MÜTTEFİKLER

8. Bölüm~Başlıksız son~

Luz ve Franco kahvaltı için harika bir yer seçerler. Masaya oturup konuşmaya başlarlar.
Luz:Ee Franco?
Franco:Eee Azul?
Luz:Hey kes şunu!
Franco:Haha, emredersiniz.
Luz:Beni ciddiye almaman sinir bozucu, ama yinede tatlı.
Franco:Karşımdakinden birşeyler kapmış olabilirim evet, bunu yaptım sanırım.
Luz:Ahaha, seni yalaka!
Franco göz kırpar. Günün kalanını ise birlikte geçirirler.
*Manuel'e Dönelim*
Manuel kollarını birbirine bağlamış. Alexia'ya söylediklerini düşünüyordur. Çok mu kabaydı? Evet, ondan özür dilemeliydi. Ama nasıl?
Bunun gibi aklında bir milyon soru ile düşündü. Alexia hep Manuel'in yanında olmuştu ve ikisi ilk kez kavga ediyorlardı. Bunu Bayan Ramírez biliyordu. Manuel ayağa kalkıp Alexia'yı bulmak için kapıya doğru yürüdü. Tam kapıyı açacak iken annesinin sesini duydu.
Annesi:Manuel? Herşey yolunda mı?
Manuel:E-evet. Sadece biraz hava-
Annesi:Bana yalan söyleme Manuel. Alexia'nın peşinden gideceğini biliyorum.
Manuel:S-sen? Ama nasıl?
Annesi:Sesli düşünüyorsun Manuel...
Manuel:Ağh anne bu artık umurumda bile değil!
Annesi:Manuelito, kendine gel!
Manuel:Anne hayatım boyunca yanımda olan tek kişiyi elimden almak mı istiyorsun!?
Annesi:Sen, ne?
Manuel:Duydun işte! Alexia sahip olduğum tek kişi!
Annesi:M-Manuelito, sen Alexia'dan hoşlanıyor musun?
Manuel:Ne? Ah anne saçmalama!
Annesi:Kastettiğin şey buydu Manuel!
Manuel:Anne başka bir arkadaşım yok! Kastettiğim şey bu!
Annesi:A-ama-
Manuel:Artık umrumda bile değil! Alexia'yı bulmaya gidiyorum!
Der ve kapıyı açıp gider. Alexia'yı arar fakat Alexia açmaz. Manuel onu tekrar arar, yine açmaz. Manuel ise Alexia'nın arkadaşlarını arar fakat nerde olduğunu bulamaz. En son evine gider falat orda da yoktur. Bir anda Manuel'in kafasına dank eder Gidebileceği tek bir yer vardır. Okulun arkasındaki inşaat! Alexia, insanlardan uzaklaşmak ve inzivaya çekilmek için sık sık buraya gelirdi ve bunu bilen tek kişi Manuel'di.
Manuel koşa koşa okula doğru ilerler. Inşaata vardığında Alexia oradadır.
Manuel:Hey,
Alexia:Manuel?
Manuel:B-ben özür dilerim.
Alexia:Ağh... Sanırım uzatmanın gereği yok ha?
(Yazar:Tabii ki var. Manyak msn yoksa nası uzuycak bu kitap?
Alexia:dur bi aq)
Manuel:C-cidden öylece af edicek misin?
Alexia:Başka ne istiyorsun? Yanağına öpücük mü?
Manuel:Oh hayır tanrı aşkına! Sanırım neden öyle davrandığımı filan sorucaksın?
Alexia:Sormama gerek bile yok. Sen sormadan söyleyeceksin.
Manuel:Ah sadece annem...
Alexia:Anlıyorum. Ama sana ne dedi?
Manuel:Annem ve saçma teorileri işte!
Alexia:Ha ha, aslında... Yaptığının telafisi olarak birşey yapabilirsin.
Manuel:Oh ne istersen yapmaya hazırım!
Alexia:Müzik okuluna kayıt!
Manuel:Şey, bunu annemden gizli yapmam gerekecek ama...
Alexia:Ama?
Manuel:Ağh boşver. Ben varım!
Alexia:İşte budur!
Manuel ve Alexia internet üzerinden kayıt yaparlar ve artık yarından itibaren onları büyük bir süpriz bekleyecektir...
*Maia ve Ambar'a dönelim*
Maia:Hey Ambar,
Ambar:Evet?
Maia:Büyük annem ile olanları gördün mü?
Ambar:Ne?
Maia:Huh yok birşey
Ambar:Büyük annen ile ne oldu ki?
Maia:Pf önemli birşey değil.
Ambar:Sen bilirsin.
Maia:Sadece ondan bir süreliğine uzak kalsam ne güzel olurdu...
Ambar:Hey bir fikrim var!
Maia:Fikir mi? Ne fikri? Dökül!
Ambar:Bay Noah'ın okuluna kayıt yaptırabilirsin! Üstelik yatılı bölümleri bile varmış. Kendine özel odan olur en azından. Ne diyorsun?
Maia:Ambar bu harika bir fikir diyorum! Hem yeni öğrenciler, yeni kurbanlar.
Ambar:Hehe evet değil mi? Eğlenceli olur. Öhm
Maia:Bir problem mi var?
Ambar:Yoo sadece, ah unut gitsin.
Maia:Kızım söyle!
Ambar:Önemsiz birşey Maia, sabah gördüğüm reklam aklıma geldi sadece o kadar.
Maia:Oh anladım.
Ambar:E hadi telefonunu çıkar da kayıt yapalım!
Yazardan:Saatler ve dakikalar geçiyor, kimse farkına varmıyordu. Her saniye bir insan ölüyor. Biz ise geçen saatleri, ölen ve arkasında bıraktıkları gözyaşlarını hatırlatmadan, bir gün onlardan birine dönüşüne kadar zamanı geçirip gidiyorduk. Peki bunun sonu ne olacaktı? Arkanda gözyaşları mı bırakacaksın? Yoksa lanet mi? Senin seçimin. Sadece nasıl yaşayacağına karar ver...
*Ertesi sabah*
Noah gözlerini aralar. Beyaz bir ışık mı?! Oh hayır, bu gün ışığıdır. Sanırım Noah henüz ölüm zilini çalan beyaz ışık için fazla genç.

Noah gözlerini kısar ve ışığa alışıncaya kadar etrafı seyreder. Gözlerini kısa bir sürede açar. Kendine tamamen geldiğinde sevinç ile yataktan kalkar. Bugün ilk gün, müzik okulunun açılışı için il gün bugün! Yüzünü yıkamak için odasının lavabosuna doğru ilerler. Musluğu açar ve akan soğuk su ilr ellerini birleştirir. Yüzünü yıkayıp ferahlayınca birden bir kapı tıklama sesi gelir,
Venecia:Noah, henüz uyanmadın mı? Hey hepimiz seni bekliyoruz.
Noah:Pekala, pekala geliyorum.
Noah ve Venecia aşşağı kata inerler ve kahvaltı masasına otururlar. Kahvaltı yaptıktan sonra. Devi Valentin ile şehri turlamak için izin ister.
Noah:Hey Devi, sanırım unutuyorsun ha?
Devi:Neyi?
Noah:Öhöm öhöm, do, re, mi, faaaağ
Devi:Oh hayır! Tamamen unutmuşum.
Noah:Önemli değil Devi, küçük Devi'nin küçük sorunları bunlar.
Devi:NOAH!
Noah:Haha, pekala sen benim öğrencim isen, Valentin de öyledir.
Valentin:Ne?
Noah:Müzik okulum için öğrenci almam gerek ve sen de onlardan biri olabilirsin.
Valentin:Oh ama-
Noah:Itiraz istemiyorum baylar, iflas etme niyetinde değilim. Hadi ama, eğlenceli olacak.
Valentin:Oh sen öyle diyorsan...
Venecia:Hey pekala öğrenci odası hazır değil mi?
Jio:Oh evet.
Noah:Harika!
*Azul'a dönelim*
Azul okul için hazırlanıyordur. Bir yandan da o unutamadığı melodi ağzında dolaşıyordur.
Azul:Şimdi yada asla,
Acıtsa bile,
Kırsan bile,
Bu benim içimde.

Kimse duymuyorsa
Çölde bağır.
Aşk çığlıkları
Geldi zamanııııııı!
Jessica:Hey bravo sesin cidden iyi.
Azul:Oğh tanrım, yine ne var!?
Jess:Hey! Daha fazla kibar olabilirdin.
Azul:7/24 yanımda olan bir velede karşı mı? En azından iyi bir mizah anlayışın varmış.
Jess:Ağh, umutsuz vaka!
Jessica Azul'un kaprisini çekmek istemez ve ordan gider. Azul işini yapamaya devam eder. Yarım saat kalmıştır. Tamamen hazırlanıp okula doğru yola çıkar.
*Manuel'in evinde*
Manuel hazırlanmıştır. Alexia'yı bekliyordur. Güyya okuldan sonra kütüphaneye gideceklerdi. Birden kapı sesi duyar ve kapıyı açar. Karşısında Alexia'yı görür. Beraber müzik okuluna gitmek için yola çıkarlar.

Alexia:Hey, odandaki gitarı daha önce görmüştüm. Ama çalmayı bildiğin bir alet getirsen daha da iyi olmaz mıydı?
Manuel:Öhm Alexia, ben gitar çalmayı biliyorum?
Alexia:Oh bunu bilmiyordum!
Manuel:Pek çalmam da ondan.
Alexia:Oh peki neden?
Manuel:Sadece, neden yapayım ki bunu?
Alexia:Neden yapmayasın ki?
Manuel:Imm tamam, konumuz bu değil.
Alexia:Bir konumuz yoktu ki?
Manuel:Tamam bunun dışında birşey buluruz.
Alexia:Oww pekala. Ne gibi?
Manuel:Keman çalmayı nerden bildiğin gibi?
Alexia:Oh bunu küçükken bir zevk ile öğrenmiştim. Fakat şu anda pek ilgilendiğim söylenemez...
Manuel:Benimki de aynı durum işte, anlarsın ya.
Alexia:Huh senin nasıl ilgi alanin olmaz?
Manuel:Yani, vaktim yok diyelim.
Alexia:Seni yalancı! Tabii ki var ahahha.
Manuel:Hehe belki?

Herkes müzik okuluna gelmiştir. Manuel, Maia'yı burada da gördüğü için şansına sayılıyordu. Azul oturmuş saati seyrediyordu. Son olarak Valentin ise Devi'ye bakarak kendisini nasıl bir işe soktuğunu sorguluyordu...
Noah:Pekala ders başlasın o zaman?

Yazardan:Kaderler ortak, dostluk ortak, bağlantı ortak, duygular ortak... Peki bunların hepsinin sonucu ne olacak? Herkesin baş edebileceği sorunlarla neden yük koyup zorlaştırasın ki? Herkesin geleceğindeki kaderi belirlemesi, olacak sürprizler ve değişen hisler sayesinde gerçekleşecek. Peki bu süprizler ortaya çıkacak olan kaderi düzeltecek mi? Yoksa bozacak mı? Ve ya birisi mi bozacak?
Hangisi?