Confused or Confirmed?

Chapter 20: #throwback

Harry's POV

Pagkatapos na pagkatapos ng graduation umuwi na ako.

*phone rings*

"Hello?" I answered the call.
"Harry. ."
"Oh Jenny?"
"Gusto mo bang magparty mamaya? Sa bar ni Tristan?" Inaya niya ako.
"Ay pass muna ako, di ako masyadong umiinom."
"Booo! Ang hina mo pare." Narinig ko siya.
"Next time kapag trip ko na." Sabi ko sa kanya at medyo napatawa ako.
"Sige, basta call me whenever you're free bye!" And i ended the call.

Hays, graduate na ako di ko alam kung tuloy yung uwi ko sa England, hindi ko kasi sure kung gusto pa ako makita ng tatay ko eh. Naawa na nga ako sa nanay ko kasi siya nagsasakripisyo lahat.

Eto rin yung rason kung bakit hindi na ako umiinom or nagbibisyo, because that time when namatay si Jona ay dahil sa akin. I threw a large party at our house at hindi ko namalayan na may pumutok sa kitchen at nagcause ng sunog. After nun never na akong uminom o nagbisyo dahil sa guilt na nararamdaman ko. Uso kasi sa school namin ang party ng mga cool kids, once you throw a party cool ka na, that's why I did it but I was very very wrong.

"Mom, you need to tell Harry." Habang paakyat ako may narinig ako sa kusina kaya sinilip ko kung sino. I saw ate Gemma and Mom talking.

"Gemma No! Don't, he will never understand." My mom voice broke.

"Ma! Kawawa na si Harry, all this time puro kasinungalingan na lang ang bumalot sa buhay niya." Gigil na gigil si Ate Gemma sa mga salita niya.

"I know, that's why I'm not telling him because it will only make his life more miserable." My mom spats.

"You're selfish!"

*Pak*

My mom just slapped Gemma.

Ano ba kasi ang kailangan kong malaman? Pucha naman.
"What is it?" Bigla akong nagsalita at natigilan silang dalawa.

"May sasabihin sayo si Mommy." Sabi ni Ate Gemma.

"What the fuck is it?" Miske ako nanggigil na.

I looked at my mom and she's crying.

"Okay, I guess I'm the one who will tell you." My mom held her arm but she jerks it away.
"Please don't" My mom pleaded.
"Enough! Spill it out Gemma" I yelled and my mom let go of Gemma's arm.

"Jona, is not our real sister. Anak siya sa labas ni Daddy at alam ni Mommy yun. They kept it to us." As I heard what Gemma told me. Bigla akong naguluhan at hindi ko alam ang nangyayari nahihilo ako, nangdidilim ang mga paningin ko. I shook my head.

"No, paano mo naman nasabi yan? Nandun tayo nung lumabas si mommy sa ospital dala dala si Jona."
"Akala ko rin eh, pero Nope! They set us. They acted na buntis talaga si Mommy pero ang totoo nanganak yung babae ni Daddy hindi si Mommy." Naiyak na rin si Ate Gemma.

Wala akong nasabi. Nakatingin lang ako sa lapag at prinoprocess sa utak ko ang mga narinig ko.

"And si Daddy, he's asking for a divorce." Sabi ni Ate Gemma. "And hindi sasabihin sa atin ni Mommy yun hangga't hindi pa sila magdidivorce!" Sinumbatan ni Ate Gemma si Mommy.

"No, I'm going to tell it but not now. . ." My mom said, trying to defend herself but I'm only shaking my head because all this time puro kasinungalingan lahat.

"Kaya tayo lumipat dito sa Pilipinas dahil gusto ni Dad ng space, kasi gusto na niya talagang makipagdivorce pero si Mommy ayaw niya kaya nya tayo dinala dito para kahit papano magbago ang isip ni Dad." Gemma added.

"Hindi dahil galit siya sa akin?" I asked.

"No, you're dad was only stressed about Jona's death that's why he blamed you but, your father loves you so much Harry." My mom told me.