Ceren Yılmaz o geceye kadar başına gelecek felaketi farkında bile değildi. Karşısındaki adamın ona ne yapacağını, ondan ne istediğini bilmiyordu. Bu işin sonunda onu ne bekliyordu bilmiyordu ve sadece korkuyordu. Bu adamı hayatında hiç görmemişti ve...
Ceren arkadaşlarıyla beraber maskeli bir yılbaşı partisindeydi. Kafası çoktan bir dünya olmuştu bile ama o durmak istemiyordu.
"Ceren artık gidelim"
"Hatice bir dur Allah için!"
"Ceren tamam sakin ol!"
Hatice sinirle Mine'ye baktı.
"Mine bu durumda yeterince içti güldük eğlendik tamam hadi lütfen Ceren gidelim"
"O zaman montları içeriden alalım sonra da bu külçeyi evine bırakalım."
Hatice kafasını olumlu anlamda salladı. Birlikte oradan ayrıldıkları sırada Ceren'in yanında maskeli biri belirdi.
"Yalnızsınız galiba?"
Ceren ona döndü ve kıkırdadı.
"Batman beni kurtarmaya mı geldin yoksa?"
"Eğer istediğin buysa seni kurtarabilirim."
Ceren muzipçe sırıttı. Aylardır kimseyle birlikte olmamıştı ve bu durum alkolün etkisiyle birleşince önüne gelen herhangi bir kişinin üzerine atlayabilirdi.
"Olabilir"
Adam onu yavaşça kaldırdı ve yanındaki çantasını da aldı. Ceren onun kokusunu içine çektiğinde aklında Nedim'in canlanmasıyla düşüncelerinden uzaklaşmaya çalıştı.
"Çok güzel kokuyorsun"
Onun Nedim olmadığını kendisine hatırlatarak kafasını kaldırıp yanağından öptü.
"Hadi gel arabam şurada"
Ceren'i yavaşça arabaya bindirdi ve kısa süre sonra bir yerde durup onu kucakladı.
