Riddle's Son | Drarry

1.0 | Gerçekler ve Yalanlar

Sirius Black, Godric's Hallow'un kalabalık sokaklarında ağır adımlarla yürüyordu. Etraftaki büyücüler hala dün Potter'ların evinde yaşanan büyük patlamayı konuşuyorlardı. Sirius onları belli belirsiz duyabiliyordu ancak umursadığı söylenemezdi. En yakın iki arkadaşını kaybeden bir insana göre dışarıdan sakin görünüyordu ancak içinde fırtınalar kopuyordu.

"Duyduğuma göre bir yaşındaki yavrucağı ölmemek için feda etmeye hazırlarmış." dedi yaşlı bir büyücü. Sirius ona dikkatini verdi ve dinlemeye başladı. "Zavallı yavrucağın hiçbir şeyden haberi yok tabii. Şu an nerede, öldü mü, yaşıyor mu bilen yok."

"Neden oğullarını feda etmeye çalışsınlar ki?" dedi başka bir büyücü. Gençti. Belki de Sirius ile aynı yaştaydı. "Bildiğim kadarıyla zaten oğullarını korumak için saklanıyorlarmış."

"Orasını bilmem ben." dedi yaşlı büyücü. "Bir kaç kişi Lily'nin bağırışlarını duymuş. Sanırım o an kendisini oğlu karşılığında bağışlamasını istemiş. Hatta sonrasında ona bağlılık yemini edeceğini de söylemiş."

"Gerçekten mi? Vay canına, demek ki ölüm korkusu insana bunu yaptırabiliyormuş."

Sirius sinirlense bile bir şey demeden iki büyücünün yanından geçti ve sokağın bitimindeki köşeyi dönüp en yakın iki arkadaşının dün gece öldürüldükleri evle karşı karşıya geldi. Sirius ağır adımlarla çatısı uçmuş eve doğru yürüdü ve kapıdan içeri girerek etrafa bakındı.

Alt kat sanki dün burada cinayet yaşanmamış gibiydi. En son gördüğü zamankinden farksızdı. Salondaki koltuğun kenarında Harry'ye doğum gününde aldığı oyuncak süpürge duruyordu. Sirius koltuğa doğru yürüyüp süpürgeyi eline aldı ve hüzünlü gözlerle bir kaç dakika boyunca izledi. Kalbi sıkışıyor, nefesi daralıyordu. Sanki bir daha hiç mutlu olamayacakmış gibi hissediyordu.

Süpürgeyi bir kenara bırakıp yukarı çıkan merdivenlere yöneldi ve ağır adımlarla basamakları tırmandı. Alt katın aksine burada bir çatışma olduğu her yerden anlaşılıyordu. Derin bir nefes alarak asasını çıkardı ve kısık bir sesle mırıldandı.

"Appare Vestigium."

(Y/N: Fantastik Camavarlar Grindelwald'un Suçları filminde Newt Secemender'ın kullandığı büyü. Bir bölgedeki yakında yapılan sihirleri ortaya çıkaran ve görselleştiren büyüdür.)

Asasının ucundan altın sarısı bir ışık çıktı ve yavaşça şekil almaya başladı.

Cüppeli bir adam James Potter'ın tam karşısında duruyordu. James'in elinde asa yoktu ve yüzü korkuyla kasılmıştı. Onun aksine cüppeli adamın yüzünde alaylı bir gülümseme vardı. Gözünü bile kıpmadan büyülü sözleri söyledi ve asasınsan çıkan yeşil ışık James Potter'ı buldu. James, gözleri açık bir şekilde merdivenlerin başında yığıldı. Ardından cüppeli adam yavaş adımlarla koridorun sonundaki odaya ulaştı ve asasını hareket ettirip kapının büyük bir sesle açılmasına neden oldu.

Lily Potter, çığlık atarak kapıya arkasını döndü ve sıkı sıkı tuttuğu oğlunu beşiğine bıraktı.

"Yalvarırım onun yerine beni al!"

"Çekil önümden çocuk! Ölmek zorunda değilsin!"

"Hayır lütfen!" dedi Lily Potter. İki gözünden de şakır şakır gözyaşları düşüyordu. "Onu öldürme! Beni al, lütfen!"

"Avada Kadevra!"

Yeşil ışık Lily Potter'ı da hiçliğe gönderirken, cüppeli adam yere yığılan cesedin yanından geçip hiçbir şeyden haberi olmadan beşikte oturan çocuğa yaklaştı. Asasını ona doğrulttu ve yüzündeki büyük gülümsemeyle büyülü kelimeleri yine söyledi.