"Τι του κάνατε μωρέ?" Ρωτάω ενώ βάζω παπούτσια
"Πλάκα θέλαμε να του κάνουμε και αυτός τα παρεξήγησε όλα"λέει ο Λίο ξεφυσοντας
"Πλάκα? Πλάκα? Με αυτούς που τον άφησαν πλάκα Λίο? Ξέρεις ότι ακόμα πονάει? Ξέρεις ότι ακόμα θυμάται την ημερομηνία που τον άφησαν? Θυμάται την ημέρα που τον βρήκαν η μαμά και ο μπαμπάς. Θυμάται πως του συμπεριφέρονταν οι άλλοι. Αλλά παρόλαυτα δεν τα λέει σε κανέναν και εσείς του το χτυπάτε στην μούρη?"
"Ρε Έβελιν" πάει να πει ο Ματ αλλά τον διακόπτω
"Μην φύγετε μέχρι να έρθουμε"λέω και βγαίνω
Πάω πάνω
Σίγουρα εκεί είναι
Που θα πήγαινε ξυπόλητος?
Χτυπάω την πόρτα
Περιμένω αλλά τίποτα
Ξανά χτυπάω
"Όποιος και αν είσαι φύγε"φώναζει
Παίρνω το κλειδί που έχω βάλει στο σουτιεν μου
Ναι μην σχολιασεται
Και ανοίγω
Τον βρίσκω στον καναπέ να έχει μια φωτογραφία μας και να την κοιτάζει
Σηκώνει τα μάτια του και με κοιτάει
Είναι κόκκινα
"Έβελιν μου"λέει σιγά
Βγάζω τα παπούτσια και πάω δίπλα του
Κατευθείαν μπαίνει στην αγκαλιά μου και κλαίει σαν μικρό παιδί
Κοιτάζω απέναντι την ημερομηνία
12/10/2020
Σαν σήμερα πριν 19 χρόνια τον άφησαν μόνο του
ΘΕΕ ΜΟΥ
Πώς ξέχασα αυτήν την μέρα?
"Αντζελ μου δεν χρειάζεται να είσαι έτσι κάθε τέτοια μέρα τον χρόνο. Αυτοί φταίνε που φύγανε που αφησαν έναν τόσο καλό άνθρωπο μόνο του και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που η μαμά και ο μπαμπάς σε έκαναν οικογένεια μας" του λέω
Με κοιτάζει γλυκά
"Αλήθεια λες?"
"Φυσικά Αντζελ μου είσαι ο αδλεφουλης μου είσαι ο άνθρωπος που με προστατεύει από όλα"
"Αχ βρε γλυκό μου κοριτσάκι τι θα έκανα χωρίς εσένα?" Ρωτάει
Αυτή την φορά με βάζει αυτός στην αγκαλιά του
Και είναι ωραία εδώ
Νιώθω ασφάλεια
Και μυρίζει ωραία εδώ
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
