When Autumn Blossoms

Chapter 6

Chapter 6
The Unexpected Story

Saive closed the book she was reading because of the consecutive knocks on her door. Gabi na at handa na sana siyang matulog pagkatapos basahin ang librong ilang ulit na niyang natapos.

Tinunton niya ang pinto nang may pagtataka sa kung sino ang nasa kabila nito. Marahan niya itong binuksan.

"Khalil?" she was not expecting him, but partly yes, because he's the only one she knew in that place. Though she just had no idea why he was there, standing with his sando and Hawaiian shorts.

"Do you mind ... coming with us?" he shyly asked. "Bonfire. At the shore."

Saive arched her brow. "Us?"

"Uh, yeah. There's a guy I met earlier, Alec."

"Nice," she commented, "just a minute."

Bumalik na siya sa loob at mabilisang inayos ang kanyang sarili. Nagsuot din siya ng floral duster pantakip sa kanyang damit-pantulog. Agad na siyang bumalik ng pinto. Naroroon pa rin si Khalil, naghihintay.

"Tara na," nasasabik na anyaya ni Saive. She was thrilled with the idea of a bonfire under the full moon.

Sabay silang naglakad papunta sa dalampasigan. Tahimik ang buong paligid at tanging mga staff lang ng villa ang nakikita nila.

"Ganito ba talaga rito? Kaunti lang ang tao?" takang tanong ni Saive.

"Based on my observation during my stay, yes. Hindi rin naman kasi karamihan ang nasa lugar na ito."

Napatango siya. "Ano ang tingin mo sa lugar na ito?"

"Great," he instantly said, "Nice landscapes. Clear ocean. Grand villa. Serene surrounding. Just perfectly what I need."

"Hindi ka ba nahihiwagaan sa lugar na ito?" Napatingin si Khalil sa kanya. "I mean, sa ganda nito, bakit hindi ito sikat, right?" Naalala niya ang Majestik VillaResort, pero napagtanto niyang magkaiba ito sa lugar na iyon. At ilang ulit na niyang naitanong sa kanyang sarili kung paano siya nakarating doon. Namali ba siya ng nasakayang bangka?

She didn't know. And for some reasons, she didn't want to know the answers.

"There's a catch for hidden beauty. Just like this place," he stated, "just like ... you."

"Ano 'yon?" Hindi narinig ni Saive ang huling kataga dahil sa ingay mula sa malakas na hampas ng alon.

"Don't mind it." Hinawakan ni Khalil ang kamay ni Saive at marahang napatakbo papunta sa gitna ng dalampasigan. Tanaw na nila ang nag-aalab na gatong.

Napakagat-labi si Saive dahil lubha siyang nagulat. Khalil was an unpredictable being, and she liked it about him. One second, and he would do something unexpected. Nagpatuloy sila sa pagtakbo, hindi iniinda ang elektrisidad na dumadaloy sa kanilang sestima. Kapwa sila nagtatanong sa kanilang isipan kung nararamdaman din ba ito ng isa't isa.

Ilang sandali lang ay nakarating na sila sa lugar. Agad nilang naramdaman ang paglapat ng init mula sa apoy na nilalabanan ang lamig ng ihip ng hangin.

"Hey, there," Alec exclaimed, "you must be Saive. I'm Alec by the way."

"Nice meeting you, Alec." She looked at the man in front of her. Magkasingtaas sila ni Khalil. Medyo kulot ang buhok. Singkit na mata. Matangos na ilong. Manipis na labi.

Sabay-sabay silang umupo sa trunk ng kahoy, kapwa hindi alam kung ano ang sasabihin. Kung paano sisimulang basagin ang katahimikan.

"PUTANG INAAA!"