Aan de top (VOLTOOID)

27

"Klaar voor?" vraag ik aan Lotte die naast me staat. Lotte knikt en aait M'Lady over haar hals. Silvercloud dribbelt onrustig op zijn plek, en ook M'Lady zie ik licht op haar plek dansen. Ik kijk Matt en Nina aan, die aan mijn andere kant staan, en ook zij knikken. "Drie, twee, een, go!" roept Nina, en alle vier laten we onze paarden in galop er vandoor schieten. De paarden vliegen over het strand. Ik kan nog steeds niet geloven hoeveel er is veranderd na het gesprek met mijn ouders. Tussen school en Silverclouds revalidatie door zijn we samen veel weggeweest. Het heeft wat tijd gekost, maar onze band is nu een stuk hechter geworden. Ik ben veel samen met mijn moeder naar stal geweest en samen hebben we met Silvercloud gewandeld, en zelfs zij merkte dat hij veel is veranderd. De hengst ging van een gespannen en overwerkt dressuurpaard naar een kalme, zelfverzekerde Spaanse hengst die hij hoort te zijn. Toen ik hem eindelijk weer mocht oppakken heb ik mijn moeder nog regelmatig op haar vingers moeten tikken, maar al snel werden onze trainingen meer over ontspannen en correct rijden dan goed en mooi. Ik ben veel met Matt buiten wezen rijden, en ook daar is de hengst veel rustiger mee geworden. Ik word uit gedachten gehaald door Silvercloud die luid hinnikt en nog wat versnelt. Al snel schieten we langs Matt en de anderen op. "Goed zo jochie!" roep ik boven de wind uit, en ik klop de hengst op zijn hals. Al snel laten we allemaal onze paarden terugkomen naar stap. "Missie geslaagd?" vraagt Nina. Ik knik enthousiast. "Ik kan niet wachten om dit vaker te doen." zeg ik. We laten de paarden door het ondiepe deel van de branding stappen. Veel mensen kijken ons verbaasd aan, wat best logisch is. Je ziet niet vaak een Spaanse appelschimmel, een ranke bruine Hannoveraan, een Haflinger en een zilverappel op het strand, waarvan Lotte natuurlijk ook nog zonder tuig is. Matt komt naast me rijden en pakt mijn hand vast. "Ik moet je eerlijk zeggen, ik had nooit verwacht dat het zo zou lopen. Zelfs ik had verwacht dat je moeder eigenwijs zou blijven en je nu weer aan het trainen zou zijn." zegt Matt. Ik moet lachen. "Ik ook niet. Ik ging er wel vanuit dat ik minder hard hoef te trainen en minder wedstrijden hoef te rijden, maar dit soort dingen zag ik niet aankomen." zeg ik. Matt buigt opzij om mij een kus te geven, als Kansas ineens opzij springt. Matt glijdt uit het zadel en plonst in het water. Het is een seconde stil, maar dan barsten we allemaal in lachen uit. Kansas kijkt verbaasd naar Matt die in het water ligt, maar blijft gelukkig wel staan. Matt krabbelt overeind en grijpt snel de teugels. Ik, Nina en Lotte liggen nog steeds in een deuk. "Haha, zeer grappig hoor." zegt Matt een beetje boos. "Hey, het overkomt de beste." zegt Lotte grinnikend. We sturen de paarden het water uit en rijden op onze ouders af. Lize is ook meegekomen, maar omdat zij niet kan rijden op Chaser kon ze helaas niet mee rijden. Ineens krijg ik een idee. Ik spring van Silvercloud af en duw de teugels in Matts handen. "Hou eens even vast." zeg ik. "Maar natuurlijk Uwe Hoogheid." zegt Matt dramatisch en hij maakt een kleine buiging. De anderen moeten lachen en ik rol met mijn ogen. Ik haal het zadel van Silverclouds rug en geef het aan mijn moeder. "Zin om mee te gaan?" vraag ik aan Lize. Ze kijkt me even verbaasd aan, maar knikt dan enthousiast. Lize's ouders geven ons een voetje, en al snel zitten we allebei op Silvercloud. "Denk je dat je nog een galopje aan kan in je natte kleren?" vraag ik aan Matt. Hij knikt en stijgt op. Ik ben wel dankbaar voor de dressuurlessen, want nu hoeven we gelukkig niet de draf van de hengst uit te zitten zonder zadel. "Iedereen er klaar voor?" vraag ik. De anderen knikken en Lize houdt me stevig vast. "Go!" roep ik, en de hengst vliegt onder me weg. De anderen volgen, en met zijn allen vliegen we over het strand. 

Daar is ie dan, het allerlaatste hoofdstuk van Aan de top! Hij is iets korter, maar anders ging ik het uitrekken en daar wordt een boek niet leuker op. Dit boek is nu officieel afgelopen, en eerlijk gezegd ben ik blij met hoe dit boek is gelopen. Af en toe moest ik mijn draai weer even vinden, of moest ik de geschreven hoofdstukken opnieuw lezen omdat ik met teveel boeken tegelijk bezig was, maar het is toch wel redelijk gelukt. Sommige stukjes vind ik zelf een beetje matig, maar ik ga nu niet nog een keer een boek herschrijven XD. Het was de bedoeling dat dit hoofdstuk en het vorige hoofdstuk niet nu al online kwamen, maar anders vergeet ik ze straks weer en dan is er weer maanden geen upload. Ik wil jullie bedanken voor alle support en lieve berichtjes! Het heeft me heel erg geholpen, vooral wanneer ik me even niet zo goed voelde<3 Dit was het dan, hopelijk hoor ik nog wel eens van jullie! Xxx mij<3