Multimedyadaki Barış
Keyifli Okumalar
Öylece mesaja bakarken ne yapacağımı bilememiştim.
Ben onunla nasıl aynı okulda olucaktım?
Üstelik Azra da bu okuldayken.
Tuğçe arkada kaldığımı fark edince bana seslendi.
"Asya,hadi gelsene."
Hiçbir şey yazmadan telefonu geri çantama koydum.
Tuğçe'nin yanına gidince "İyi misin, bir şey mi oldu?"diye sordu.
Yüzüne baktım ama cevap veremedim.
Olduğu yerde durarak"Asya,iyi misin?"diye tekrar sorduğunda kafamı iki yana salladım.
Tutamadığım bir damla gözyaşı sağ gözümden akmaya başladı.
Ellerini omuzlarıma koyarak "Ne oldu bebeğim? Anlatmak ister misin?"diye sordu.
"Tuğçe... Tuğçe, Atlas geliyormuş."dediğimde kaşları havaya kalktı.
"Ne?!" Kafamı salladım.
"Az önce Bade mesaj attı. İstanbul'a taşınıyorlarmış tekrardan. Haftaya kayıtlarını aldırcaklarmış bu okula."dediğimde şefkatle beni kendine çekti.
"Senin bu okulda olduğunu bile bile niye geliyor? Niye böyle bir salaklık yapıyor ki?Canım benim ya. Üzülme. O şerefsizi düşünme sen. Biliyorum zor olacak ama."
"Zor olacak olan şey ne?"
Uras'ın sesi ile Tuğçe'den ayrıldım. Diğerleri de biraz ileride bekliyorlardı. Muhtemelen arkada kaldığımız için merak etmişlerdi.
Hızlıca gözlerimi silerken zoraki bir gülümseme ile Uras'a döndüm.
"Yok bir şey ya. Hadi biz gidelim."diyerek yürümeye başladım.
Birkaç adım atmıştım ki kolumu tutmasıyla olduğum yerde durdum. O sırada nöbetçi öğretmenin
"Gençler,niye bekliyorsunuz? Boşaltın okulu."demesiyle kolumu bıraktı ve bahçeye çıktık.
Uras "Asya bir sorun mu var?"diye sorduğunda kafamı iki yana salladım.
"Hayır, bir şey yok. Ben bugün kendim gideyim eve. Biraz hava almak istiyorum."dediğimde
"Bir şey olmadığına emin misin?"diye tekrar yineledi sorusunu.
Hafifçe gülümsemeye çalıştım. "Evet. Görüşürüz."diyerek arkamı döndüm.
Tuğçe yanıma geldi.
"Asya, canım seninle gelmemi ister misin?"diye sordu.
Kafamı salladım. "Hayır, yalnız kalsam daha iyi."
Anlayışla gülümsedi. Yanaklarımdan öperek "Tamam ama üzülme olur mu?"dedi. Kafamı salladım.
Tuğçe diğerlerinin yanına dönerken çantamdan kulaklığımı çıkarttım ama müzik bile kafamı dağıtmaya yetecek gibi değildi.
Direkt eve gitmek yerine sahile gittim. Banklardan birine otururken durmak bilmeyen gözyaşım akmaya devam ediyordu.
Niye bu kadar üzülüyordum anlamıyordum.
Onun belkide aklına bile gelmemiştim bunca zamandır.
Bu kadar üzülmemi o zaman onu o kadar çok sevmeme bağlıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAY UKALA (TAMAMLANDI)
Fiksi Remaja"Acaba kavga ederek bizim sınıfa gelmeseydin yine de tanışabilir miydik?"diye sordum o güzel yüzünü izlerken. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı,nefesini yüzümde hissettim. Ve o beni büyüleyen sözlerini söyledi. "Biz dünyanın birer ucunda olsak bile ben yine...
