Sarhoş Bir Adrienette Aşk Hikayesi

Sarhoş / Bir Adrienette Hikayesi / 10. Bölüm:

____________🍷Sarhoş 10. Bölüm🍷_________

✏_Marinette'in Anlatımı İle_✏

Ameliyathanenin önündeki koltukta oturmuş çaresizce bekliyordum. Ara sıra göz yaşlarımı silmekten ıslanmış kolumun artık gözyaşlarımı silmeye bile gücü yoktu. En değerlimi kaybetmiştim. Annemi... Şimdi de sıra Adrien de mi? Yani Hayatta olan en değerlimde. Ara sıra işler ters gidebilir boşver dert etme derlerdi. Peki niye benim hayatım hep ızdırap? Niye benim hayatım hep hüzün? Niye benim hayatım hep ters? Neden hiç mutlu olamıyorum? 43 gündür bu hastanede Adrien'in uyanmasını bekliyordum. Sonunda küçücük olsa hareket etmişti. Doktorlar onu tekrar ameliyata aldılar. Ne kadar süredir Ameliyathanenin önünde beklediğimi bilmiyorum ama sanırım 12 saati geçti. 12 saattir ameliyatta. 43 gündür komadaydı. Bir umut vardı içimde yaşayacağına dair ama o umut da her saat tükeniyordu. Adrien'ı kaybedersem ne yapacağım ben? O benim her şeyim. Hayat benden ne istiyor anlamıyorum. Aşkı tamamı mı istiyorsun hayat! Yoksa senden bıkmamı mı? Seni anlamıyorum. Neden tanrı Adrien'i seçti? Onun o yemyeşil gözleri gözlerimde canlanıyor. Sanki o şuan yanımda. Bu ne bilmiyorum ama Adrien'e karşı bir şeyler hissediyorum. Onun hayattan kopması benim de kopmam demektir. Ameliyathanenin otomatik kapısı açıldığı anda ayağa kalktım ve doktoru görünce hemen yanına koştum.

- Durum nedir doktor?

- ...

Doktor sanki ne söyleyeceğini bilmiyordu ya da söyleyeceği şeyi nasıl söylemesi gerektiğini. Gergin bir şekilde ellerini saçlarında gezdirdikten sonra derin bir nefes aldı ve bana malum cevabı vermeye hazırdı.

- Adrien Agreste 43 gündür komadaydı. Aniden yaptığı kıpırdama komadan çıktığının göstergesiydi. Tekrar komaya girmesin diye hemen ameliyatı aldı -

- Yeter! Sadede gel doktor! 43 gündür burdayım olan biteni biliyorum zaten!

- Malesef elimizden gelenin fazlasını yaptık ama kurtaramadık. Üzgünüz.

O anki yıkılışım Her şeyi bıraktığımın göstergesiydi. Hayatımdaki en değerli insanı kaybetmiştim. Adrien artık yaşamıyordu. Onsuz ben de yaşayamam. Zaten yaşamamın bir anlamı da kalmadı. Kimi sevsem onu kaybediyordum. Neden? Neden ben değil de Adrien öldü? Ben ölüyordum işte ama Adrien son anda engel olmasa Adrien zarar görmeyecekti. Kendimi katil gibi hissediyorum. Kimi sevsem o ölüyor.
Hayır hayat aşkı tatmamı istemiyor. Hayat kendimi öldürmemi istiyor. Neden neden neden... vücuduma yenik düşüyordum. Zaten hiç bir şeye gücüm kalmadı. Yere yığıldım. Gözyaşlarım birer birer yere damlıyordu. Neden onun için bu kadar ağlıyorsun Marinette. O senin için ne anlama geliyordu? Bu gözyaşları ne içindi? Kabul et ona aşık oldun. Ama o öldü. Gözlerimin önüne Adrien'in kanlar içindeki hâli geldi. Benim için benim için kendini feda etti. Yaşamak için bir nedenim kalmadı. Artık hiç kimsem yok.

Ameliyathanenin otomatik kapısı tekrar açıldığında üstü örtülü olan Adrien'in cesedi çıktı. Sanki o an tüm gücümü kullanarak ayağa kalktım ve için de Adrien'in ölü bedenini taşıyan sedyeye doğru koştum.

- Adrieeeen!

Sedyeyi taşıyan görevlileri durdurdum ve Adrien'ın yüzünü örten çarşafı yavaşça açtım.

- Adrien beni bırakma...ne olur geri dön!

Adrien'in ölü bedeninin üstüne çöktüm. Gözyaşlarım şimdi Adrien'in yanaklarını ıslatıyordu. Merak etme Adrien en yakın zamanda yanına gelicem. En yakın zamanda...

- Hanımefendi gitmemiz gerek.

- Hayır ben Adrien'ı bırakmayacağım!

- Artık vedalaşmanız lazım ama.

- Hayırr! Bırakın beni. Bırakın!

- Sizi tutuyoruz zaten.

- Yeter!! Susun artık! Dayanamıyorum!!!!

- Delirdiniz mi?

- Aaaaaaaa yeter! Adrien beni bırakmaz!

- Sakinleştirici verin!

'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'

Gözlerimi açtığımda kendimi bir hastane odasında yatarken buldum. Ağaya kalktım. Her yerim sızlıyordu. Odadan çıktım. Kapıda bekleyen adam sanki sabahtan beri benim uyanmamı bekliyormuş gibi sevindi.

- Demek uyandınız.

- Evet ama siz kimsiniz doktora ve ya bir hemşireye benzemiyorsunuz.

- Zaten değilm. Ben morg görevlisiyim.

- Yani?

- Yani bay Agreste'i son kez görmenizi sağlayabilirim.

- G - Gerçekten mi?

- Evet ama gizli olması gerekiyor.

- Tamam.

¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡¤¡

Görevli morgun kilitli kapısını açtı ve üzerime bir battaniye örttü.

- İçerisi soğuk mu?

- Hem de nasıl

İçeri girdim adam bana Adrien'in yerini gösterdi. Yavaşça ilerleyip Adrien'in yanına gittim.

- Adrien...

Ellerini ellerim ile sardım. Buz gibi olmuşlardı. Sen gördüğüm en mükemmel insansın Adrien. Ama benim yüzümden şimdi öldün. Özür dilerim. Özür dilerim. Özür dilerim. Ellerini ellerime biraz daha sardım.

Devam Edecek...❤️