Arabaya binince ablama ağlayarak:
-Abla biliyor musun bizi iyiki sevmemişler.
-Niye Alev şimdi bana onları mı savunuyorsun?
-Hayır abla , iyiki bizi sevmemişler yoksa biz şimdi, sözümü kesti.
-Daha güzel bir yaşamımız olurdu keşke bizi sevip kızları gibi görselerdi.
-Ne demek istiyorsun?
-Gerçekleri bilmiyorsun sen o yüzden kapa çeneni.
-Neyi bilmiyorum anlat biliyim.
-Hayır daha hazır değilsin.
-Nasıl?
-Boşver.
-Ya abla lütfen söyler misin artık?!
-Tamam ama beni sevmeye devam ediceksin.
-Ben seni her zaman sevicem çünkü sen beni seven 2. kişisin.
-Neyse ağlamayı kes şapşal.
-Sende kes ama.
-Tamam bana bak bir daha asla ağlamıyacaksın.
-Tamam sana söz veriyorum.
-Hiç büyümemişsin,dedi gülerek ortamın böyle güzel olması beni daha da mutlu yapmıştı.
-Hayır yaa.
-Tamam tamam hemde nasıl büyümüşsün.
-Canım ablam benim.
Ablam hava almak amacıyla arabadan indi ve Emre Abi'yi aradı.
-Emre...
-Ne oldu eğer yemeğe çıkmak istiyorsanız harika bir restoran var oraya gidelim..
-Ne yemeği?
-Ne oldu yoksa bana sürpriz mi yapacaksın?
-Emre ciddi olur musun?
-Tamam ya ne oldu Alev iyi mi?
-Bugün söylüyorum ona!
-Neyi?
-Gerçekleri!?
-Emin misin?
-Evet eminim.
-Sen bilirsin sizin geçmişiniz karışmaya hakkım yok.
-Sen harika birisin.
-Biliyorum.
Sonra arabaya bindi ablam. Akşam eve gittik sanırım ablam bir şeyler anlatacaktı. Yarın onu kafeye çağırmayı düşünüyordum.
Heyecanlandık... Neyse bu konudan hiç bahsetmiycem yoksa bir sonraki bölümün heyecanı kalmaz.
YORUM YAPMAYI VE OY VERMEYİ UNUTMAYIN...
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.
