Chapter 16

2 0 0
                                    

Chapter 16

I didn't expect that the help I would be needed was like this. I'm beyond of believing everything but I still has a lot of unanswered questions that need to be found. How is it possible? Why is this should be happening to me?

I sighed.

"Aren't you wondering when why you can read the book even if you're not familiar with it?" tanong ni Tiya Harriet.

Napatingin ako sa kaniya. "I-I'm not sure po. But I want to hear you explanation," saad ko.

Ngumiti siya at inilapit sa akin ang libro. Napatitig naman ako roon. Napakaraming simbolo ang nakasulat dito at halatang hindi ordinaryo.

"This book was written by an Angel, Aquila. Lahat ng makikita mo rito ay isinulat sa simbolong sila lang ang makakabasa. This is not just an ordinary book, you need to be aware while using this because this book is also carrying a curse. Cursed by the Angel who wrote this that experienced being betrayed by his love." Umiling siya.

Bahagya akong nalito. Ang ibig-sabihin ba nito ay totoo na ang kinukwento niyang ito? A real Angel wrote this book and put a curse on it because his love betrayed him?

I creased my forehead. I was thinking about the connection of that Angel to the story that Tiya Rosa. If they're really real, then there's a possibility that the tale could be real, too?

"He's so mad to the point that he shared this book to others but as exchange, they need to risk the possibility of being under the curse. Well, the one who wrote this was remained unknown. No one know who he is or what's his name, but the story about his love have been discovered by the other Angels. His story remained untold but his book was continuously cursing the every owner who'd claim it..."

"Only Angel can read this, Tiya Harriet..." Pabitin kong sinabi. Totoo ba ang naiisip ko? O mali ako? All this information just added to my confusions.

Ngumisi siya at tumango sa 'kin. "Yes and no..." Kumunot ang noo ko. Huminga siya nang malalim bago magpatuloy. "If you are a human and you found this book, an Angel will appear to you and would offer you a deal..."

Inayos ko ang salamin at mas nakinig ngunit hindi ko rin napigilan ang magtanong. "Deal with an Angel? It should be demon that making a deal, right? And as a payment you need to sell your soul," takang sabi ko.

Para lang akong nakikinig sa mga kwento ni Tiya Rosa. It's the Demon who collect the soul with an exchange of your desires. But there's a limitation.

Lumawak ang ngiti niya. "Yes, but there's also an Angels who collects a soul for their own, Aquila. Those Angels are rebel. That's why you shouldn't trust easily to anyone even if you know that he or she is an Angel..." aniya. "They will give you a bless, they will do the called miracle. Once you accepted it, there's no turning back and your soul will become theirs."

Kinakabahan ako lalo sa sinasabi ni Tiya Harriet. There's a dark side story of an Angel. And an Angel could be a rebel, too.

"You will be able to read it and use it, only some didn't die because they passed it to others before the book could totally owned their sanity..."

Napa-isip ako. Kanina pa rin nanlalamig ang kamay ko ngunit umabot na nga yata hanggang talampakan ko. Goodness! I'm anticipating every of her words.

"T-Then, what about me? I can read this book. What's with me?" tanong ko kahit nanunuyo na ang lalamunan. Hindi ko mapahupa ang nararandamang kaba!

Tumingin siya sa 'kin at iyan na naman ang emosyon sa mata niyang hindi ko mawari kung para saan. Nakangiti siya ngunit nababasa ko ang lungkot sa mga mata niya.

"If your Tiya Rosa already told you the tale of underworld love, Aquila..." Huminga siya nang malalim. Naikuyom ko ang kamao dahil sa panginginig nito. Nakatitig lang din ako sa kaniya at hindi ko maiwasan ang mapalunok sa tindi ng bigat ng paligid. "Have she told you when what did happened to them next?" tanong niya.

Muli akong napalunok. Ang huling parte lang ng ikinuuwento ni Tiya Rosa sa akin ay nang mistulang nabigo ang dalawa dahil pinili nilang ipaglaban ang isa't isa. Ngunit hindi kung ano ang kinahantungan nila.

"What happened to them?" Kumunot ang noo na tanong ko.

Ngumiti siyang muli. Maraming sinasabi ang mata niya habang nakatingin sa akin. Ngunit hindi ko mabasa ang mga 'yon.

"You happened, Aquila..." Bahagya lang akong napasinghap ngunit hindi pa rin matigil ang mga tanong sa isipan ko. "You came to them, it's not the end that comes to them but a new start."

[Cont...]

Hindi agad ako nakapagsalita at randam ko ang bikig na bumara sa lalamunan ko. Napaawang lang ang labi ko habang pinipilit iproseso sa utak ko ang sinabi niya. Binaha na naman ako ng katanungan. Ang lakas na rin ng kabog ng puso ko sa dibdib ko at pakirandam ko ay lalabas na ito.

