Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bazı anlar vardır. İnsanın yüreğini sıcacık tutar. Bu anlarda insan zamanın durmasını ister. Şimdi olduğum durum gibi. Kokusunu içime çeke çeke uyuduğum o son gece yüreğimin o ne yaparsa yapsın onu seveceğine inanmıştı.
Bu yanlış bir aşktı. Çünkü hiçbir filmde ya da kitapta baş karakter kötü karaktere aşık olmaz. Ama ben ona körü körüne aşık olmuştum. Bu yanlış aşka kalbimi vermiştim.
Uzaklaştırmak istesem de kendimden. Hep yanı başımda hissettim kokusunu. Ve özlem içimi kavurup bir dağ gibi oldu. Kurtulmak istedikçe o bataklığın içinde kayboldum. Sabah uyandığında yine aynı adam olacaktı.
Kötü, kalpsiz, iğrenç ötesi bir herif. Ama şu an kolumda yatan bir çocuktan farksızdı. Saçlarını okşayıp anlına bir öpücük kondurdum ve " lütfen hep böyle kal "diye fısıldadım.
Saat 7 'yi gösterirken yataktan çıktım ve yerde duran ayakkabılarımı giyip çıkışa yöneldim. Kapıyı sesizce açıp çıktım.
Uzun holden geçip bar tarafına geldiğimde bir gencin içeriyi temizlediğini gördüm. Gence kısa bir bakış atıp kapıdan çıktım ve anayola doğru yürümeye başladım.
" Buğra!" ismimi duymam ile kafamı çevirdim ve üstü başı dağınık Uğur 'la göz göze geldim. Yanıma koşar adımlarla gelip" nereye gidiyorsun?" Diye endişe ile sordu.
Bir süre şaşkınca ona bakıp " yurda" diyerek serin kanlı bir şekilde konuştum. Ağlamaklı bir ses ile" beni affetmiştin" dedi. Yutkunarak ona bakıp" bak senden hiçbir zaman nefret etmedim. Her gece yatarken uykunda benden özür dileyerek ağlıyordun. O zamanlarda psikolojinin aşırı derecede bozuk olduğunu biliyorum. Kendine bir kabuk içene hapsedip kendini kötü biri gibi gösterdin. Ama iyi bir insansın bunu biliyorum. Ama beni de anla. Bunları atlatmak için bana bir süre zaman ver. Ve bu süreçte senden uzak duracağım, seni gördüğüm her yerde saklanacak yer arayacağım anlamına gelmez. Ama bir anda da seni affedip kollarına atlayacağım diye bir şey yok." Dedim.
Alt dudağını ısırıp kafasını hızla salladı ve " ne yapıp ne edip kendimi affettireceğim " dedi. Ona hafifçe gülümseyip" okula geç kalma "dedim. O da gülümsedi ve "tamam" dedi.
Ana yola geçip bir taksi çevirdim ve yurda gittim. Odadan içeriye girerken bizimkilerin telaşlı bir şekilde konuştuğunu gördüm. Jack ile göz göze geldiğimde" Lan Buğra geldi" dedi. Diğerlerinin de gözü bana dönerken William" Lan nerdesin sen ? Kaç saattir seni arıyoruz haberin var mı? Haber vermeden nereye gidiyorsun! Başına bir şey mi geldi? Biri sana bir şey mi yaptı? diye kaç saattir endişe ile seni beklediğimizi biliyor musun? Nerdeydin lan!" Diye bağırdı.
Lee burnunu çekip" iyi misin?" Diye sordu. Ağlamıştı sanırım gözleri kıpkırmızı olmuştu. Saçlarımı karıştırıp" özür dilerim acil bir işti. Size haber veremedim"dedim. Jack bana doğru atılıp" Ne acil işi lan!" Dedi.
" Uğur aradı. Acilen yanıma gel dedi. Sesi çok kötü geliyordu "dedim. William" yine de bize haber vermeliydin. Neyse Uğur iyi mi?" Diye sordu. " Evet psikolojik olarak kötüydü. Biraz sohbet ettik ve yatıştırdım"dedim. William" Neyse herkes iyi olduğuna göre hadi hazırlanın" dedi.
Onu onaylayıp dolabıma yöneldim ve okul kıyafetlerimi giydim. Çantamı alıp kapıya yönelirken Lee yanıma gelip" biraz konuşabilir miyiz?" Diye sordu. Kafamı salladım ve koridora çıktık. Beni yangın çıkışına yönlendirirken kapıdan içeriye girip merdivene oturdum. Gözlerimi ona çevirip " Seni dinliyorum" dedim.
" Bak Buğra bu güne kadar hep senin yanında oldum. Seni hiç yanlız bırakmadım "dedi. " Evet bu yüzden teşekkürler kardeşim " dedim. Bakışlarını yere çevirip parmakları ile oynarken " Ben seni hiçbir zaman kardeş olarak görmedim. " Kaşlarımı kaldırıp ona bakarken" Bak Buğra sen hiçbir zaman bunu fark etmeden de... Ben aslında ... Seni seviyorum" dedi.
Gözlerim şok ile aralanırken " bunu artık içimde tutamıyacağımı anladım. Lütfen benden nefret etme." Dedi.
Bana son bir kez bakıp kapıdan dışarıya çıktı ve beni bir başıma bıraktı. Gay olduğumu Lee biliyordu. William ve Jack bilmesede Lee bir şekilde öğrenmişti.
Beni sevdiği aklımın ucundan dahi geçmemişti. Hep beni arkadaşı olarak görüyor sanmıştım. Ben ona hiç o gözle bakmamıştım. Hatta gay olduğunu dahi bilmiyordum. Bu güne kadar hiç kimse ile çıktığını ve hatta hoşlandığını görmemiştim.
Sertçe saçlarımı karıştırıp bağırdım ve " bu nasıl olur?" Diye kendi kendime söylendim. Gerçekten çıldıracak reddeye gelmiştim. Ben Uğur'u seviyordum. Ama Lee'yi kaybetmek istemiyordum. Ne yapacaktım ben!
