Öhm, merhabalar.Öncelikle iki haftadan uzun süredir bölüm atmadığım için özür diliyorum.
Telefonun depolamasında yer kalmadığı için wattpadi silmek durumunda kalmıştım. Ayrıca şu sıralar pek müsait değilim.
Her neyse, kurban bayramınız mübarek olsun canolar.
Keyifli okumalar!
***15/11/1992
Harry, Madam Pomfrey'nin quidditch maçında kırılan kolu için verdiği iksirden sonra uzanmış dinleniyordu.
Ufak tıkırtılar ile gözlerini aralayıp bakışlarını hastane kanadında gezdirdi.
Üstüne fazlasıyla bol gelen kocaman cüppesi ile birkaç iksir şişesini elinde tutan küçük kızı görmesiyle "Hey!" diye seslendi.
Bol cüppeli kız başını duyduğu sesin kaynağına çevirirken iksir şişelerini hızlıca cebine attı.
"Ah, hey..." oğlanın uyanmasını beklemiyordu. "Uyandırdıysam özür dilerim."
Büyük cüppesinin kollarını sıvadı ve konu açmak adına "Neden buradasın?" diye sordu gryffindorlu çocuğa yaklaşarak.
"Quidditch maçında ufak bir kaza oldu da..."
Kız başını salladı "Geçmiş olsun."
"Sağ ol, sen neden buradasın peki?"
Gözlüklü çocuğun sorusunu beklediğinden zihninde bir yanıt bulmuştu bile "İksir dersindeydik, Profesör Snape'in isteği üzerine buradan birkaç iksir almam gerekti."
İki çocuğun arasında bir süre sessizlik oldu.
Kız Harry'ye bir baş selamı verip gülümsedikten sonra yerde sürünen cüppesiyle hastane kanadının çıkışına ilerledi.
Kapıyı açtı, tam çıkmak üzereyken muayene yatağında uzanan çocuğa döndü.
"Sen slytherin varisine benzemiyorsun."
Zümrüt gözlü çocuk şaşırmıştı. Birden, rastgele birinden bunu duymayı beklemiyordu, çünkü okuldaki neredeyse herkes onun varis olduğunu düşünüyordu.
Büyük cübbeli kız dışarı çıkarken kendi kendine mırıldandı. "Çünkü bir tane slytherin varisi var," kapıyı ardından kapadı.
"ve onu çok iyi tanıyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
⤤𝐴𝑟𝑒 𝑌𝑜𝑢 𝐼𝑚𝑚𝑜𝑟𝑡𝑎𝑙⤦ 𝓌𝓌 𝒻𝒶𝓃𝒻𝒾𝒸
FanfictionYüreğinin derinlerindeki yaradan haykırdığı sözleri, bir tufan misali kapladı sessizliğin sesini. "Ölümsüzlük bir güç değil, ölümsüzlük bir lanettir. Ruhuna yıllarca işkence eder. Herkes gider, hep en sonunda yalnızca sen kalırsın..." "Acıların...