Pomme - On Brulera
*Şimdiki Zaman*
______________
Kapı çaldı.
Başımın içinde birkaç saat uyumanın ağrısı geziniyorken, vücudum biraz daha uyku için neredeyse koltuğa yapışacaktı. Çok değil birkaç saniye sonra panik dalgaları beynime gelince neredeyse tamamen uyandım.
Bu saatte kapımı kim çalardı? Kim ne için gelmiş olabilirdi?
Sehpanın üzerinde duran telefonumu elime alıp saate baktım; 07.43. İki saat uyuduğum gerçeğini idrak edince başım bir kez daha zonkladı. Umarım çok önemli bir şey için çalıyordu kapı ve bu sabah uykumdan alıkoymaya değerdi beni.
Ayağa kalkıp saçlarımı karıştırdım, belimden düşmüş eşofmanımı yukarı çektim ve pofuduk terliklerimi giyip oflaya puflaya kapıya yürüdüm. Gözlerimin şişliğinden neredeyse önümü göremiyordum.
Sinirle açtığım kapı üzerime bir koca kova soğuk su dökülmüş hissiyatı yarattı. Az önce selimin aktığı ağzım sonuna kadar açılırken karşımdaki beni baştan aşağıya süzdü.
"Bu kadar erken geldiğim için... Üzgünüm." dedi.
Neredeyse, geç bile kaldın diyecektim. Tuttum kendimi.
"Evimi-" dedim suratına bakıyorken ve kalbim yerinden çıkacakmış gibi atarken, "-Evimi nasıl buldun?"
Karşı kapı açıldı. Betty hiç de dolu olmayan çöpünü kapının önüne bırakıyorken gözlüklerinin gerisinden Chanyeol'u baştan aşağıya süzdü. Chanyeol eş zamanlı arkasını dönmüş Betty'e bakıyorken birkaç dakika sessizlik oldu.
Betty ile aramızda sessizce yaşanan olaylardan biriydi bu. Birbirimizin öyle kimsesi yoktu, Betty ne zaman kapımın çaldığını duysa kapıya ya çöp atma bahanesiyle çıkar, ya da evde erişte bitmiş sende var mı diye sormak için gelir, gelen kişiye bakardı. Bende aynı şekilde Betty'nin kapısının çaldığını duymuşsam kapı deliğinden karşıya bakar, Betty'e kimin gelip gittiğini gözlerdim. Birbirimizin özel hayatından daha çok, güvenliğimiz için yapardık bunu.
Betty suratıma bakıp tepkilerimi ölçünce Betty'e gülümseyip Chanyeol'a "Gelsene." dedim. Betty rahat bir nefes alıp evine geri girerken suratım tekrar donuk halini almış, neredeyse nefes alamaz olmuştum.
Chanyeol, evimdeydi.
Yıllar önce hayatımın travması olan adam evimdeydi. O deli adam, evimdeydi.
Chanyeol'u salonuma gitmek için yönlendirirken, "Şu sorunlu ayrıldığın kafeye gidip sordum adresini." dedi.
"Onlar da verdiler?"
Chanyeol ensesini kaşıdı. "Ücret karşılığında." dedi.
Ben burnumdan solumaya başlayınca Chanyeol az önce yattığım ve tüm hikayemi anlattığım koltuğa oturdu.
"Kahve yapayim." dedim. İyice ayılmam ve Chanyeol'un gerçek olup olmadığını anlamam gerekti.
Tezgaha dönüp hazırlamaya başlayınca Chanyeol boğazını temizledi, enseme küçük iğneler batmaya başladı ve tırnak ucuma kadar gerildim.
Chanyeol birden "Balığın ölmüş." dedi.
Arkamı dönüp bakınca onu sehpanın üzerine eğilmiş akvaryuma bakarken buldum.
"Evet." dedim yutkunarak. "Dün öğlen."
Su kaynamaya başlamış, gerginlik artınca Chanyeol "Bir ismi var mıydı?" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Metamorfoz - Ardıcın Gölgesinde: ChanBaek
Fiksi Remaja"Şimdi aç kulaklarını da dinle beni. Bu sıradan bir hikaye değil. Beni ben yapan birçok kişinin hikayesi. Çiçeklerin insan, ölülerin diri olduğu bir hikaye. İki yüz altı kemiğinden hayata kaynayan benin, bir de Chanyeol'u çok sevişimin hikayesi. Din...
