The Billionaire's Quadruplets

CHAPTER ELEVEN

Maria Clay POV
I was busy entertaining the kids,ng biglang may pumasok. I turned around to find Demitri with a haggard face,inilang hakbang nya lang ang kinaroroonan ni Gray at niyakap ito. Nagulat ako ng biglang umiyak si Gray,lumapit naman ako dito at dali-dali kinarga si Gray para patahanin ito.

"Mommy I'm sorry for calling you a liar." I kissed Gray's forehead para tumahan na ito,pero patuloy parin ito sa pag-iyak.

"Hush now baby,hush now." I kissed his forehead again at ibinaba ito ng lumapit sa akin ang tatlo,they hug their kuya gray and whisper some encouragement. Nagulat ako ng biglang may yumakap sa akin sa likuran.

"Thank you Clay,thank you." Dahan-dahan kong tinanggal ang pagkakayakap ni Demitri sa akin at humarap sakanya,nagulat ako ng makita kong umiiyak ito. Natarantan naman ako.

"Uhmm okay kalang?" Hindi naman kami kasi close eh,kaya hindi ko alam ang gagawin ko.

"And I'm very sorry too." Niyakap nya ulit ako,at sa pagkakataong ito he buried his face in the crook of my neck.

"I'm very sorry Wife." Lumaki ang aking mga mata dahil sakanyang sinabi.

"So alam mo na pala?" He lifted his face at tiningnan ako,I chuckled when I saw his face. Parang bata,tumalikod ako at kumuha ng tissue sa aking bag at ibinigay sakanya.

"Thank you."

"Take a seat muna Demitri,para makapagusap tayo ng maayos." I look at the kids and nag-uusap parin sila,parang ang lalaki na kung umasta ah. Hindi pa nga mga tuli,sumunod ako kay Demitri at umupo sa tabi nya.

"How did you know?" He asked me first,bumuntong hininga muna ako bago sumagot.

"Actually nalaman ko lang nong dumating kami rito sa pilipinas,which is just a few days ago. Nong una nagulat ako na kasal ako,paano ako nakasal ng hindi ko alam? Pero tanggap ko na rin,para sa mga bata." Tumango tango lang ito at panay parin sa pagpunas ng sipon nya,parang bata talaga.

"What about you,how did you know?" He looked at me bago yumuko at bumuntong hininga,ayun ikwento nya lahat ng nangyari. Natawa pa nga ako dahil sa ginawa ng parents nya.

"Di ka galit?" Tanong ko ulit and he just shrugged his shoulders.

"Ba't naman ako magagalit?"

"Kasi I didn't tell you?" He look at me again and smiled.

"Wala akong karapatan na magalit maria,mahirap yung pinag daanan mo. Mahirap kaya magbuntis,tapos apat pa. Kaya wala akong karapatan para magalit at kwestiyonin ka maria." I couldn't take it anymore,I hug him so tight. And right there I felt some kind of attraction,kaya naman napabitaw ako.

"Sorry." I smiled apologetically,but he took my hand and squeeze it.

"Gustong kong mawork ang marriage nato Maria,I'm verg willing. Kung hindi mo ako mahal,I will make you fall for me. Tumatanda narin ako maria,I don't have time for silly dating. I'm willing to be a husband and a father,what about you are you willing?" I look at my children first bago tumango,eventhough kinakabahan ako I'm willing to risk para mawork ang marriage natoh.

"Gray,Silver,Blue and black come here. I have something to tell you." They approach us with a smile on their faces,lalo na si Gray ang saya saya nyang tingnan. Ng makalapit na sila,ay tumikhim muna ako bago ipinakilala si Demitri.

"Kids you all know Uncle Demitri right? Well...." Naputol ang sasabihin ko nang biglang nagsalita si Blue.

"He's our father,we already know that Mom." Pero nilingon sya ng mga kapatid nya at pinatahimik.

"Your so noisy Blue."-Silver

"Let mom explain okay?"- Black

"That's enough."- Gray

I just smiled at them at nilingon si Demitri na ngayo'y umiiyak na naman.

"Why are you crying Dad?" Unang lumapit si Gray at niyakap ang ama nila,sumunod naman si Silver.

"Don't cry old man." Tumaas ang kilay ko dahil sa sinabi ni Silver pero ibinalewala lang yun ni Demitri.

"Don't cry okay Daddy?" Nakisali narin si Black pero nagulat ako sa sinabi ni Blue.

"I knew from the very beginning that your our father,you and Kuya gray have the same face." Parang mature itong magsalita,pero sa huli nakiyakap narin nya si Demitri. Kaya ayun umiyak na naman,I just sat there silently looking. Kung hindi ako umalis six years ago,siguro maayos na buhay namin ngayon.

"Don muna kayo titira sa bahay namin." Napatayo ako dahil sa sinabi ni Demitri,eh paano yung papa at mama nya at isa pa hindi pa kami close. Nanotice nya siguro ang pagtataka sa aking mukha,kaya naman he smiled at me.

"Sabi ko nga sayo Clay,gusto kong magwork ang marriage natoh." There's a familiar feeling in my stomach when he smiled at me again,napaiwas naman ako ng tingin. Ano ba ginagawa mo Clay? Nasa panganib na ang buhay ng iyong mga anak,tapos mag iisip kapa ng ganyan.
Pero I'm convince nadin sa sinabi ni Demitri,sa bahay kasi si Manag Fe lang ang tao palagi kasing nandito si mama sa kay papa nagbabantay. Tapos hindi naman kaya ni Manang Fe na protektahan ang mga bata.

"Don't worry Clay,naghired na ako ng mga bodyguards para promotekta sa inyo." Lumapit ako at smiled at him.

"Thank you Demitri,payag na akong tumira sa bahay nyo." Sa aking ginawa sakanya six years ago,he deserve lahat na nangyayari ngayon. He deserve to know na may mga anak sya,he deserve to be a father. Oo ilang araw ko palang nakilala si Demitri,but I know he is a good man and I know he will be a good father.

"Ano pang hinihintay natin,tara na." Pero nakasimangot na bumalik ang mga bata sa kanilang mga respective beds,he look at me with a questioning look but I just gave him a reassuring smile.

"Bukas pa kasi sila ididischarge,sabi ng doctor."

"Don't worry kids,just rest for now okay. Because tomorrow is gonna be a big day,you will meet your Lolo Demir and Lola Denise.." Para namang binigyan ng bagong toys ang mga anak namin,dahil sakanyang sinabi. Parang hindi pa ako nasasanay na sabihin na anak namin,pero back to the topic. Dali-dali nilang pinikit ang kanilang mata at natulog,natawa naman ako at umupo ulit sa sofa. Lumapit naman si Demitri sa akin,nong una nailang pa ako.

"You too Clay,you should rest. Ako na muna ang magbabantay sakanya." He gave me his sweet smile,kaya naman naging komportable ako. I close my eyes at napaisip tama nga si Demitri,tomorrow's gonna be a big day.