Aan de top (VOLTOOID)

9

Ik irriteer me mateloos aan Matt. Hij ontloopt me al de hele week, praat nauwelijks tegen me en kijkt me niet aan. Is dit zijn nieuwe manier om me tot het uiterste te drijven ofzo? Ik zet Silvercloud net weer op stal als Matt langs komt lopen. Hij kijkt vluchtig mijn kant op en loopt dan snel door. "Oké, that's it, jij en ik gaan praten en wel nu." zeg ik. Matt wilt doorlopen maar ik grijp hem bij zijn arm en sleep hem mee naar de hooi-opslag. "Jij weet wat er zaterdag is gebeurd, ik weet ook wat er zaterdag is gebeurd en ik heb je berichtje gelezen vlak voordat je hem verwijderde. Voel je wat voor me of niet?" vraag ik in een adem. Matt kijkt me niet aan. Ik sla mijn armen over elkaar heen en kijk hem dwingend aan. "Nou?" Hij kijkt me even aan en haalt dan diep adem. "Luister, wat zaterdag gebeurde was een dronken fout en dat appje moest niet naar jou oké? Mag ik nu weer door met wat ik aan het doen was?" zegt Matt vlug. "Ik geloof je niet. Je zei me dat je me iets wilde vertellen, en toen zoende je me. Of is dat niet wat je me wilde vertellen? En als je echt de waarheid spreekt, waarom ontloop je me dan ineens de hele tijd?" zeg ik, zonder een aanstalten te maken om uit de weg te gaan. "Ik was niet de enige die zoende. Jij zoende terug, dus ik kan deze vragen ook aan jou stellen." zegt Matt een beetje bozig. "Ik ben niet degene die jou de hele tijd ontloopt. Je doet vaag en dat vind ik nog wel irritanter dan al je opmerkingen bij elkaar." zeg ik boos terug. "Luister Bel, ik heb hier nu geen tijd voor." zegt Matt, duidelijk geïrriteerd. "Nog zoiets, je noemt me nooit Bel! Je noemde me altijd Anna om me te pesten, en nu ineens geef je om wat ik vind?" vuur ik terug. "Waarom doe je zo moeilijk om niks? Ik noem je nu anders, dus? Is dat een misdaad ofzo?" zegt Matt boos. "Ik ben degene die moeilijk doet?! Ik weet niet hoor, jij bent degene die-" Mijn zin wordt onderbroken door Matt die zijn lippen op de mijne drukt. Ik ben even verbaasd, maar ga er dan in mee. Het voelt hetzelfde als op het feest, alleen dit keer zijn we beide nuchter. Ineens maak ik me los uit de zoen en duw Matt van me weg. "Dit is wat ik bedoel. Je zoent me, maar ontkent de hele tijd dat je iets voor me voelt!" zeg ik. Matt kijkt me een beetje verward aan. "Je ging er zelf in mee! Betekend dit dan dat jij ook iets voor mij voelt?" vraagt hij, verward en boos door elkaar. Ik moet even nadenken over een antwoord. Dan laat ik me op een hooibaal vallen. "Dat is het hele probleem. Ik weet het niet. Het ene moment erger ik me dood aan je, en het andere moment denk ik non-stop aan je. Je hebt me jaren lang lopen klieren op stal, en ineens doe je dit? Ik weet gewoon niet wat ik ervoor voel, of het liefde of nog steeds haat is." zeg ik. Matt komt naast me zitten. "Ik denk dat je mijn antwoord wel weet." zegt hij zacht. Ik kijk hem even aan. "Het ding is: ik weet niet of dit gaat werken. Of wij gaan werken. Ik heb geen zin in of ruzie of zoenen all the time." zeg ik. "We zijn zo verschillend, en er zijn miljoenen reden waarom wij niet bij elkaar passen." Ik zie dat mijn woorden Matt pijn doen. "Het spijt me Matt, maar ik-" begin ik, maar Matt onderbreekt me. "Ik snap het." zegt hij en hij staat op. "Het is oké." Matt glimlacht, maar ik zie tranen in zijn ogen ontstaan. Je had gewoon ja kunnen zeggen Annabel, je weet dat je het wilt. Je had hem geen pijn hoeven doen. Het liefst zou ik mijn armen om Matt heen willen slaan, maar voordat ik nog iets kan zeggen loopt hij weg. Ik blijf nog even op de hooibaal zitten, maar besluit dan toch maar naar huis te gaan. Zonder iemand wat te zeggen fiets ik naar huis.

Ik laat me op mijn bed vallen. Ik voel tranen in mijn ogen branden. Ik had ook gewoon ja tegen Matt kunnen zeggen. Ik had hem geen pijn hoeven doen. Ik had hem niet hoeven af te wijzen en daarbij onze vriendschap te verpesten. Nu ik weet dat Matt mij waarschijnlijk nooit meer wil, merk ik pas dat hij de enige is die ik wil. Ik moet even met iemand praten. Ik besluit Nina te bellen. "Hey Bel!" roepen Lotte en Nina door de telefoon. Ik neem aan dat ze op stal zijn. "Hey." zeg ik minder enthousiast. "Ik kan zelfs door de telefoon voelen dat je iets dwars zit, dus kom op, opbiechten jij." zegt Lotte meteen. Ik moet een beetje lachen, Lotte kan dit soort dingen veel te goed. "Matt deed heel afstandelijk de laatste tijd, dus ik dwong hem om met me te praten. Toen werden we boos, zoende we, en heb ik hem met mijn domme hoofd afgewezen en daarmee waarschijnlijk zijn hart gebroken." zeg ik. "Maar nu ik dat heb gedaan merk ik pas dat hij juist degene is die ik wil." voeg ik er zacht aan toe. Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. "Wacht even, dus degene die jou altijd loopt te treiteren was eigenlijk verliefd op je, en jij ook op hem, alleen wist je dat nog niet. En nu dat je weet dat je hem wilt heb je zijn hart gebroken?" vat Nina even kort samen. "Pretty much." zucht ik. "Damn Bel, ik weet niet hoe je dit op moet gaan lossen." zegt Nina. "Geef het tijd. Geef hem de tijd om het te verwerken en over je heen te komen en vertel dan pas hoe jij je voelt. Als je het nu zegt wordt hij waarschijnlijk alleen maar boos." zegt Lotte wijs. "Thanks meiden." zeg ik zacht. Na nog wat gepraat te hebben hang ik op. Ik ben intens verdrietig. Ik laat mijn hoofd op het kussen vallen en al snel beginnen tranen te stromen. 

:(