YANLIŞ KARAR,, hoonsuk

1. bölüm| gecenin gürültüsü

basladiginiz tarihi buraya atabilirsiniz,,

♟️

hyunsuk,,

Sigaranın dumanını ağır ağır üflerken havada dağılışını izledim. Saat sabahın erken saatleri olduğundan hava hâlâ aydınlanmamış, yağan yağmurun etkisiyle yoğun sis şehiri sarmıştı.

Gözlerimi kapatıp soğuk havayı içime çektim.

Bu kadar erken kalkmak huyum değildi. Sonunda tanrı belamı vermiş olacak ki son birkaç gündür yoğun mide bulantılarım yüzünden erken kalkıyordum.

Bugün de bir istisna değildi. Yine bulantılı bir sabaha aralamıştım gözlerimi.

Geçecek gibi değildi. Aralığın ortasında balkonda bir taraflarım dona dona sigara içmeye devam edersem geçmeyecekti de.

İç çekip elimdeki sigarayı balkonun trabzanına bastırarak söndürdüm. İzmaritler rüzgarla dağılırken onları izlemeyi kesip odama geri döndüm.

Aniden boğazımı yakan acı sıvı gittikçe yükselirken bir küfür savurup hızlıca banyoya doğru koştum. Son günlerde klozet uğrak noktalarımdan biriydi.

Hayatta nefret ettiğim birçok şey vardı. Jaehyuk bunların başında gelse de beni kusturan her türlü hastalıktan da en az onun kadar nefret ediyordum.

Yine o nefret ettiğim haftalardan birindeydim. Şansım bana yine orta parmak çekmiş, finallerime günler kala geçmek bilmeyen mide bulantılarımla beni baş başa bırakıp aradan çekilmişti.

İyi değildim.

Seul'de üniversite okuduğumdan İtalya'da yaşayan aileme çok uzaktım. Burada pek büyük olmayan, fakat bana yeten bir evde kirada kalıyordum. Hâl böyleyken, yanımda bana bakabilecek kimse olmadığından hastalanmak isteyebileceğim son şey bile olamazdı. Tanrı aşkına! Ben sağlıklıyken bile kendime bakamıyordum.

Hastane karşıtıydım. Bu karşıtlığım tıbbı reddimden ya da çocukluk travmalarımdan gelmiyordu. Aksine, 'hastaneyi nasıl daha uzakta yapabiliriz?' sorusuna cevap arayan mimarlar yüzündendi. Bu sadece üşengeçliğimi haklı çıkaracak bir kabuktu.

Olumsuz yönlerime dört kolla sarılan bir insandım ben.

"Hyunsuk, eğer öleceksen bilgisayar oyunlarını kendime alıyorum. Haberin olsun." Jaehyuk bir eliyle siyah saçlarını dağıtıp yaslandığı kapı pervazından doğrulurken alayla konuştu.

Şimdiden onu evime aldığıma pişman olmuştum. Geceden kalma olduğundan şişmiş gözleri ve bedenine tam oturan pijamalarımın içinden boş boş bana bakıyordu. Yakışıklıydı, ama yakışıklılığı aptallığını örtemiyordu.

"Siktir git." Elime geçirdiğim havluyu rulo haline getirip ona fırlattığımda son anda yana kayarak kendini kurtarmıştı.

"Iska."

"Jaehyuk, uzaklaş." ona ayrılan tahammülümün yavaş yavaş sonuna geldiğimizden dişlerimi sıktım. Bu halde kimseyle uğraşmak istemiyordum.

Beni daha fazla sinirlendirmemek adına ellerini teslim olurcasına havaya kaldırıp banyoyu terk etmişti. Yerinde bir karardı.

Arkadaşım o kadar mükemmeldi ki bu halime üzüleceğine olası ölümümden kendine pay çıkarmaya çalışıyordu.

İşte bu yüzden nefret ettiğim şeyler listemin en başında yerini koruyordu.

Onun ardından bir süre daha baktıktan sonra sakinleşmek adına derin bir nefes alıp oturduğum yerden kalktım. Zaten yeterince huysuz değilmişim gibi, son bir haftada, daha da huysuzlaşmıştım.