Siblings? No

33.Angel

"Τα δωμάτια πως τα κλείσατε?" Ρωτάει ο μπαμπάς παίρνοντας λίγο τα μάτια του από την τηλεόραση

Ήρθε πάνω να δούμε μπάλα. Όπως παλιά. Ποδόσφαιρο πίτσα και μπαμπάς

"Εγώ με τον Ματ. Η Έβελιν με την Ζωή και η Κρίστι με τον Λίο" απαντάω με μπουκομενο στόμα

"Εγκεφαλικό ο Άντριου" λέει γελώντας

Που να μάθεις τι κάνω με την κόρη σου

"Δίπλα δίπλα τα έχετε τα δωμάτια έτσι? Να την προσέχεις την αδελφή σου" λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου

"Ναι ρε μπαμπά ηρέμησε" απαντάω

"Τα πράγματα τα έφτιαξες?"

"Μμ. Θα φύγουμε το βράδυ οπότε τα έχω έτοιμα" απαντάω

"Λεφτά θες?" Ρωτάει

Δεν μου αρέσει να τους παίρνω λεφτά

Έχουν κάνει τα πάντα για μένα

"Έχω"

"Για εσένα ναι. Για την Έβελιν όμως?" Ρωτάει

Το ξέρει ότι είμαι κουφιοκεφαλος και ότι δεν θέλω να του παίρνω λεφτά

Ξεφυσαω

"Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μου ζητάς. Πατέρας σου είμαι"

"Όχι ακριβώς" λέω σιγά

Με χτυπάει στο μπράτσο

"Λες μαλακίες τώρα. Είσαι γιος μου. Επειδή δεν έχεις το αίμα μου?" Ρωτάει νευριαμενος

"Όχι. Επειδή ισχύει. Δεν σου μοιάζω. Δεν έχω τα μάτια σου ή τα μαλλιά σου. Δεν έχω το χιούμορ σου ή την προσωπικότητα σου. Είμαι απλά το παιδί που υοθετισες με την γυναίκα σου" απαντάω

Ίσως φταίει που ξανά είδα αυτήν την γυναίκα

Ή ίσως φταίει η κατάσταση με την Έβελιν

"Εϊντζελ μα το Θεό θα σε δειρω σήμερα. Είσαι γιός μου. Δεν είσαι απλά ένα παιδί. Είσαι το δικό μου παιδί. Το δικό μου και της γυναίκας μου. Το ότι δεν σε καναμε εμείς δεν αναιρεί το γεγονός ότι είσαι γιος μου. Σε αγαπάω όσο αγαπάω την Έβελιν" λέει έντονα

Ξεφυσαω

"Μπαμπά έχεις δίκιο συγνώμη αλλά... Γαμωτο δεν ήθελα να τους ξανά δω. Μου θύμισαν απαίσια πράγματα"

Με ακούει και δεν μιλάει για λίγο

"Μια μέρα μου είχες ζητήσει να τους βρω"

"Ναι το ξέρω αλλά δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω. Τα κάνανε όλα αυτά και δεν ξέρω γιατί. Δεν έμαθα ποτέ"