Chapter 31

111 5 0
                                    

~Third Person's P.O.V~

Finally at nakabalik na si Yuna! Everyone were so happy to see her safe and at the same time, konting galit because of her passive decision. Sobrang saya nina Taehyun at Hueningkai nang makita na nila ang kanilang friend. To them, Yuna is a precious baby. Si Yeonjun naman ay natatakot na lumapit sa kaniya dahil alam niyang may kasalanan siya sa nangyari. Sa sobrang saya nila ay nakalimutan nilang tinitingnan sila nina Seungmin at Jeongin.

"Pare!" -Chaeryeong

"Oh mareng Chaeryeong! Kumusta na kayo?" *sniffle* -Jeongin

"Umiiyak ka?" -Beomgyu

"Hindi." *sniffle* -Jeongin

'Halata naman...' -Beomgyu

"Ayos lang kami. Thank you at naibalik niyo sa'min si Yuna. Nako kung may nangyari sa kaniya magtatrantum ako dito." -Ryujin

"Haha, ano ka ba mare? No problem!" -Jeongin

Bago pa bumalik ng Busan ang dalawa ay kinausap ni Seungmin si Yuna for the last time. He just wanted to make sure of something. And he hopes na tutuparin 'yon ng dalaga.

"Yuna, promise me something..." -Seungmin

"Ano yun oppa?" -Yuna

"Promise me that you'll never give up on your friends. Mas lalo na kay Yeonjun oppa mo." -Seungmin

"'Di ako sure oppa..." -Yuna

"Pls just promise you'll never give up on them." -Seungmin

Nagisip-isip si Yuna sa sinabi ni Seungmin. A promise to never give up on her friends. May chance pa ba na magheal ang nasira nilang relationship? Yun ang dahilan kung bakit she's hesitating at first. But she made a decision.

"Promise po, I'll never give up on them." -Yuna

"Very good." -Seungmin

Nagpaalam na ang dalawang lalaki at umuwi na ang magkakaibigan. Ang lungkot sa mukha ni grandma Jihyun ay napalitan ng tuwa at ngiti nang makita niya ulit si Yuna.

"Halmeoni!" -Yuna

"Yuna!" -Grandma Jihyun

Hindi nila kayang pagalitan ang pinakabata dahil sa cuteness niya. Kahit ang mga cold hearted sa kanila ay napangiti rin dahil sa kanya. Pero sa kanilang lahat, si Yeonjun lang ang hindi ngumingiti. Hindi na niya alam kung anong gagawin niya.

~Yeonjun's P.O.V~

~Flashback~

"Halmeoni, I promise I'll find Yuna. And I'll make it up to her."

"Tsk! Kung mahanap mo man si Yuna, di yun sasama sa'yo. Use your common sense!" -Ryujin

"Tama si Ryujin, but I still appreciate your help." -Grandma Jihyun

~End of Flashback~

Nahanap na namin si Yuna. Pero hindi ko natupad ang pangako ko kay halmeoni. Ang sabi ko, akong hahanap sa kanya, pero naunahan ako nina Ryujin at Beomgyu. Am I really that worthless? Parang hindi ko nagawa ang responsibility ko as the eldest. Parang may kulang sa'kin.

"Halmeoni, s-s-sor-" -Yuna

"Ok lang Yuna, I forgive you. Just don't do it again ha?" -Grandma Jihyun

"Opo halmeoni." -Yuna

Pumasok na ang mga babae sa room para tulungan si Yuna na makapagpahinga. Naiwan kaming boys sa sala na di man lang nag-uusap. The silence was uncomfortable. Parang ako naman ang gustong lumayas. Until Soobin asked a question.

"Paano niyo ulit nalaman kung san si Yuna?" -Soobin

"Yung kaklase namin nung elementary na si Jeongin, nagkita sila sa Busan kaya cinontact ako." -Beomgyu

"Buti naman." -Taehyun

"Pero kung kinontrol lang nung isa dito ang galit niya, edi sana di 'to nangyari..." -Hueningkai

"Are you talking about me?"

Ayan nanaman tayo. Ako nanaman ang sinisisi nila. Oo akong may kasalanan, pero di ko rin ginusto ang nangyari. Can't they understand that? Or they just don't wanna believe me.

"'Di ba obvious hyung?" -Hueningkai

'Batang 'to-'

Bago ko pa magawang suntukin si Kai ay lumabas si Lia sa room at pinagsabihan kaming matulog na dahil pagod na rin kami. Magpasalamat ka Kai at dumating si Lia noona mo. Kung hindi, dumudugo na 'yang labi mo ngayon.

"Oo na noona... 'Di mo na kami kailangang pagsabihan. Tsk!" -Hueningkai

"Kai Kamal Huening don't talk to me like that!" -Lia

"Yah Hyuka! Have some respect!" -Soobin

'Mukhang di lang ako ang winawalang galang ng batang 'to.' *smirk*

Naligo ako bago matulog dahil pinagpapawisan ako kanina. I mean, summer ngayon kaya sobrang init everyday. Kahit nga aircon ay kulang pa rin para palamigin katawan ko. It's already 2 a.m at tulog na ang iba, habang ako, gising pa rin. Feeling ko talaga may kulang sa'kin. Am I an irresponsible human being? I never knew that this day is when my insecurities and insomnia started.

Summer Home☀Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon