When Autumn Blossoms

Chapter 3

Chapter 3
The First Encounter

Napanganga si Saive sa tanawing tumambad sa kanya nang makarating na sila sa dalampasigan.

Kahit medyo malayo pa ay tanaw na niya ang isang mahabang villa na napalilibutan ng samu't saring mga halaman at bulaklak. Tumitingkad ang natural nitong kulay. Ang mga halaman ay na-trim ng maayos. Halatang pinagtuonan ang landscape  Sa halagang 5k, napakasulit na ang pagpunta niya roon.

Kahit nakalutang pa rin ang kanyang isip ay naglakad na siya papasok nang makita niyang nagsipasukan na rin ang mga kasama niya.

Hindi niya mapigilang mapalingon sa iba't ibang deriksyon. Gawa sa semento, bakal, at kahoy ang kabuoan ng villa. Para nga itong isang hotel kung tutuosin. Malinis ang paligid at maayos ang pagkakalagay ng mga gamit sa bawat sulok. Mga gamit na halatang antigo at mamahalin.

Nakuha agad ng napakalaking chandelier ang atensiyon niya nang makatapak siya sa main hall nito. Dahil sa liwanag na mula roon ay kumikinang ang makintab na sahig pati na rin ang mga mwebles sa paligid.

The interior of the place was a combination of vintage and new designs. Although, it's more on vintage.

Isang magandang babae ang lumapit sa kanya. Naka-uniporme ito na kulay brown. Maaliwalas ang mukha. Maayos ang postura. Pulido ang kilos. "Welcome to the Middle Autumn Peak, to the place where everyday is autumn."

"Ha?" naguguluhan niyang tanong sa sumalubong sa kanya, "Middle Autumn Peak? Akala ko ba Majestik VillaResort? Kailan pa kayo ng change name?"

Napatango lang ang receptionist at napangiti nang malapad. "Majestik VillaResort? I see. This place is also called by that name."

Napatango si Saive kahit naguluhan siya. "Can I already get my room? Napagod kasi ako sa biyahe."

"Let's proceed this way, ma'am."

Napasunod na lang si Saive. Sa wakas ay naka-get over na siya sa pagkamangha sa lugar na iyon. Medyo iba man sa mga litratong nakita niya sa socmed, maganda naman, kung tutuosin ay mas maganda pa nga, eh. Mas engrande.

"For how long do you want to stay here?"

"I've already booked for a seven-day stay. You can check it."

The receptionist just nodded. "So, seven days. Quite long, but, that's nice. We can still accomodate you."

Malamang naman! Tapos na kaya siyang mag-book ng stay niya.

"You have to wear this."

Napatingin si Saive sa wristwatch na mabilisang isinuot sa kanya. Hugis relo lang pala ito, pero hindi relo. Kulay ginto iyon at may umiilaw na numerong 7 sa gitnang bahagi nito. Sa itaas naman ng numero ay isang arrow na nakaturo sa kanan. Sa gilid nito ay dalawang tuldok na kulay berde.

"And here's your key." Tinanggap niya iyon.

"Uhm...may--"

"Yes, ma'am. We have also prepared your clothes during your stay here. It's in your room already."

"Really?" mangha niyang tanong. "How ... I mean, ang bilis niyo namang mag-asikaso."

"The boat helmsman told me beforehand." She winked at her.

Napatango na lang si Saive. Napatingin siya sa booklet na biglang inilahad ng receptionist.

"This is the resort's rules and regulations. All the things you need to know are written here. So, if there's something you want to know and you can't find it there, it means you don't need to know it," the receptionist seriously said. "Understood?"

"Yes," said Saive, "I understand."

Tahimik niyang tinahak ang pasilyo papunta sa nakalaang silid para sa kanya. May numero naman ang bawat pinto kaya hindi naman pahirapan ang paghanap.

Habang naglalakad, napapatingin na rin siya sa mga painting na nakasabit sa dingding. Vintage paintings in a wooden wall. Just perfect.

"Damn!" Bigla siyang napaupo matapos niyang mabangga sa pader. Sa pader nga ba?

Napatingin siya sa lalaking nasa harapan niya ngayon. Sa lalaking nabunggo niya nang wala sa oras. Nagkatitigan sila. Mata sa mata.

Saive got all the freedom she needed to trace the features of the man's face. Thick eyebrows. Firm eyes. Pointed Nose. Thick bottom lip. Cleft chin. Trace of after shave.

The man ruffled his hair in annoyance. "That's my favorite book."

Napatingin si Saive sa harapan niya at nakita niya ang tinutukoy ng lalake. Nagbabasa kasi ito kanina nang mabunggo niya ito.

Agad pinulot ni Saive ang libro upang ibigay sana sa lalake, pero laking gulat niya nang kunin din niya ito. Nagdampi ang kanilang kamay, ang kanilang balat. Napatingin siya sa kanyang harapan at huli na nang mapagtanto niyang ilang pulgada lang pala ang layo ng mga mukha nila.

She felt her heart pounded exaggeratedly. She almost shivered from the unexplainable sensation that traveled to her whole body. It was electrifying, tingling, and intense. Nevertheless, unexplainable.

That scene was the exact lamest cliché that she never included in her stories. Para sa kanya, napakagasgas na ng eksenang iyon. Kadalasan ay mabubunggo sa isa't isa, mahuhulog ng babae ang ballpen o notebook, at sabay nilang pupulitin ito. Magdadampian ang kanilang kamay, kakalat ang kuryente sa kanilang katawan.

At mamamatay sila pareho. Sino ba namang hindi? Kung makuryente ka ba naman. Boltahe 'yon! Tusta ang kalalabasan.

Pero sa mga oras na 'yon, lumutang ang kanyang diwa. Nakanganga lang siya, hindi alam ang gagawin, ang sasabihin. Nawawala siya sa daloy ng kakaibang pakiramdaman.

That electrity, that butterflies in the belly, they were all real. She was experiencing it, in fact, for the first time. Kahit kay Jace noon ay hindi niya iyon agad naramdaman.

The man cleared his throat, pulling her attention to the reality in front of her.

"Uh-sorry," Saive said and finally got the will to stand properly.

The man just nodded. "New here?" He was just staring at her bracelet with a number 7.

"Oo, eh." Napangiti si Saive ng alanganin. "I was looking for my room. I was drifted by the paintings around, so I didn't see you coming earlier. Kaya nabunggo kita."

"My bad too. Nagbabasa kasi ako." He waved his book. "Anyway, what is your room number?"

"333."

"Great!" the man exclaimed. "It's right there." He pointed out the door at the end of the hallway.

"And, that room 222 in front of it, is mine."

Napatango lang si Saive. Napadako ang tingin niya sa bracelet ng lalaki. Pareho ang desinyon ng sa kanya, pero iba ang numero. It was a number 5, and instead of the arrow pointing right, he got his on the left. The two dots, were green and red, unlike hers with both green.

What's with the differences, anyway?

"You should rest already," the man said. "The ride was exhausting, isn't it?"

Napatango lang ito sa kanya at nilagpasan na siya. Nakatayo lang si Saive at hinayaang makaalis ang lalaki. Napatingin siya sa malapad nitong likod at matambok na likuran. Tama lang dahil malaman naman ang mga bisig nito at matangkad ito.

She touched her chest as she again felt her heart racing wild. There's something in that man that's affecting her system in an unexplainable way.

She mentally groaned for protest when the the man's figure was no longer on her vision. She wanted him to stay, to talk to her, even if ... she had no idea who that guy was.

Was it normal to be affected like that by a single encounter from a man you've just met?

She had no idea except from the fact that, she was too overwhelmed with that one encounter.

Isang tagpo na gusto niyang maulit ... agad.