Narandaman kong dumapo ang mainit na palad niya sa kamay ko na hindi na matigil sa panginginig. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararandaman ko. Ngunit mabilis ko lang na pinaniniwalaan ang sinasabi ni Tiya Harriet.

Napatingin muli ako sa kaniya at marahan na umiling. "P-Paano n-naman po 'yon naging p-posible, Tiya Harriet? P-Paanong ako?" Natitigilan kong tanong. "Paanong nangyari?" tanong ko.

Pinisil niya ang kamay ko at parang gustong pakalmahin ako. Hindi ko na alam kung alin ang iisipin! Kung anu-ano na ang ideyang pumapasok sa isip ko.

"Sinasabi ko na ito sa 'yo ngayon para hindi ka na magulat sa mga susunod na mangyayari, Aquila..." Humigpit ang hawak niya sa kamay ko. "You're the proof of their love, Aquila. And yes, you're different from them..."

Huminga ako nang malalim. Tumayo si Tiya Harriet ngunit ang mga mata ko naman dumako sa libro. Napahawak ako sa dibdib ko. Hanggang ngayon ay malakas ang kabog nito.

Tinanggal ko ang salamin sa mata at napahilamos sa sariling mga palad. Pinipilit kong tanggapin ang lahat kahit may nararandaman pa ring pagkalito. Sa kung paano nangyari ang lahat.

Nito lang nang umalis ako sa mansiyon ngunit hindi pa nagtatagal ay pakirandam ko napakarami na ng nangyayari. May ikabibigla pa ba ako rito? Ano pa ba ang kailangan kong malaman?

I sighed.

Mula pa noon normal naman na ang tingin ko sa buhay ko. Ang kaibahan ko lang sa iba ay ako ang palaging pinagtatabuyan. Ako ang nilalayuan kaya pakirandam ko ay nalayo ako sa lahat. Nalayo sa ibang tao dahil sa mga mapanghusga nilang kaisipan sa akin—sa amin ng pamilya ko.

Narandaman ko ang pag-upo ni Tiya Harriet sa gilid ko kaya umayos ako ng upo at isinuot muli ang salamin. Tumingin ako sa kaniya at nakitang may hawak siyang baso ng tubig. Inabot niya 'yon sa 'kin kaya dali ko ring ininom at bumuntong-hininga.

Ngumiti siya. "I want to welcome you to the real world where you really belong, Aquila. But your existence should remain a secret, no one..." Mariin ang tono niya. "No Angel or Demon knows about your existence." Parang natigilan siya sa sariling sinabi at napakurap.

Bahagya siyang lumayo sa akin at parang napa-isip. Kumunot ang noo niya.

"I-I'm not really sure about that thing..." nasabi niya at muling tumingin sa 'kin. "But, Aquila, no one should know about who you really are o-or else..." Nakita ko ang pagdaan ng takot mata niya na agad niya ring inilingan.

"I-I still..." can't totally process everything.

Mabilis siyang tumango. "Yes, Aquila. I will explain all to you after this. But before, no one should know who you really are... or else both Angel and Demon will run after you to hunt you. You know that it's forbidden, right? Your life is forbidden. T-They will come after you to get you..."

Tumango ako sa kaniya at napapatanong pa rin sa isip kung totoo ba ito. Hindi ko na maipaliwanag ang hindi lang emosyon kung hindi ang kaisipan na dumadagsa sa sistema ko.

"B-Before of that, we need to remove the curse they put on you, Aquila. Let's just think about the other things after we done on this one. You still need to be free from that curse..."

Tumango muli ako. Napahilot siya sa sintido at parang problemado. Tumayo siya at kinuha ang lampara sa lamesa. Pinanood ko lang ang galaw niya.

Lumingon siya sa 'kin. "Hindi ko gusto ang madaliin ka, Aquila. Pero ayaw kong maubusan tayo ng oras."

Pinasunod niya ako sa kaniya at pareho kaming lumabas sa mistulang kweba. Muling sumalubong sa mga mata ko ang tubig. Nakapagtataka rin talaga ang isang ito. Hindi ako nababasa ngunit kita ko ang pagtama ng tubig sa akin.

Nilingon ako ni Tiya Harriet at ngumiti. Mukhang napansin niya ang reaksyon ko.

"Mas marami pang imposibleng bagay ang maaari mong makita bukod diyan, Aquila," bigla siyang ngumisi.

Jusme! Pakirandam ko ay mababaliw na ako ngunit dahil sa sinabi niya ay mukhang may mas ikakabaliw pa ako.

I'm starting to fear everything again. I'm starting to overthink, but I suddenly remembered GS words to me. He won't let me to be alone with this one. But how did he know it at the first place?!

"Shit!" Everything is so confusing!

Natampal ko ang bibig sa pagmumura. Napalingon sa 'kin si Tiya Harriet at kumunot ang noo kaniyang noo, mabilis lang akong umiling sa kaniya at ngumiti saka nagpatuloy sa paglalakad at parang wala pa sa sarili.

Lie Down My DamonWhere stories live. Discover now