Crazier (ON HIATUS)

Crazier - 23

Guys, #Hugot yung ginawa ko dito. Hahaha, grabe 'tong chapter na ito! Sana magustuhan niyo! :)

P.S. Nagspeech si Francis dito. Muahaha!

Please play the video para mas ma-feel niyo itong chapter na'to. :D

----------

ELLA's POV 

Patuloy niya paring kinakalabog ang pintuan ng sasakyan ni Sian. Oh my gosh. Yung sasakyan ni Sian na porshe! Mahal pa naman ito, naku!

"Open the door!" Sigaw ni Francis sa labas ng pintuan ng passenger seat at kinalabog na naman ang pintuan.

Yup, si Francis. 

"I said open the door!" Sigaw at kalabog niya ulit.

Napa-manly roll eyes naman si Sian, "I bet, he's jealous. Is he your boyfriend?" Tanong niya na ikinalaki ng mata ko.

"No, no. He's just my friend, pero I don't know about his actions." Patatanggi ko.

"He looks like a possessive boyfriend." Sabi niya na ikinapula ng pisngi ko. "You better go out, masisira yung sasakyan ko pag 'di ka lumabas." Tumawa naman siya, napatango lang ako.

Binuksan ko yung pintuan at agad namang umatras si Francis. Pagkalabas ko agad niya naman akong itinago sa likod niya, lumabas narin si Sian sa driver's seat.

"Anong ginawa mo sakanya?!" Galit na bulyaw ni Francis kay Sian.

"Woah, woah. Easy there." Sabi ni Sian na naka hands-up pa. "Wala akong ginawa sakanya, she-" Bigla namang naputol yung sasabihin ni Sian nang sinuntok siya ni Francis, nakita kong dumugo yung gilid ng lips ni Sian.

"Shut up! Ginalaw mo siya!" Sigaw ni Francis na napahingal hingal pa dahil sa galit.

Napanganga at lumaki naman yung mata ko, "Oh my gosh!" Dadaluhan ko sana si Sian nang sumugod naman siya kay Francis at sinuntok din ito.

Wala na akong choice, pumagitna ako sakanilang dalawa.

"Will you two stop it!" Sigaw ko from the top of my lungs. "Tigilan niyo ito! Lalo na ikaw Francis!" Tapos tinuro ko siya. "Why did you suddenly punched him?! Sana pina-explain mo! He didn't touched me for crying out loud!" Galit kong utas sakanya.

Tumaas naman yung kilay ni Francis, "So you're defending him? Ganon?" Ginulo niya yung buhok niya. "Your lolo will be mad at me! So come with me now!" Aniya at kinaladkad ako patungo sakanyang sasakyan.

Nilingon ko si Sian na nakatingin saakin, I mouthed sorry to him at tumango lang siya at nag-thumbs up.

Pinagbuksan kaagad ako ni Francis ng pintuan sa passenger's seat at pumasok ako ng diretso, pumasok narin siya sa driver's seat at pinaandar na niya yung kotse. I just remained silent at tumitingin lang ako sa bintana.

"So, mind explaining why are you with that unknown person?" Cold niyang tanong na nakatingin lang sa daan, ang bilis ng pag-dadrive niya!

"He's no unknown person. He's my friend." Mariin kong sagot.

Pumreno naman siya bigla, "Oh really? Bakit hindi ko siya kilala?" Sarcastic niyang sabi. "Bakit hindi ko siya kilala sa circle of friends mo?" 

Ugh! I can't take it anymore! Lalabas na ako sa kotse niya, dibale kung saan ako mapadpad!

Binuksan ko yung pintuan at bumaba na sa sasakyan, nagmartsa ako patungong ewan. Narinig ko ring may bumukas at nagsarado na pintuan ng kotse. So, it means susundan niya ako.

"So Ella? Bakit 'di ko siya kilala sa circle of friends mo? Is he your boyfriend, huh?" Panunuya niya.

