3 kıskanç abi ve ultra sinir bozucu 1 ikize sahipseniz hayatınız ne normal seviyedir ne de kalbiniz aşkın kapılarına açıktır.
Yaprak Çağlayan tam olarak bu hayatın ana merkezindeyken, okulunun değişmesiyle çat kapı hayatına giren yeni insanlar, isi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Poyraz Çağlayan 👆🏻
•••
Yaşadığım şoktan çıkarak sırıttım.
"Sen hiç bizim yanımıza gelir miydin Meriç bey? En son ne zaman görüşmüştük? 2 yıl oldu herhalde, ha?"
Gözlerimi üstünde gezdirdim. Son görüşümden beri epey değişmiş. Daha olgun duruyordu. Boyu uzamış, yüz hatları yerine oturmuştu. Daha cüsseli ve kaslı duruyordu.
Ve daha bir güleç duruyordu.
Umursamazca omuzlarını silkti. "Pek zamanım yoktu. Okul falan derken gelemedim hiç." Kaşlarımı kaldırarak ona 'ciddi misin' der gibi baktım.
"Farkındaysan annen bizim evde çalışıyor, Meriç. Eskiden daha sık gelirdin. Son 2 yıldır ne olduysa yüzünü göremiyoruz. Neyse, dur bi.. ." Diyerek ayağa kalkarak yanına yaklaştım. Anlamsızca suratıma baktım.
Sinsice sırıtarak elimi uzamış siyah saçlarına daldırarak hızlıca çekiştirdim.
"Siktir, yaprak! Bırak saçlarımı!" Elleriyle, saçlarında ki ellerimi tutarak iteklemeye çalıştı. "Sen kim oluyorsun da benim nuroşumu üzüyorsun, hı? Abim kaydını buraya aldırdığı için zorluk çıkarmışsın kadına. Seni ikna etmek için kırk takla atmış! Bir daha nuroşumu üzersen bu saçaklı saçlarını tek tek yerinden koparırım!" Diyerek saçlarını birazdaha çekip çekiştirdim.
Bütün gücüyle ellerimi, elleri arasına alarak saçlarından indirdi. Kaşlarını çatarak koyu kahve gözlerini, mavi gözlerime dikti. "Abinlerden gelen hiçbir şeyi istemiyorum. Ne paranızı, ne de iyiliğinizi!" Dedi hırsla.
Ellerimi hala sıkı sıkıya tutuyordu.
Kaşlarımı çatarak anlamsızca yüzüne baktım. Koyu kahve gözleri hırs ve nefretle parlıyordu sanki. "Ne diyorsun, Meriç? Abilerim sana bir şey mi yaptı?"
Hiçbir şey anlamamıştım. Neydi bu öfkesi?
Gözlerini kaçırarak, ellerimi daha çok sıktı. Sanırım parmaklarım moraracaktı. "Hayır, hiçbir şey yapmadılar, yapamazlar da zaten." Gözlerini tekrardan gözlerime dikti. Yüzünde ki öfkeli ifadeyi silerek, gevşekçe sırıtmaya başladı.
Ani ruh değişimini ağzım açık izliyordum.
"Neyse, boşver sen bunları küçük çağlayan. Buradayım işte. Nuriye sultanın terklerinin adam edemeyeceği kimse yoktur."
