⤤𝐴𝑟𝑒 𝑌𝑜𝑢 𝐼𝑚𝑚𝑜𝑟𝑡𝑎𝑙⤦ 𝓌𝓌 𝒻𝒶𝓃𝒻𝒾𝒸

21/05/1943

21/05/1943

Mavi saçlı kız ayaklarını serin suyun içine sokmuş, gölün kenarında oturmuş, gün batımını seyrediyordu.

"Doğa, muazzam bir şey. Değil mi Marvolo?" Arkasından usulca yaklaşan oğlanı en başında fark etmişti.

Tom irkilse de belli etmedi. O da kızın yanına oturdu çantasını yanına koyarak.

"Bilmem. Daha önce hiç dikkat etmedim."

Raven siyah bir ip çıkardı ve mavi saçlarını iple arkasında topladı. "Farkında olmadan çok şey kaçırıyorsun."

Buz tutmuş parmak uçlarını kızarmış yanaklarına götürdü.

Tom yanındaki kızın yüzünü inceliyordu. Nasıl olmuştu da porselen bebek gibi kalabilmişti bunca yıl? Sonuçta yedi yüz küsür yaşında olduğunu söylemişti değil mi?

"Lanet yüzünden."

Az önce... zihnini mi okumuştu bu ölümsüz kız?!

"Hayır. Zihnini okumadım. Gözlerini okudum. Düşüncelerini ayna gibi yansıttıklarının hâlâ farkında değilsin sen galiba?"

Başını göle doğru çevirdi Raven. Ufuktaki kızıllık neredeyse kaybolmuştu. Tam tepede görünen hilâl ve etrafını saran bulutlar kaybolan kızıllığın güzelliğini aratmıyordu.

Dünya bir kez daha güzelliklerini arka arkaya sunuyordu insanları etkilemek ister gibi.

Genç kız yerden düz, ince bir taş aldı ve göle fırlattı. Taş üçüncü sekişinin ardından suya gömüldü. "Ne zaman nasıl ölümsüz olduğumu öğrenmek için harekete geçmeyi planlıyorsun bakalım?"

Gelen soru ile afallamıştı genç adam. "Ne?" deyiverdi anlık şaşkınlıkla.

"Eh, ölümsüz olmadığımı teyid ettin. Şimdi nedenini merak ediyorsundur deli gibi. Ve nasıl ulaşacağını..."

Tom kızın her bir düşüncesini açık bir kitap gibi okumasından nefret ediyordu. Zihninden geçenleri zihnefende gerek duymadan okuyor oluşu ona kızın hep bir adım önünde olduğunu hissettiriyordu.

O, geride olmaya alışkın değildi.

Göldeki yansımasına baktı bir müddet ve usulca ayağa kalktı.

"İyi akşamlar, mavi şeytan."

Raven'a cevap vermemişti, fakat zihnindekinin kızın söylediği ile birebir olduğunu kabul etmişti bu cümlesiyle.

"İyi akşamlar, Marvolo."