Reckless Game

CATORCE☠

"Stop Rony, I'm busy. Huwag ka ng dumagdag pa sa mga problema ko!"

"Ma! Kailangan ko ang tulong mo, My company will bankrupt if you don't help me!"

"The hell I care to your Company Rony! Clean your own mess!"

"Mama! Just this time I need your Company. I promise you, I will never let this happen again!"

"Pwede ba Rony! Marami akong dapat gawin at may kompanya din akong atupagin at mas kailangan ng pansin.. You should be mindful, fix your own mess. Don't bother me about your Company! If you need help, not me. Call your Papa and approach him. Dah! This day. So exhausted."

Dinig na dinig kong pagtatalo ni kuya at Mama sa baba. Ganito ba dapat? Mayayaman nga, Magkapamilya pero pagdating sa trabaho parang hindi nila kilala ang isa't-isa.

My family is all in business. In short, in other words they are business minded. My mother side and father side. Will, it runs on the blood at namana ko rin.

Sometimes, I was thinking na problema talaga sa akin ang pagiging business minded ng pamilya, Selfish, Professional, Attitude, Confident, palaging trabaho ang nasa isipan, kahit nasa hapag-kainan, sagot doon, sagot dito, sagot diyan ng mga tawag sa kani-kanilang mga cellphone. Pagising sa umaga may note na ibibigay sayo ng mga kasambahay at nakasulat na, 'Wake up early, We are on duty. Good bye sweetie.' Honestly, This is not what I like family. This is horrible.

I'm the youngest of the family. I have Kuya Rony at Ate Grecia. My mother is Gracious and my father is Roniele and they are both busy and owning a company in the universe. Sikat at kilalang-kilala sa buong mundo ang mga pangalan nila because of their business. Hindi sila basta-basta. I'm happy and proud but theirs something that I want them to give me. Thier Time.

Palagi nalang trabaho ang inaalala nila. Wala na silang oras sa akin, ni kahit pagkumusta lang sa akin, hindi nila magawa. As long as, nakikita nila ako sa paligid nila, okay na sa kanila. Ako lang siguro yong nag 18th birthday na hindi masaya. Maraming dumalo, maraming bisita pero lahat iyon ka-sosyo nila sa mga business nila. Ang mga kaibigan ko hindi sila nakapunta dahil nasa pilipinas sila at nasa states kami. Wala akong magawa kundi sundin ang mga gusto at plano ng mga magulang ko. Naiintindihan narin naman ng mga kaibigan ko ang sitwasyon.

Isa sa mga pinakamagandang nangyari sa buhay ko is yong kinancel nila mama at papa ang pag-aaral ko sa states. Sabi nila ako naman daw ang magdedesisyon sa sarili ko. That was really miracle that happened of my life. They let me independent when I'm in college. Kinakamusta nila ako, tinatawagan kung ano ng ganap ang buhay kolehiyo. Masaya ko namang ibinabalita sa kanila ang lahat-lahat.

Sinopurtahan nila ang pagiging engineer ko kahit gusto nila kumuha ako ng related sa business, they let me what I want. Akala ko palagi nalang ganon ang magiging buhay ko.

Ngayon, masaya ako dahil nandiyaan ang mga kaibigan ko. Sama-sama kami kahit anong mangyari.

"Basta pag naka-graduate na tayo, magbabakasyon tayong lahat ha?"

Ailyn's said in a excited tone. Andito kami sa cafeteria, kumakain for lunch.

"Busy tayo sa mga trabaho Ailyn, kung ganon"

Mahinahong pagkakasabi naman ni Laica.

"Hahanap tayo ng way girls"

Dagdag naman ni Mary Ann sabay inom ng Orange Juice niya.

"Basta ako Go ako! Kung may mga work man tayo, mag leleave ako!"

Excited na sabi ni Rosalie.