Aşkın Kuralı Olmaz (tamamlandı)

19.A.K.O

Hastanenin önüne yaklaşınca taksiciye parayı hazırlayıp parayı berip hemen taksiden indim .

Koşarak taksiden hastaneye girip hemşireye hangi odada oldugunu sordum 302. odada 5. Katta oldugunu ögrenince asansöre binip besinci katta inip odayı bulup hemen iceri girdim .

İçerde duran doktor ve hemsireyle goz goze gelip doruga baktim.Uyuyor oldugunu gorunce tekrar doktor ve hemsireye baktim .

Neler oldugunu biran önce ögrenmessem dorugun yan odasındada ben yatıyor olacağım galiba.

Dorugun baygın mı daha dogrusu uyuyormu anlayamadıgım bir şekilde hastanede hastane odasında hastane hasta yatagında yatıyor olması kalbimin her an saatli bomba gibi atmasına neden oluyor .

Bu gün üst üste bu kadar aksiyon bünyeme zarar.

Daha bir ay öncesinden evden işe işten eve hayalleri kurarken geldigim durum akıl alır bir olay degil .

Odanın icine tekrar göz gezdirip girdim .

"Nesi var biri söyleyebilirmi artık"

Cidden ben bile bu ses tonumdan hoşlanmadım .

"Hastaneye getirildiginde fazla kan kaybetmişti ama bu sorunu halletik fakat"

"Ayyy ne fakat kekelemeyi kesinde söyleyin "

"Fakat..fa.ka.t "

Aynı kelimeyi tekraladıkça Dorugu yataktan kaldirip doktoru komaya sokup yatırmak istiyorum.

Ama şuan bana lazım.

"Kaza sırasında başına aldıgı darbenin şiddeti yüzünden tabiki uyanınca alniyacagız ama geçici hafıza kaybı yaşayabilir."

"Ne demek oluyor bu"

"Tabiki uyanınca anlicaz fakat sizi belkide uyandıgında yabancı biri olarak düşünebilir"

Doktorun zırvalıklarına dayanamayıp odadan çıktım. Kapının yanındaki sandalyeye oturup gözlerimin dolmasını engellemeye çalışsamda malesef ol.mu..yo..rd.

Ben en son babamı kaybettigimde böyle buruk, yanlız , korumasız, savunmasız hissediyordum.

Peki bunları hissetmem benim doruga baglılıgımı yoksa ondan aldıgım duyguyu ve hissi yaşayamamış oldugum baba duygusundan mı?

"Saçmalama"

Kafamı dizime gömdügüm dizlerimden kaldırıp karşımda duran Cana baktım.

"Ne saçmalıyorsun"

"Asıl sen ne saçmalıyorsun az önce söylediklerini duydum."

Kendi kendime konuşurken neden içimden konuştugumu sanıp her seferinde sesli bir şekilde dile getiriyorum.

"Dediklerimin neresi yanlış"

"Neresi dogruki"

"Ne diyorsun ya"

"Diyorumki bu babanın eksikligini gidermek degil yenge başka bir şeyin yoksullugu sana iyi gelmesi ve o yoksullugu başka kimsede bulamama"

"O eksiklik ne peki Can"

"Onu da sen anla artık o kadarınıda ben söylemeyeyim tamam bu işlerin uzmanıyız ama "

"Tamam sus yeter peki ne kazası geçirdi"

"Bilmemen daha iyi"

"Ne demek oluyor bu "

"Zamanı gelince ögrenirsin,
Doktor az önce temiz çamaşır getirmemi istedi sabah erken saatte hastaneden çıkacakmış."

"Tamam o zaman birlikte gidelim bnde bu okul kiyafetlerinden kurtulmuş olrum rahat birşeyler giyerim üzerime"

Birlikte odanın kapısını aralayıp doruga bakıp hastaneden çıkmak için asansöre binip otoparka indik.

İstanbulun çıkışında oldugu için ev artı yorgunluk uykusuzluktan mayışlaşıp uyumamak için kendimi zortutuyorum.

***********

Kıyafetleri alıp bende üstümü degiştirip tekrar hastane geldik.

Can çay alıp odaya getirip birlikte dorugun bir an önce uyanmasını bekledik.

Camların güneş ışıgıyla aydınlanmasından yedi oldugunu fark ettik.

Sanırsam koltukta uyuya kalmışız bir iki saatligine.Doktorun odaya gelmesiyle ayaklanıp doktorun ne yaptigini izlemeye başladık.

Seruma birşeyler yapıp dorugun kırpaştıgını farkedince hemen yatagın başına geçip dorugun tam olarak kendisine gelmesini bekledik.

Bir iki dakika sonra kendine gelince gözlerine gözlerimi kenetleyip konuşmasını bekledim.

"Ne oluyor nerdeyim"

"Doruk ,doruk bir yerin acıyor mu "

"Sen , sen ,"

"Evet ben yakut hatırlamadın mı"

"Hatırlamaz olurmuyum arabayla öglen çarptigim kiz degilmisin sen"

*****
Hz.Adem ile Hz.Havvadan beridir insanlar yani bizler hep ikilemlerde kalmışızdır.

İyi ile kötüyü asla ayırt edemez analiz edip dogruyu bulamayız . Her gün bu çelişkilerle kendimizi besliyor, büyütüyor ve deneyip yanılarak dogruyu yalanlarla yüzleşerek buluyoruz .

İyi mi! kötü mü!

Kavga etmelimiyim ! Kavga etmemelimiyim !

Seviyormuyum! Sevmiyormuyum !

Öpmelimiyim ! Öpmemelimiyim !

Gitmelimiyim ! Gitmemeliyim !

Peki!

Ben hangi ikilemleri yaşıcam, içinde bulundugum durum ne ben nede bir başkası anlayabilecek durumda degil.

Dışardan bakıldıgında acınası göründügümün farkındayım. Bende olsam benim gibi birine acırdım .

Şimdi eve gidip hiç bir şey yaşanmamış her zamanki gibi Esrayla okula gidip okuldan eve gelen içine kapanık bir kişilige bürünücem..

Bu dedigim hiç mantıklı gelmiyor. Ben hayatımda biraz da olsa heyecan aramak isitiyorum. "İyiki bu dünyada bu insanlarla bu çevreye sahibim demek istiyorum."

Bunları dedirtecek peki kişi yanımda benim gözlerimin içine bakıp gülüyormu?

Yoksa başkalarının gözlerinin içine mi bakıp gülüyor, seviniyor konuşuyor, üzülüyor ve egleniyor mu??

Şimdi hiç bir şey olmamıs gibi bu yerden gidicem mi yoksa insanın agzından çıkan üç harf ama anlam olarak hayata baglayan , duygular ,kıpırtılar ve o insanın içinde olan hiç bir şeye degiştiremecegi duyguya yada duyguma sahip çıkıp benim olanı mı alıcam.?.

Her zaman ki gibi yine ikilemlerde kaldım.

Ve yine hangisini seçecegimi neye uyucagımı bilmiyorum.

Lütfen ! Lütfen! Lütfen!

Biri bana yardım etsin yalvarıyorum.

Zaten yeni sevginin ne demek oldugunu anlamısken yeni bu duyguyu tatmışken şimdi bu anlamsızlık neden.

Gözlerimden akan damlaların teker teker bir göl oluşmasını engelleyemiyorum..

Aslında engellemekte istemiyorum. Belki bu şekilde içimi rahatlatıp ferahlamasını sagliyacaktım.