The Gay's Billionaire

Chapter 39

CHAPTER 39

THE GAY'S BILLIONAIRE

DEMON LOHR MONTENEGRO

"Tapos ayun! Hindi na po namin knows kung ano nangyari, basta marami usok and then finish na! hihi"

"Oh c'mon Mike! Umayos ka nga. Nakakahiya kila tita"

"It's okay hijo"

"Hahaha hijo? My goodness Keith! Lalaking lalaki ah!"

"Shut up Mike Edwardo"

"Walang personalan Keith Arturo!"

"Hahahaha"

Dahan-dahan kong iminulat ang mata dahil sa mga naririnig na ingay. Unang bumungad sa akin ang ilaw. Kaya napapikit pa muli ako ng ilang beses dahil nasisilaw ako. Ng umayos na ang piningin ko ay iginala ko na ang paningin.

Nasa hospital pala ako.

"Oh my god! DonLorh ang anak mo" mabilis na naglakad si mommy sa tabi ng bed ko "Salamat sa Diyos at gising kana anak" sabi niya at hinawakan ang kamay ko.

"Mamang! Kumusta ka na? Masakit pa ba yung opera mo?"

"Hey"

Pilit akong ngumiti sa kanila para iparating na okay ako. Itinukod ko ang dalawang kamay para makaupo pero agad din napabalik sa higa dahil biglang kumirot ang tagiliran ko.

"Arggh" mahinang daing ko at hinawakan iyon.

Tsk. I forgot this damned wound.

"Be careful son" inalalayan ako ni dad umupo.

Inayos niya pa ang unan sa likod bago bumalik sa tabi ni mom na ngayon ay umiiyak.

"Mom" pagtawag ko sa kanya kaya tumingin ito sa akin.

"Oh my god! Anak! Hindi ko talaga akalain na mangyayari sa atin ito" umiiyak na sabi niya.

"I know" sabi ko at napayuko.

Also myself didn't expect this situations, nakakagulat at nakakapang hinayang. Napabuntong-hininga nalang ako dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ko para iiwas ang pamilya ko sa gulo.

Tumunghay ulit ako at iginala ang mata, walang bakas na lesbi akong nakita. Na nagsasabing wala talaga siyang pakialam sa akin kahit ano ang mangyari. Pero tanda ko bago ako mawalan ng malay ay narinig ko ang boses niya. Boses niya na nag-aalala. Napailing ako, hallucinations ko lang siguro iyon.

"Si Max ba hinahanap mo?" napatingin ako kay Keith ng itanong niya iyon.

"No, where's my son?" kunot-noong tanong ko sa niya.

Kumunot ang noo niya dahil sa inasta ko pero hindi ko na lang din iyon pinansin. Nagkatinginan naman ang parents ko. Nagtataka.

"Nasa mansion nila Max. Don't worry he's okay" sabi niya kaya tumango ako.

Naguguluhan ako. Kung gagawin ko ba ang nasa isip ko o hindi. Tumingin ako sa magulang ko, pero kung hindi ko gagawin iyon. Mapapahamak lang sila.

"Son may problema ba?"

"Nothing"

"Anak are sure that you're okay?" nagtatakang tanong ni mommy.

"Yeah" tipid akong ngumiti sa kanila

"Then why are you like that?"

Tumingin ako sa kanya at iginala ang tingin sa lahat. Tumingin din sa sarili at ibinalik din kalaunan.