He Kissed the Rain

Chapter 7

A Dream in the Past

" Sabihin mo ang totoo Adriane, please. Are you cheating on me?" 

I opened my eyes because of the loud noises that comes into my ear. I frozed on my bed instantly because of the familiar man in front of me. I haven't seen him for years, my chest began to ache. The sides of my eyes are starting to water. I tried to call his name but my voice seems to betray me. I opened my mouth again but there's no avail.

" Anong pinagsasabi mo, Monica!"

I can't find my voice. My parents began to fight and there was me... frozen like a statue.

" Ang asawa ni governor si Larah may namamagitan ba sa inyo?"

" Hindi ko magagawa ang lokohin ka Monica," 

when I saw them cried my tears began to fall.

" Mahal na mahal ko kayo ng anak ko."

" Kailangan ni Larah ng tulong at siya lang ang tanging susi para malutas ang kasong hawak ko at para mabigyan ng hustisya ang mga batang nawawala."

" Nagiging madumi na ang mga nangyayari at naniniwala ako na may malaking tao sa likod ng kasong ito. Kaya ipangako mo saakin na kapag may mangyari saaking masama o mamamatay ako-"

NO... NO! Papa don't leave us alone. Look at me!

I watched my mama and papa in horror when they started to fade along with the wind.  The cold air blows and that's when my parents... vanished. I'm about reach my hand to hold them, but it was too late.

" Booooomm!"

Napamulat ako ng mga mata ng biglaan. Napahawak ako sa aking dibdib ng dumadagung-dong ang napalakas na kulog. Beads of sweat are running down my face, I put my shaking hands to my ears to prevent myself from hearing the sound of the lightning and thunder. My chest began to feel heavy.

Nandiyan na naman. Naririnig ko na naman ang mg sigaw at mga iyak. Gusto kong tumigil na ito. My whole body began to shake, being alone in the room makes me scared a lot.

" Madds?" I heard Lucinda knocking outside the door. Sinubukan kung huminga ng maayos.

" Are you asleep?" narinig kong tanong niya.

" N-no. I am fine. " my voice shaked.

Medyo gumaan ang pakiramdam ko dahil sa presensiya ni Lu. Hindi ko na siya hinayaang pumasok. Ayaw ko na maabala pa siya ng dahil sa akin. Unti-unti ng humina ang patak ng ulan kaya medyo kumalma na ang nararamdaman ko.

Dahan-dahan kung binuksan ang bintana ng aking kwarto. Agad namang pumasok ang liwanag sa loob ng kwarto ko, napaangat ang kamay ko upang takpan ang nakakasilaw na sinag ng araw. Parang walang masamang panahon ang nangyari kagabi.  Unti-unting natutuyo ang daan at ang puno, ang butil ng ulan ay nahuhulog sa dulo ng mga berdeng dahon.

Napapikit ako ng dahil sa simoy ng hangin, kasabay niyon ay ang pagbabalik ng panaginip ko kagabi.

Larah Escobal... The governor's wife. My mind started to get confused. Bumalik ako sa loob ng aking kwarto, napunta ang tingin ko sa aking maleta. Should I go home or shoul I stay? I have made my mind, kung hindi madada si Leaf sa santong pakiusapan, maybe I should bribe him.

Pumunta ako ng kusina at nakitang nagluluto si Lucinda. Lumapit ako ng kaunti upang makita ang niluluto niya.

" Morning Madds!" masaya pa sa umaga ang gising ni Lucinda. Napatakip ako sa ilong ng may maamoy na mabaho. Lumapit sa akin si Lu at ibinigay ang sandok, naguguluhan ko naman siyang tinignan. Alam niya naman na hindi ako marunong magluto.