Paranoayak (Tom Riddle İle Hayal Et)

9

Ne diyeceğimi kesinlikle bilmiyordum.Dona kalmıştım,beynim durmuş gibiydi.

Dumbledore:Dasha,iyi misin?

Kafamı zorla salladım ve yavaşça odadan çıktım ve kimsenin beni bulanayacağı sakin bir yer olan Astronomi kulesine çıktım.

Kuleye girer girmez ağlamaya başladım.Yere oturdum ve sırtımı duvara yasladım.Ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilmiyordum.Psikolojik olarak ellerim kollarıma gitti ve tırnaklarımla kollarımı çizdim.Kollarım acıyordu ve kanıyor,umursamadım.Anne ve babamın ölmesinden daha acı olamazdı.

Rahatlamak için çığlık attığımda midem de bulanmaya başladı.Temiz hava alabilmek için kulenin balkonuna çıktım ve korkuluklara yaslandım.

Hıçkırıklarımın ardından ağlıyordum,burnum tıkanmıştı,kollarım kanlar ve çizikler içindeydi,saçlarım dağılmış,göz altlarım mosmordu.

Aşağıya baktığımda yaşamak için bir nedenim olmadığını düşündüm,anne babam öldüyse ben ne yapabilirdim ki?

Korkulukların üstüne çıktığımda panik olmuştum.Aşağıya baktığımda cidden yüksek olduğunu gördüm.

Sağ ayağımı yavaşça aşağıya doğru bıraktığımda aniden bir el beni balkona tekrardan çekti.

Tom:Ne yaptığını sanıyorsun!Ordan atlamayı mı düşünüyordun!

Cevap veremedim ve ağlamaya başladım.Daha fazla dayanamadım ve Riddle'a sarıldım.O da birkaç saniye sonra kollarını belime sardı.

Dasha:Anne ve babam,evimizde ölü bulunmuşlar...

Öyle deyince Riddle bana daha sıkı sarıldı.Bende ona sarıldım ve hıçkırarak ağlamaya devam ettim.

1 hafta sonra:

Yaklaşık bir hafta geçmişti,derslere girmiyordum ve tüm gün yatağımdan çıkmıyordum.Genelde yatakhanemdeki kızlar ile konuşuyordum yada Riddle yanıma geliyordu.

Bugün ilk defa ortak salona kahvaltıya indim,herkes yanıma gelip baş sağlığı diledi.Gryffindor masasındakiler azda olsa beni neşelendirmek için espriler yapmaya çalışıyorlardı.

Yaklaşık on dakika sonra Layla ve Max yanıma geldi.Baş sağlığı dilediler ve tam karşıma oturdular.

Layla:Kanka o konuştuğum çocuk varya taştı.

Max:Bence de kaçırma.

Sinirli bir şekilde onlara baktım ve çatalımı masaya vurdum.

Max:Ne var?

Dasha:Duymadınız galiba ailem öldü!Ve ikinizinde benim yanımda olmadınız!Kötü dediğiniz Riddle varya,sadece o benim yanımdaydı!

Layla dolu gözlerle bana baktı.

Layla:İyi misin?

Dasha:İyi...İyi değilim.Hayatımın en kötü haftasını geçirdim ve size ihtiyacım vardı.

Layla ve Max yanıma oturup bana sarıldılar.

Layla:Arkadaşlar birbirlerinin iyi ve kötü gününde yanında olmalılar.

Max:Ama biz seninle olamadık Dasha,özür dileriz.

Layla:Özür dilemenin bir faydası olmaz biliyoruz.Ama söz veriyorum-

Max:Öhm veriyoruz.

Layla:Söz veriyoruz bundan sonra hep yanında olucaz.Hep birbirimizin yanında olucaz ve birbirimizi kolluycaz.Söz mü?!

Max&Dasha:Söz!

---