Önce ki bölümü atlamayı unutmayın tatlı su kaplumbağalarım!
*
Yamaç, oturduğu bankta sırtını geriye doğru yaslarken gözlerini kapattı. Ece ile Ezgi'nin konuştukları günden sonra Ulaş'a mesafeli davranıyordu ve bu Ulaş'ın canını yaktığı kadar kendi canınıda yakıyordu.
Bir kaç dakika sonra soyunma odasının kapısı açılıp içeriye minik bir beden süzüldüğünde gözleri özlemle parıldadı Yamaç'ın. Nasıl da özlemişti kendisine pıtı pıtı adımlar atarak yaklaşan tavşanı...
Ulaş her zaman ki çekingen ifadesiyle gözleri ayaklarında bir şekilde sakince yürüyüp Yamaç'ın yanına biraz mesafe bırakarak oturdu. Yamaç'ın gözleri Ulaş da iken Ulaş'ın ise hâlâ ayaklarındaydı.
Bir süre sonra bu sessizliğe daha fazla dayanamayan Yamaç boğazını temizleyerek dudaklarını araladı. "Neden geldin Ulaş?" Sakin bir ses tonuyla konuştuğunda Ulaş alt dudağını dişleyerek biraz daha eğdi başını.
"Ben sadece seni görmek istemiştim." Kısık bir sesle mırıldandığında Yamaç hmmlayarak elini Ulaş'ın çenesine koydu ve başını kendisine yavaşça çevirdi. Ulaş'ın yüzünü gördüğünde kaşlarını çatarak yerinde hızla dikleşmişti.
Güzel mavilerinin içi kırmızılaşmış, uzun gür kirpikleri hafif nemliydi. Soluk beyaz teni ise oldukça soğuktu. Yamaç endişeyle Ulaş'ın yüzünü avuçları arasına aldığında Ulaş'ın gözleri kapanmış, memnun bir gülümseme eşliğinde avuçlarına yaslamıştı yüzünü.
"Güzel bebeğim benim, ağladın mı sen?" Yumuşak bir ses tonuyla konuştuğunda Ulaş bedenini ona biraz daha yaklaştırarak mavilerini araladı. "Şey birazcık, ama kızma ve üzülme tamam mı?" Masumca konuştuğunda Yamaç dilini ısırdı.
Baş parmaklarıyla minik suratı yumuşakça, yavaşça okşarken Ulaş'ın gözleri derin derin bakarak yüzünde geziniyordu. En sonunda Yamaç dayanamayarak dudaklarını yüzünü uzattığında Ulaş gözlerini kapattı.
Ama beklediği şey olmamıştı. Gözlerinin üzerinde ki yumuşak baskıyla içi titrerken derin bir nefes çekti içine. Yamaç'ın güzel kokusu ciğerlerine dolarken memnun olmuş mırıltılar çıkararak tekrardan araladı gözlerini.
Yamaç, yüzüne en içten gülümsemesini yerleştirirken kollarını yavaşça doladı Ulaş'ın bedenine. Bu hamleyle iyice mayışan Ulaş, kollarıyla sıkı sıkı kavradı Yamaç'ın okul gömleğini.
"Beni gerçekten seviyor musun Ulaş?"
Çocuksu bir merakla sorduğunda Ulaş hızla ayrılarak Yamaç'ın gözlerinin en içine baktı. Minik ellerini yüzüne çıkarıp burunlarını birbirine sürterken ona inanmasını istermiş gibi bakıyordu Yamaç'ın gözlerine.
"Sen, bundan dolayı mı benden uzak duruyordun yoksa? Yamaç biliyorum bunu sana hissettiremiyorum belki ama şey işte b-ben biraz utanıyorum hâlâ biliyorsun-"
Yamaç devam etmesini beklemeden dudaklarına bir öpücük kondurduğunda Ulaş'ın gözleri irice açılmıştı. Yanakları allaşmaya başlarken Yamaç gülümseyip bir kere daha öptü sevgilisinin dudağından. Ardından yetmedi, kokusunu içine derin derin çekerek bir kaç öpücük daha kondurdu.
Ulaş'ın nefesleri hızlanmaya ve gözleri yavaştan kaymaya başlarken Yamaç kahkaha atarak sarmış olduğu beli hafifçe sardı. "Sakın bayılayım deme Ulaş! Çok ağırsın taşıyamıyorum sonra." Dedi eğlenen bir ses tonuyla.
Ulaş mavilerini kısıp omzuna bir yumruk attığında Yamaç sırıtarak biraz daha sıkılaştırdı kollarını ardından mırıldanarak kafasını Ulaş'ın bebek gibi kokan boynuna gömdü.
Derin derin koklayarak yumuşak öpücükler kondurdu. Ulaş'ta aynı şekilde sıkıca sarılmıştı geniş omuzlara. Yamaç'ın kolları arasında kaybolmuştu adeta minik bedeni.
Bir süre daha öyle durup birbirlerini öpüp, güzel kokularını ciğerlerine çekmeye devam ettiler. Tabii bunu çalan zil sesi bozmuştu. Yamaç zile sövmeye başlarken, Ulaş küfür ettiği için Yamaç'ı çatık kaşlarıyla azarlıyordu.
"Ulaş ya çalar çalar susar işte, ne olur gitmesen?"
Yamaç masumca konuştuğunda Ulaş bir süre durdu ve ardından sevgilisine kıyamayarak masumca kafasını salladı.
Tekrardan eski pozisyonlarını alarak tamı tamına bir ders saati boyunca birbirlerine sarmaş dolaş sarılıp, öpüşüp koklaşmışlardı...
*
Gece gece içinizi ısıtan bir bölüm olsun istedim, beğendiniz mi bakayım?
Bu arada doraya bakmamışsınız kalbim kırık gidiyorum buralardan...
Keyifli okumalar. 💜🌈
