Bugünümünden bahsedeyim size. Öğleden sonra uyanıp kahvaltı yaptım ve 2 buçuk gibi yarın sunumunu yapacağım makaleleri çevirip sunum hazırlamaya başladım. 17 sularında bir makalem bitmek üzereydi ve ben çok keyifliydim.
Ardından acı olay gerçekleşti. Bilgisayarım kapandı. Kendisi dünyanı en dandik bilgisayarıdır. Bilgisayarı tekrar açtığımda :) world belgesinin :) kaydedilmemiş olduğu için kaybolduğunu gördüm. Belge bomboştu. Kurtarmaya çabaladım ama hiçbir şekilde beceremedim. Ve yeniden yapmaya başladım. Toplam 6 makalenin özetini çıkarttım.
Yaklaşık yarım saat önce bitti ve yarın 40 dakikada sunacak şekilde hazırlanmam lazım. Ders 13.30'da. Şu an biraz daha yazmak isterdim ama hem yorgunum hem de enerjim yok.
Ben de dinleyicisiz bir not düşmek istedim buraya. Bugünümden.
Çoğu zaman insanlardan nefret ederim ama hayatın anlamı insanlarda gizli sanırım. İnsan sarrafı değilimdir, çoğu şeyi yanlış anlar ve yanlış yorumlarım. Herhangi bir havalı niteliğim yoktur. Çocukluğumda aldığım yanlış derslerden oluşan filtreler vardır beynimde. Kendime güvenemem, ben biliyorum diyemem. Nasıl yaşayacağımı, nasıl yazacağımı, nasıl okunacağımı, nasıl tutunacağımı, nasıl başaracağımı bilemem. Ama çok çabalarım. Komünizmden nefret ediyor olmamın sebebi de bu olabilir. Kendi aciziyetimden nefret etmem.
Ben anlatırım onlar anlamaz, ben anlatamam onlar anlamaz. Yine anlatıyorum yine anlamayacaksınız. Kimle mi konuşuyorum, bundan 12 bin yıl sonraki arkeologla.
Çoğu şeyi kendime yakıştıramıyorum. Sanırım bu yüzden de elde edemiyorum. Her neyse.