Nabigla naman ako, kaya hinarap ko siya. "Oh? So you think you know me? You think kilala mo lahat ang mga kaibigan ko?" Nagmartsa ako patungo sakanya. "You don't Francis, you don't!" Tinuro turo ko pa siya na parang nandidiri ako sakanya, tahimik lang siyang nakikinig sa mga sermon ko. "And, why do you care? Akala ko ba may Hope kana? Why are you still following me! It's like you are in love with me and not her! Pinapaasa mo ako, alam mo ba 'yon?" Ginulo ko yung buhok ko in frustration. "Mahal kita Francis, mahal kita! If that's what you want to hear! Reject me now if you want, I don't care."

Tumulo yung luha ko, kasabay nun ang pagbuhos ng malakas na ulan. Tumalikod ako sakanya and I covered my entire face with my two hand at humikbi. Bahala kung malaman niya ang lahat, bahala kung nakikita niya akong umiyak sa harapan niya na para akong nagmamakaawa na ako nalang yung mahalin niya. Bahala kung ireject niya ako dito, basta I can be rejected properly, to mend this broken heart.

Nabigla ako nang may yumakap galing sa likod ko, backhug kumbaga.

"Totoo ba lahat ng sinabi mo?" Tanong niya. Ang lapit ng hininga niya sa taenga ko, tumindig naman yung balahibo ko kasi walang pang gumawa saakin nito.

Inalis ko naman yung pagkayakap niya saakin at hinarap ko siya, "Bitawan ko ako. Reject me now, please. I want to end this crap." Nagmamakaawa ako sakanya, tumutulo parin yung mga luha ko pero 'di halata kasi umuulan parin.

Hinawakan niya naman yung dalawang pisngi ko, "Why do you wanna end this crap if it just started? Hindi ganyan ang Ella'ng kilala ko. Ella is a fighting, sweet, and a happy-go-lucky girl." Aniya at ngumiti.

Inalis ko ulit yung pagkahawak niya sa pisngi ko, "Please, end this. I don't want to be a second option like my mom. Ayoko kong mahalin ako ng isang tao because of pity, gusto kong mahal niya ako kasi ako talaga yung una." Sabi ko at yumuko. Mas umuulan pa ngayon at wala akong balak magpasilong.

He lifted my chin, "Look, Ella." Hinawakan naman niya yung dalawa kong kamay, hindi ko rin maiwasang tumingin sakanyang mga mata. "You've never been the second option. Ikaw yung first and last option ko, there's no one else so please don't compare yourself to your mom. Yes, I pity you, but not because of that.. I pity you kasi pinahirapan kita without saying to you what I really feel about you." 

Nakatunganga lang ako sakanya at nakikinig. Now, I'm giving him the chance to explain. Ako na naman ang magpapa-under.

Tumitingin lang siya ng diretso sa mga mata ko. "Lahat ng sinabi kong pagpapatulong para manligaw kay Hope, hindi 'yon totoo. Actually, magtatapat na sana ako sa'yo nun, but I was too afraid na baka mareject ako. So, that's why I said na si Hope ang liligawan ko. It's the only plan I have in my mind that time to be close to you for every second of my life. I'm too weak, huh?" Bahagya siyang tumawa.

Napailing naman ako dahil doon. Now, I understand all the possessiveness and protection. He's just afraid of telling me, parehas lang pala kami. Totoo nga yung sinabi ni Sian na we are all equal and we people are the same kaya nakakaintindi rin silang mga lalake saaming mga babae.

"No, you aren't weak." Sabi ko.

Binitawan niya yung pagkakahawak niya sa mga kamay ko at hinawakan niya ulit ang mga pisngi ko. Ang lapit na niya saakin ngayon.

"I'm sorry for hurting you, I'm sorry for the suffering, I'm sorry sa lahat. From now on, you'll never cry kasi nandito na ako. I will mend your broken heart kahit ako lang naman yung nagpa-broken niyan." Tinuro niya yung puso ko at tumawa.

Di ko mapigilang umiyak, tears of joy is flowing on my cheeks. Wala pang taong nagsasabi saakin ng ganito kaya di ko mapigilang maging mixed emotion.

Pinagdikit niya yung noo ko sa noo niya, "I love you, Ella." Sabi niya gamit ang kaniyang sincere voice.

"I love you more, Francis." Mahina yung boses ko nang sinabi ko iyon, pero sincere iyon.

At doon, we hugged under the rain.