Okula Gideceğim

11 2 0
                                    

Artık 5 yaşına gelmiştim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Artık 5 yaşına gelmiştim . Beni bu yaşıma anneannen getirmişti. Her gün beni giydirir saçımı yapar yedirir içirir yatmadan önce bana masal okurdu. İkimiz evdekilerin dışında çok mutluyduk. O gün anneannem bana güzel bir haber verdi:

- Bugün okula gideceksin.

- Gerçekten mi?

- Gerçekten.

Çok sevinçliydim anneannem okul kaydımı yaptırmıştı . Hemen çantamı alıp okulun yolunu tuttuk. Tam çıkıyorduk ki annem:

-Nereye böyle?

Anneannem:

-Okula gidiyoruz artık vakti geldi değil mi?

-AAAA bir de okula götürüceğiz bunu daha neler kim karşılayacak bunun masraflarını?

-Ben karşılayacağım kızım

- Beni delirtmek mi istiyorsun sende para mı var anne?

- Evet var ne yapacaksın?

- Madem sende para var bunca zaman neden şu kızına yardım etmedin?

- Çünkü hak etmedin .

- Sen istesen de istemesen de o miras ablam ve bana kalacak.

- Evet belki ablana kalacak ama sana kalmayacak.

- Ne sadece ablama bırakmayacaksın herhalde ben de senin kızınım unutma.

- Hayır sadece ablana kalmayacak ablanın durumu çok iyi ablan mirasa ihtiyaç duymadığını kendi hakkını da onlara verdiğini söyledi.

- Onlar kim?

- Yeğenleri.

- Anne o artık yok bıraktı gitti.

- Hayır onu siz kaçırdınız.

- Dayanamadı tamam mı bizim ailemize layık olamadı onun mirasta bir payı yok .

- Hayır onu Alev bulacak ve hakkını verecek. O ailemizin şerefiydi siz ona neler yaptınız neler , yanında olamadım tek başına size yıllarca dayandı ve en son buna gerek olmadığını ve kendi başına daha rahat yaşayacağını anladı . Bunun sebebi sizlersiniz.

- Ben onu hep sevdim hep korudum...

Demek ki yeterince o adamdan koruyamamışsın hem kendini hem onu.

Ben:

- Anneanne o kim?

-Bir gün öğreneceksin yavrum benden sonra seni o koruyacak...

Sonrasında anneannem anneme bir bakış attı ve kapıyı çarparak dışarı çıktık. Yavaş yavaş ilerliyorduk okula doğru.

Anneannem:

-Ah yavrum sonunda geldik.

-Evet anneannecim.

-Hadi yavrum iyi dersler sana. Ben seni almaya geleceğim tamam mı ?

-Tamam anneanne , dedim ve sırama oturdum.

Anneannem çok bitkindi. Onu hiç böyle görmemiştim. Sonra aklıma anneannem ve annemin tartışması geldi. O kimdi , beni neden koruyacaktı ve en önemlisi o neredeydi , neden gitmişti... Bu sorular benim kafamın içinde dolanırken öğretmen geldi ve ders başladı . Anaokulu olduğu için tüm gün oyun oynuyorduk resim çiziyorduk yani çok eğleniyorduk.

Okul bitmişti koşturmaktan çok yorulmuştum acaba anneannem ne zaman gelecekti. Etrafa bakınıyordum ve güler yüzlü enerji saçları beyazlamış bir kadın arıyorum gözlerimle. Bir süre aradım ve bana doğru gelen yorgun suratı asık beli bükük bir kadın yaklaştığını gördüm. Biraz inceledikten sonra 'evet' dedim , 'anneannem geldi' dedim . Bana yaklaştıkça kendini düzeltmeye çalışıyordu. Yanıma geldiğinde yine eski anneanneme kavuşmuştum işte ama daha yapmacık bir gülüşü ve zar zor ayakta durmaya çalışan bir bedeni vardı. Hiçbir şey anlamamıştım. 5 yaşındaki bir çocuktan bunu bekleyemezsiniz.

Artık anneannem benimle eskisi kadar ilgilenemiyordu. Daha çok yatıyor ve ilaç içmeye çalışıyordu. Ben hiçbir şey anlayamıyordum...




Yaşasın okula gidiyoruz. 

Eeee ne dersiniz bu güzel anneanne torunu ne zaman ayırsak. Biraz üzülücez ama bakalım neler olacak. 

Sizce biz Alev'i onu tek seven kişiden yani anneannesinden ayırır mıyız. Görelim bakalım neler oluyor.

Oylarızı ve yorumlarınızı bekliyoruz...

Bu Benim KaderimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin