya. Doon naman siya masaya ih.

A half hour passed when we arrived the University. As usual, may mga studyante na nag-aaligid dito. Ang lahat ay may sari-sariling buhay habang naglalakad sa hallway. Ganiyan naman ang gawain ng lahat ng studyante, right?

Tahimik lang kaming naglalakad ni Ritz hanggang sa marating na namin ang classroom. Sa unang pagbukas palang ng kasama ko ay nalipat na ang tingin nilang lahat sa amin. Na para bang may mga anghel na dumating dahil ang kanilang maingay na pag-uusap kanina ay napalitan ng katahimikan.