"Εϊντζελ? Έβελιν? Μέσα είστε? Ανοίξτε" ακούγεται η φωνή της μαμάς
Ξεφυσαω νευριασμενη και σηκώνομαι από τα πόδια του Εϊντζελ και κάθομαι στον καναπέ που καθόταν πριν η Ζωή
Βγάζω το κινητό μου και κάνω πως ασχολούνται με αυτό
"Γιατί κλειδωσατε? Τρόμαξα" λέει η μαμά μου μόλις μπαίνει
"Ο Ματ το έκανε καταλάθος όταν έφυγε" απαντάει ο Εϊντζελ φτιάχνοντας λίγο τα υπέροχα του μαλλιά
"Α εντάξει. Εγώ θα πάω με τον Λίαμ μου για μεσημέρινο θα έρθετε?" Ρωτάει
"Όχι έφερε πίτσα η Έβελιν ακι έχω πολύ δουλειά " απαντάει ο Εϊνζελ
"Ναι και εγώ θα κάτσω να του κάνω παρέα με θα βαρεθεί μόνος του" απαντάω την πρώτη δικαιολογία που μου έρχεται
"Εντάξει μωρά μου. Για το βράδυ σας περιμένω σπίτι μην αρνηθείτε" λέει πριν βγεί
Η μαμά βγαίνει έξω και ο Εϊνζελ στα γρήγορα κλειδώνει καθώς πέφτει πάνω μου
"Αου" παραπονιέμαι
"Έλα δεν είμαι τόσο χοντρός"
"Είσαι για εμένα το παιδάκι"
"Αχ μην μου θυμίζεις ότι είσαι 17 γιατί νιώθω ότι κάνω αποπλάνηση ανηλίκου" απαντάει ρολαρωντας τα μάτια του
"Δεν θεωρείτε αποπλάνηση. Θέλουμε και οι δύο να είμαστε μαζί" λέω
Άκου αποπλάνηση
"Ναι ναι οτ-" ξεκινάει να λέει αλλά ο ήχος τον κινητού του τον σταματάει
Σηκώνεται ξενερωμενος από πάνω μου παίρνει το κινητό του και κάθεται ξανά πάνω μου
"Παρακαλώ" λέει στο κινητό
"Εϊνζελ η Τίνα είμαι πήρα να δω τι κάνεις"
Τον κοιτάζω
"Καλά είμαι στην δουλειά. Εσύ?" Απαντάει αδιάφορα
"Να μωρέ εδώ σπίτι ήθελα να δω πως είσαι μου έλειψες ξέρεις"
Εμ είμαι και εγώ εδώ!
"Κοίτα Τίνα δεν ενδειφερομαι οκ? Αυτό που θέλω το έχω βρει οπότε σε αφήνω τώρα"
Απαντάει και της το κλείνει
"Αυτό δεν ήταν ευγενικό" του λέω
"Δεν πειράζει. Της είπα αυτό που έπρεπε να μάθει" απανταει
"Το οποίο είναι?"
"Ότι βρήκα αυτό που θέλω"
"Το οποίο είναι?" Ρωτάω με ένα ηλίθιο χαμόγελο
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
