Sa tuwing Umuulan

PROLOGUE

"Kapag ba pumirma ako sa Divorce papers magiging masaya ka ba. Enrico?" pigil ko ang mga luha ko. Ayoko na kasing umiyak pa. Nakakapagod na din.

"Oo. Hindi ka naman nabuntis diba. Isa pa nagkataon lang ang lahat dahil lasing ako at sinamantala mo naman. Pumirma ka na lang." nilapag nito ang ballpen sa mesa katabi ng mga papel.

Nanginginig ang mga kamay ko nang pirmahan ko iyon. Di ko inaasahan na may luha pa palang papatak sa mula sa mga mata ko.

Maayos kong nilapag ang ballpen sa tabi ng Divorce papers. Saka ako tumalikod at lumabas ng Study room nito.

Hindi ako dapat malungkot. Hindi pa naman ito ang katapusan ng lahat. Siguro ito Ang magiging simula...