Siblings? No

50.Evelyn

Πηγαινοέρχομαι στο σαλόνι του Εϊντζελ κοιτώντας την πόρτα

Που στο καλό είναι τόση ώρα?

Ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα

Τα μάτια του είναι κόκκινα και τα μάγουλα του υγρά

"Θεέ μου Έιντζελ μου τι έπαθες" ρωτάω καθώς έρχεται δίπλα μου

Κάθεται στον καναπέ και με τραβάει πάνω του

Το κεφάλι του πάει στον λαιμό μου και χαϊδεύει την μέση μου

"Έιντζελ τι έπαθες?" Ρωτάω

Τι στο καλό?

"Την πούλησαν" λέει

"Ποια?"

"Την αδελφή μου. Είχα ή μπορεί και να έχω δίδυμη αδελφή αλλά αυτοί την πούλησαν. Την πούλησαν Έβελιν και έβαλαν τους ηλίθιους από το ορφανοτροφείο να με χτυπάνε" λέει έξαλλος

"Καταρχάς ηρέμησε εντάξει?" Ξεκινάω χαϊδεύοντας τα μαλλιά του

"Έπειτα εξήγησε μου τι εννοείς?"

"Μου είπαν ότι έχω μια δίδυμη αδελφή την οποία την πούλησαν γιατί είχαν χρέη να ξεπληρώσουν. Και το παραδέχτηκαν αυτοί έλεγαν στο ορφανοτροφείο να με χτυπάνε. Οι γονείς μου" λέει σιγά την τελευταία πρόταση

Τον κοιτάζω με δάκρυα

Δεν μπορώ να του στερήσω την μαμά και τον μπαμπά

Μπορεί να είναι ενήλικος αλλά είναι πληγωμένος

"Γιατί κλαίς?" Με ρωτάει τρομαγμένος

"Θες να χωρίσουμε? Θες να επανέλθουν όλα όπως πρίν?" Ρωτάω

"Έβελιν τι μαλακίες λες? Φυσικά και όχι. Δεν το καταλαβαίνεις πλέον? Έχεις γίνει όλη μου η ζωή πλέον. Δεν αντέχω γαμω στη σκέψη ότι δεν είσαι μαζί για αυτό σταμάτα να λες μαλακίες δεν θα χωρίσουμε όσα προβλήματα και αν βρεθούν το ακούς?" Λέει εκνευρισμένος

"Δεν σου στερω την μαμά και τον μπαμπά?"

"Ζωή μου εσύ δεν μου στερείς τίποτα. Εσύ δίνεις νόημα σε όλα. Δεν θέλω να τα σκέφτεσαι αυτά ναι?" Ρωτάει χαϊδεύοντας το κάτω χείλος μου

"Ναι. Συγνώμη αλλά νιώθω ότι σου στερω τους γονείς σου"

"Αχ βρε κοριτσάκι μου είσαι τόσο χαζουλα ώρες ώρες. Δεν μου στερείς τίποτα. Απολύτως τίποτα. Το ήθελε η μοίρα να είμαστε μαζί δεν το βλέπεις?"

Αφήνω ένα πεταχτό φιλί στα χείλη του

"Έχεις δίκιο συγνώμη αλλά μου έχεις γίνει απαραίτητος πλέον και πονάω στην σκέψη ότι θα σε χάσω" απαντάω ειλικρινά