Anlatıcı:Danien
Ah lanet olasıca ders genemi geç kalmıştım.Koşucu olmama rağmen hiç emek sarfetmiyordum okula giderken hatta gec kalacagımı anlasamda hızlı hızlı bile yürümüyordum.Öğrenciler bahçeye dağılmış şekildeydi.Ah şu kahrolası seminer günlerindendi.Kapıda öylece durup kalabalığı izliyordum ki birinin bana çarpmasıyla dizlerimin üstüne düşmüştüm.Saçlarım yüzüme dağılmıştı.İşte gene bedenimi kaplayan rezil olma hissi.
Kafamı çok az kaldırdığımda Ketrin'in pis sırıtışıyla karşılaşmıştım.Ve arkadan bir sesle doğruldum.
-Önüne baksana,bu okulda bu kadar ezik neden var ki?
Sesin Lawrens'a ait oldugunu anlamam çok sürmedi.Yılardır hoslandığım cocuk orda durmus beni ezik buldugunu soyleyip herkesin icinde gülüyordu.
Gözlerimin dolmasını engelleyemedim.Söyleyecek birşeyim yoktu.Sustum ve ayağa kalktım.Gülüşler arasında koridora girerken arkaki fısıldaşmalardan "Bu kız cidden ezik dimi şuna bir baksanıza şu pis botlar" cümlesini seçebilmiştim.
Utancımdan botlarımı gizlemek istiyordum.Ama onları seviyordum.Sevdigim icin giyiyordum.Aynı ayakkabıyı Ketrin giyse çoktan moda olmustu sadece onun kadar populer degildim.Yere batsın popüler olmamanın verdigi utanç.Sınıfa ulaştım.Biyoloji dersindeyiz.Hiç sevmem.Hatta oldum olası nefret ederim.Konu neydi sahi.Ah evet solunum sistemi.Nabızlar.Kalp atışları,Vs,Vs,Vs...
Dün sıramı isgal eden yaratık gene ordaydı hem de bu sefer baya yayılmıştı.
-Burası senin çiftliğin değil,yayılmasan.Cevap vermedi.O bile beni ezik görüyordu anlasılan.Bu düşünceler icerisinde bacagımı sallarken,ne kadarda ezik oturuyordum.Cidden berbattım.
Tok bir sesle kendime geldim.
-Simdi herkes yanındakinin nabzını ölçebilir mi hemen .
Yanıma döndüm Tanrım inek gibi yayılmış.Az ötede bir ahır vardı tam ona göreydi bence.Neden orada yatmıyordu.Sessizce bağırdım evet tam olarak yaptığım buydu.
-Hey,kalkta şunu yapalım.
-Neyi?? dedi dagınık saclarini iyice dağıtırken.
-Duymadınmı nabız ölçücez ver şu bileğinide bitsin şu işkence.
Gözlerinde belli belirsiz bir karartı gördüm.Çekinerek bileğine dokunmamla uzun parmaklarını bileğime dokundurup 'ekmesi bir oldu ve ağzından bir ses çıktı.
-110,Taşıkardin var.
Şaşkındım.2 sn bile olmamıştı.Üstelik gerçekten taşıkardim vardı.Aylık konrollerde ya 110 ya da 113 çıkardı.Ben hiçbir şey hissedememistim.Tek bir atış bile.Nasıl bilebilirdi.Sanırım iyi sallamıştı.Adımı duyunca duraksadım ne dicektimki sıra bendeydi.Hem az sonra taşıkardim olduğunu anlayacaklardı.Koşucu olduğum için bunu saklamıştım.Yoksa koşmama izin verilmemişti içimi korku sarmıstı.Sesim çıkmadı.
O sırada yanımdan bir ses yükseldi.Kahretsin,başım belada dicektim ki 76 ve 84 sesini duydum.Neden yalan söyledi ki.Bir an kafamı çevirip bakmak istedim ama kalemimi yavaşça çevirmeyi bıraktıktan sonra bana baktığını farkettim.Dönmemle gözbebekleri birkaç saniyeliğine yok oldu sanki.Gözlerimi kıstım ve:
-Gözlerin? Dememe kalmadan düzeldi.
-Pardon yanlış görmüsüm bu aralar pek dinlenmedim sanırım.
-Sormadım.
Çok sinirdi.
-Neden yalan söyledin?dedim önüme bakarak elimdeki kalemin sivri ucu baş parmağımda tepesi avuç içindeydi.Bakışlarım sabitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEÇİLMİŞ
RomanceKoşmak, sırtınızdaki teri hissetmeyecek kadar koşmak.İşte Danien'ın hayatı tam olarak buydu.Normal bir kız çocuğu olarak doğmuş olsa da asla normal bir kız çocuğuna gösterilen sevgiden, ufacık bir parça hissedememişti yalnız ve ürkek bedeninde.Eşini...