"Μαλακα θα σε διώξω από το σπίτι αλήθεια τρως συνέχεια" φωνάζει ο Ματ
"Αφου μαγιρευεις γιατί να μην φάμε?"
"Η μαμά μαγειρεύει και τρως μόνος σου"παραπονιέται σαν παιδί
"Και στο κάτω κάτω της γραφής δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πας σπίτι σου. Αφού δεν φταις εσύ και το ξέρεις"
"Απλά ο μπαμπάς..."
"Ο μπαμπάς? Αντζελ κάνεις σαν μωρό. Ο Λίαμ πάντα πενευετε που σε έχει γιο του"
"Ναι αλλά έκανα κακό στην Έβελιν. Την κόρη του. Την πραγματική του κόρη" του λέω και μου χώνει σφαλιάρα
"Αου"
"Και εσύ είσαι παιδί του ηλίθιε. Τσακίσου πήγαινε σπίτι ρε θέλω να φέρω καμία"
"Ε και τι ενοχλώ?"
"Γαμω τον εγκέφαλο σου Αντζελ είσαι ανώμαλος"
Το ξέρω Ματ το ξέρω
"Έλα ρε μαλακα πλάκα κάνω. Πολύ μιγιακιχτος έχεις γίνει"λέει γελώντας ενώ κάθεται δίπλα μου
"Αλήθεια τώρα. Δεν με πειράζει που είσαι εδώ αλλά γιατί δεν πας σπίτι σου? Ο Λιαμ και η Σοφία έχουν πεθάνει από την αγωνία τους. Μην μιλήσω για την Εβελιν"
Ξεφυσαω
Ανησυχούν για εμένα και εγώ σαν μαλακας δεν απανταω στα μυνήματα
"Ρε δεν ακούς κουδούνι πήγαινε να ανοίξεις"λέει
"Δικό σου σπίτι είναι"
"Ναι αλλά δικό σου καλεσμένος είναι"λέει γελώντας
Δικός μου?
Ανοίγω την πόρτα
"Μπαμπά..."ψιθιριζω σιγά
Πέφτει κατευθείαν πάνω μου
"Δεν μπορούσες να μας πεις ότι είσαι εδώ ρε?" Λέει ενώ φύγει από πάνω μου
"Δεν ήθελα να ενόχλησω"απαντώ κοιτώντας το πάτωμα
"Σου έχω πει πως τα παιδιά μου δεν ενοχλούν ποτέ"λέει αυστηρά μπαίνοντας μέσα
"Ματ αγόρι μου ευχαριστω πήγαινε τώρα τον Ίθαν θα είναι εκεί η Ζωή θα έρθουν και αυτοι μετά" λέει
"Μάλιστα θείε"
[...]
Κάθομαστε μισή ώρα σιωπηλοί
"Ήθελα να σου πω ότι δεν φαις αλλά είσαι ίδιος η μάνα σου όταν νομίζετε κάτι δεν ακουτε κανέναν"ξεκινάει αυτός
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
