"Αντζελ αυτά εδώ ήρθαν για εσένα"λέει ο μπαμπάς μου ενώ μπαίνει απροειδοποίητα στο γραφείο μου
Ρε μανία
"Από ποιον?" Ρωτάω
"Δεν ξέρω ένας φάκελος είναι δεν γράφει όνομα θες να το ανοίξεις?" Ρωτάει ειρωνικά
"Καλά ντε"
Ανοίγω το φάκελο και βρίσκω ένα βραχιόλι με τον όνομα μου και μια κάρτα
Το βραχιόλι μου
"Τι είναι αυτό?" Ρωτάει ο μπαμπάς μου
Ανοίγω την κάρτα
Αυτό σου ανήκει
Διαβάζω
"Μπαμπά"
"Τι έγινε?" Ρωτάει ανήσυχος
"Μπαμπά αυτό μου το είχαν πάρει αυτοί. Μπαμπά με βρήκαν"λέω σαν παιδί
"Ε ηρέμησε σε βρήκαν και τι? Πλέον είσαι 24 και ελενχεις μόνος σου την ζωή σου. Εμείς είμαστε οικογένεια σου όχι αυτοί μην κάνεις έτσι"λέει
Κοιτάζω το κινητό μου
Έβελιν
Καλέ μου αδλεφουλη έλα να με πάρεις από το σχολείο γιατί βαριέμαι να περπατήσω 😔
Διαβάζω και γελάω
"Τι έγινε?" Ρωτάει ο μπαμπάς μου
"Θα πάω να πάρω την Εβελιν από το σχολείο βαριέται να περπατήσει. Λοιπόν την πάω σπίτι και θα ξανά έρθω έχω πολύ δουλειά" λέω κουρασμένος
Η αλήθεια είναι ότι κουράζομαι πολύ τελευταία
Δεν τρώω καλά και ούτε κοιμάμαι καλά έχει πέσει πολύ δουλειά
"Πήγαινε σπίτι φάε και πέσε για ύπνο είμαι εγώ εδώ είσαι εξαντλημένος θα πάθεις τίποτα" λέει ανήσυχος
"Μπαμπά όλα καλά δεν θα πάθω κάτι" του λέω
"Σταματα δεν θα γίνει κάτι να πας νωρίτερα σπίτι"
"Σίγουρα?"
"Ναι αγόρι μου πήγαινε"
[...]
"Καλώς την"λέω
"Γεια σου Αντζελ μου"λέει χαρούμενη
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
