12 χρόνια αργότερα
Angel
"Μαμά που στο διάολο είναι το μαύρο μου μπλουζάκι?"
"Μπαμπά φέρε μου το κινητό μου δεν μιλαω με κανέναν"
Ακούγεται ταυτόχρονα δύο αγγελικές φωνές. Χαμογελαω στην σκέψη ότι δύο αγριοφωναρες μου φαίνονται εμένα αγγελικές
Οι φωνές σταματάνε έτσι πίνω ήρεμος τον καφέ μου
Πάω να πιάσω το κινητό της κόρης του αλλά δεν το βρίσκω
"Έβελιν" φωνάζω την γυναίκα μου
Την γυναίκα της ζωής μου
"Τι έγινε Εϊνζελ? Και εσύ με φωνάζεις?" Ρωτάω κουρασμένη
"Που είναι το κινητό της μεγάλης?"
"Της το έδωσα αγάπη μου δεν μπορείς να κρατάς το κινητό της γιατί νομίζεις ότι μιλάει με αγόρι"
"Γιατί όχι? Πατέρας της είμαι"
"Ακριβώς πατέρας της. Άσε της χώρο θα νιώσει πιεσμένη" απαντάει χαιδευοντας το χερι μου και κάθεται δίπλα μου
"Έχεις δίκιο. Αλλά ανησυχώ. Είναι σε ηλικία που ερωτεύεται"
"Φυσιολογικό για την ηλικίας της. Σταμάτα τώρα. Τρώγε γιατί έρχονται" λέει δίνοντας μου ένα μπολ
"Καλημέρα μπαμπά" λέει ο γιος μου χαρούμενος και κάθεται δίπλα μου
"Καλημέρα αγόρι μου"
"Ήρθα και εγώ" απαντάει η 17χρονη πλέον κόρη μου
"Φάτε να πάτε σχολείο μην αργήσετε" τους λέει η Έβελιν μου
"Μαμά μου?" Ρωτάει γλυκά ο μικρός
"Τι θες πάλι Άστον?"
"Να κάνω κοπάνα" απαντάει ο Άστον
"Έχουμε αγιασμός ξέρεις" απαντάει ειρωνικά η Hazel
"Μην μιλάς νιανιαρο"
"Ποια είπες νιανιαρο ρε?" Ρωτάει αυτή επιθετικά
Τους κοιτάζω χαρούμενος
Αυτή είναι η οικογένεια μου
Σχεδόν
"Έλατε τώρα δεν θέλω να τσακωνεστε στο τραπέζι. Φάτε ήσυχα" λέει η Έβελιν καθώς αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο του καθένα μας
Κοιτάζω τα δύο μου παιδιά
Μεγάλωσαν πολύ γρήγορα
Σαν εχτές θυμάμαι την ημέρα που παντρεύτηκα την Έβελιν
YOU ARE READING
Siblings? No
General Fiction"Το καταλαβενεις τι κάναμε?" Ρωτάω σιγά "Εβελιν μην με απομακρύνεις από κοντά σου" λέει με δάκρυα "Είσαι κοντά μου και θα είσαι. Αλλά όχι με αυτό τον τρόπο" απαντάω ειλικρινά "Μαλακίες. Με αυτόν τον τρόπο θέλω να είμαι με αυτόν θα είμαι" λέει αυταρχ...
